အချိန်တော်တော်ကြာတဲ့အထိ
ထန်တလန်မြို့တည်ရှိနေတယ်ဆိုတာ မသိပါဘူး
ချင်းလို အရမ်းခေါ်ရခက်လို့
မြန်မာလို အွယ်ပီးလို့ခေါ်ပါဆိုတဲ့ မိတ်ဆွေလေးကြောင့်
ထန်တလန်ဆိုတဲ့မြို့လေးကို ကြားဖူးခဲ့တာပါ
ဒီ ၂၀၂၁ ဩဂုတ်လအထိလည်း ထပ်မေ့ခဲ့တာပါပဲ
ဒါပေမယ့်
စက်တင်ဘာလကနေ ပြန်လည် စတင် သတိထားမိလာတယ်
စစ်တပ်က ပစ်လို့ နေအိမ်တလုံး မီးလောင်ပြာကျတယ်
ဆိုတာကနေ ပြန်လည်စတင် သတိထားမိသွားတာ
နောက်တော့ အောက်မေ့ဖွယ်ဘုရားကျောင်း
အဲဒီနောက် စစ်ရှောင်တွေ များလာတော့ စစ်ခွေးတွေဟာ
သူများရဲ့ ချွေးနည်းစာကို ပဒေသာပင်ပေါက်သလို သဘောထား
စားနိုင်သလောက်စား သယ်နိုင်သလောက်သယ်ပြီး ဖျက်ဆီး မီးရှို့
အိမ်တွေ မီးလောင်နေတော့ မီးငြိမ်းဖို့လုပ်တဲ့ သင်းအုပ်ဆရာကို
ပစ်သတ် လက်ထပ်လက်စွပ်ကို လက်ဖြတ်ချွတ်ယူ
အဲမှာ နောက်ဆုံးမြို့ထဲကျန်နေတဲ့သူလည်း အကုန်ထွက်ပြေးတာပဲ
ဒီလိုနဲ့ အောက်တိုဘာလ ၂၉ ရက်ဟာ
ထန်တလန်သူ ထန်တလန်သားတွေနဲ့အတူ
မြန်မာနိုင်ငံသူ နိုင်ငံသားအားလုံးရဲ့ ခွေးပုရပိုက်မှာ
စစ်ခွေးတွေကို နာမည်ရေးထိုးကြပေါ့
မီးလောင်သွားတာ ထန်တလန်မှ မဟုတ်တာ
မီးလောင်သွားတာ
ငါတို့ရဲ့ မြန်မာနိုင်ငံ။
