Friday, March 26, 2010

ေပ်ာ္ေနတာေကာင္းတယ္

Friday, March 26, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ေပ်ာ္ေနတာ ေကာင္းတယ္
ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ သရက္သီး၊ င႐ုတ္သီး
သခြားသီး၊ ဖရဲသီး၊ ငွက္ေပ်ာသီး
ေပ်ာ္ေနတာ ေကာင္းတယ္
ငါ ဒါမလုပ္ရင္ သူတုိ႔ငါ့ကုိ ကဲ့ရဲ႕မွာ
ျဖစ္သြားဖုိ႔ အဓိကပဲ ငါလုပ္ျပမယ္
ေပ်ာ္ေနတာ ေကာင္းတယ္
ဒီေနရာမွာ ငါ့ကုိအျပစ္တင္လာၾကၿပီ
သူတုိ႔ပါးစပ္ပိတ္ေအာင္ ဟုိေနရာေနျပမယ္
ေပ်ာ္ေနတာ ေကာင္းတယ္
ရာဂံ ဥပနိႆယ နဲ႔
ကုိယ္ခ်စ္တဲ့ ေယာက္်ား ကုိယ္ခ်စ္တဲ့မိန္းမေၾကာင့္
ကုိယ့္ဘ၀ကုိယ္ေတာင္ သနားဖုိ႔ေမ့ေလာက္ေအာင္
ေလွကားခ်ၿပီး အဆင္းရဲၾကတယ္
ေပ်ာ္ေနတာ ေကာင္းတယ္
ကၽြန္မက ေစတနာအရင္းခံနဲ႔ ပရဟိတလုပ္ေနတာရွင့္
ကၽြန္ေတာ္က သိေစေတာ့ရယ္လုိ႔ ဘာသာေရးေတြ ေရးေနတာ
က်ဳပ္တုိ႔တစ္ဖြဲ႕လံုး လုပ္သမွ် ကုိယ္က်ိဳးလံုး၀ မပါခဲ့ဘူး
ေပ်ာ္ေနတာ ေကာင္းတယ္
လူမရွိတဲ့ လမ္းမွာ
ေပ်ာ္ျပရတာျဖစ္ျဖစ္
ေပ်ာ္ဟန္ေဆာင္ရတာျဖစ္ျဖစ္
ေပ်ာ္ေနတာ ေကာင္းတယ္။

Wednesday, March 24, 2010

ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီးေနာက္ပုိင္း

Wednesday, March 24, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ခ်စ္ေရ ျပန္ေျပာပါဦး
“မင္းနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ရတာ” လုိ႔ေလ
အဲဒါေလးပဲ ခဏခဏၾကားခ်င္တယ္
ဘာတဲ့ ပင္လယ္ျပင္မွာလႈိင္းလံုးစီးရသလုိပဲတဲ့လား
ခ်စ္ျခင္းရ႕ဲ ျဖစ္႐ုိးျဖစ္စဥ္ထက္
ကံစမ္းမဲ ႏုိက္ရသလုိ
၀ုိင္ကုိ မစုိ႔မပုိ႔ေသာက္လုိက္ရသလုိ
ခုပဲ အသည္းကြဲသီခ်င္းထဆုိရမလုိ
ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ရတာ
လေရာင္ျဖာက်တဲ့ညလုိ မေအးခ်မ္းဘူးလား
ျခားထားတဲ့ အလႊာပါးပါးက
တဖက္ျမင္မွန္ပါးလုိ ျဖစ္ေနသလား
ပုိးသားတစ္ဖက္ သံမဏိတစ္ဖက္နဲ႔
အနမ္းကို ထက္ျခမ္း ျခမ္းၿပီး
ခြဲစိပ္ၾကည့္ရသလုိ ျဖစ္ေနလား
စိတ္ကုိ ယံုၾကည္မႈအေပၚ ခ်ထားလုိက္ပါ
ခ်စ္သူ တစ္ေယာက္တည္းအေပၚကုိသာ
တန္ဖုိးေတြ ကာလေတြ ဘယ္လုိေျပာင္းေျပာင္း
ေရႊဟာ ေရႊအျဖစ္က မေျပာင္းသလုိ
ေမာင္
မေျပာင္းလဲတဲ့ အခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ေနတယ္။

Tuesday, March 23, 2010

ကံၾကမၼာနဲ႔ ကိုယ္တုိ႔နဲ႔

Tuesday, March 23, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
မေန႔က အလြမ္းအားျပင္းျပင္းနဲ႔
ျမႇားတစ္စင္း ကုိယ့္ႏွလံုးသားကုိ စုိက္တယ္
ျမႇားကုိ ျပန္ႏႈတ္ဖုိ႔ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ျပန္ရွာတာလည္း မေတြ႕ဘူး
ခ်စ္သူကုိ ခရီးမွာ လုိက္ပုိ႔ဖုိ႔
တစ္ေန႔လံုး မအားမလပ္ျခင္းေတြက
စိတ္ကုိ စပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ေစတယ္
ခ်စ္သူကုိ အားနာတဲ့စိတ္က
ကုိယ့္အျပစ္ကုိ ပုိအကာအကြယ္ မဲ့ေစတယ္
အခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္တတ္တဲ့ ခ်စ္သူကုိ
ကုိယ္က အခ်စ္ေတြ ျပန္မေပးႏုိင္မွာ စုိးေနရတဲ့အထဲ
အတိအက်လြဲေခ်ာ္တတ္တဲ့ကုိယ့္ကုိ
အတိအက် မုန္းပစ္ခ်င္စိတ္ျပန္ေပၚတယ္
ကံၾကမၼာက ဒီခ်စ္သူႏွစ္ဦးအေပၚ
နည္းနည္းေလာက္ က်ီစယ္ၾကည့္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္
မရပါဘူးေလ
ဒီခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ႕ ႏွလံုးသားရပ္၀န္းက
အခ်စ္နဲ႔ သံုးရာသီလံုး ၾကည္လင္ေနတာ။
ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္ရ႕ဲ ရင္ခုန္သံက မဆုမြန္ျဖစ္သလုိ
မဆုမြန္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံက ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္ျဖစ္ေနတာ
ကံၾကမၼာက မသိလုိက္ဘူးေနမွာ။

Monday, March 22, 2010

ေရမေဆးေက်ာက္မ်ား

Monday, March 22, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
စစ္ျဖစ္ခါနီး မဟုတ္ဘူး
စစ္ျဖစ္ေနတာ
ကုိလုိနီေတြ ၀င္လာတာ မဟုတ္ဘူး
ဘ၀ကုိ ကိုလုိနီလက္ထဲ ထုိးအပ္ထားတာ
လြတ္လပ္ေရးဆုိတာ
ပုိက္ဆံအိပ္ကုိင္ၿပီး ၀င္လာႏုိင္သူကုိေခၚတာ
ျမန္မာဆန္ဆန္ေလး
အေနာက္တုိင္းဆန္ဆန္ေလး
ေရေဆးငါးေလး
ဒီခႏၶာကုိယ္ဟာ မဟာစီးပြားေရး
ဘ၀ရဲ႕ ေျခတစ္ခ်စာေတြ
ဘ၀ရဲ႕ ေက်ာတခ်စာေတြ
မ်က္ေတာင္တဆံုးမွာ အဆံုးစီရင္တယ္
မႈန္၀ါး၀ါးအလင္းကုိ
မီး၀င္းေနတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔
ခႏၶာကုိယ္အစိတ္အပုိင္းကုိ ငါးစာခ်တယ္
အခန္းတံခါးပိတ္လုိက္ရင္
မီးလွ်ံေတြက ပုိေတာက္တယ္
မသန္မစြမ္းညပါတီေတြက
ရတနာသုိက္ေျမပံုအၫႊန္းေအာက္
မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္
၁၈ ႏွစ္ေအာက္ ပြင့္တဲ့ပန္းမ်ား
အေသအေပ်ာက္မ်ားတဲ့ အသိဉာဏ္မ်ား
႐ႈံးၿပီးသား အသင္းထဲ
ပင္နယ္တီမ်ားစြာကုိ ေစာင့္ေနတယ္
တစ္ပတ္တစ္ခါ UNDP မွာ ေဆးစစ္လုိ႔
Positive ျဖစ္ေၾကာင္း မျဖစ္ဖုိ႔
ဗံုးခုိက်င္းေဟာင္းထဲ ၀င္ပုန္းရတဲ့
ဒုကၡကလည္း စစ္ပြဲပဲ
ထြန္းထားတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္မီးကုန္ေတာ့
ေခြေတြအူတာ နာနာက်င္က်င္
ထမင္း၀ုိင္းဆုိတာ လမ္းမွား
အ၀တ္အစားဆုိတာ လမ္းမွား
ေနဖုိ႔ထုိင္ဖုိ႔ဆုိတာ လမ္းမွား
အမွားအတြက္ေနာင္တဆုိတာ လမ္းမွား။

Friday, March 19, 2010

အရင္ကထက္ပုိ

Friday, March 19, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
အရင္လုိ ခ်စ္ေသးရဲ႕လား
အဲလုိ ေမးတတ္တဲ့ႏႈတ္ခမ္း
အနမ္းတစ္ရာနဲ႔ ဒဏ္ခတ္ခ်င္တယ္
အရင္လုိ မခ်စ္ေတာ့ဘူး မထင္လုိက္နဲ႔
ေကာင္းကင္ႀကီး မေျပာဘဲေနလိမ့္မယ္
ခ်စ္တယ္ အ႐ုိးခံခ်စ္တယ္
ခ်စ္သူအေၾကာင္းေတြးေနတဲ့အခါ
အနာဂတ္ကုိ အလင္းနဲ႔ျမင္ရတယ္
ေကာက္သင္းရနံ႔ေတြလည္းေမႊးလုိ႔
ေလေျပညႇင္းလည္းသာလုိ႔
တေလာကလံုးပန္းခင္းလုိ လွလုိ႔ေပါ့ခ်စ္ရယ္
အဲခ်ိန္မွာ
အရင္လုိ မခ်စ္ေတာ့ဘူးလာဟင္ဆုိေတာ့
ရင္ထဲကပူေလာင္
အားလံုးေမွာင္က်သြားတယ္
ခ်စ္တယ္ အရင္ကထက္ ပုိပုိခ်စ္တယ္
ခ်စ္သူက မခ်စ္ေတာ့ဘူးဆုိလည္းခ်စ္တယ္
ခ်စ္သူက ခ်စ္ေနတယ္ဆုိလည္းခ်စ္တယ္
တစ္ရက္ကုိ ဆတုိးႏႈန္းတစ္ေထာင္နဲ႔
အရင္ကထက္ ပုိပိုခ်စ္တယ္

Tuesday, March 16, 2010

သစၥာ

Tuesday, March 16, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
တကယ္ခ်စ္တာေကာ ဟုတ္ရဲ႕လား
ေမးတတ္လုိက္တာ
တည့္တည့္ေရာက္လာတဲ့သူကုိ
ဘယ္သြားမလဲလုိ႔
အေမးခံလုိက္ရသလုိပဲ
အခ်စ္ေၾကာင့္
ဘာကုိမွ ဂ႐ုမထားဘဲ
ဒူးေထာက္ထားခ်ိန္မွာ
ဘာလုပ္ေနတာလဲလုိ႔
အေမးခံလုိက္ရသလုိပဲ
ေမာင့္အခ်စ္က
ကန္ေရျပင္ထဲ ခဲပစ္ခ်လုိက္သလုိ
“ပလံု” လုိ႔ ျမည္႐ံုေလးမဟုတ္ဘူး
ေဟာဒီ စၾကၤာ၀ဠာထဲ
ကမာၻႀကီးတည္ေနသလုိ ခ်စ္တာ
မငုိနဲ႔ ၀မ္းလည္းမနည္းနဲ႔
ဒီအခ်စ္ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲကေန
ေမာင္ ဘယ္ကုိမွ ထြက္မေျပးဘူး။

Sunday, March 14, 2010

ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ၿမဲေစေသာ၀္

Sunday, March 14, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ျပႆနာပဲ
ငါ မသိတဲ့ငါ့ကုိ
မ်က္ႏွာဘယ္လုိရွိလဲ
ဆံပင္ပံုစံဘယ္လုိထားလဲ
ဘယ္လုိ၀တ္စားလဲ
ေျခသည္းလက္သည္းပံုမွန္ညႇပ္ရဲ႕လား
ငါစိတ္မ၀င္စားဖူးတဲ့ငါ့ကုိ
လာလာေမးၾကတယ္
ငါနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ဘာသိၾကလဲ
နည္းနည္းေလာက္ လက္တုိ႔ၾကည့္တယ္
သိ မသိကုိ မသိက မသိ
သိ မသိကုိ သိက သိ
စတဲ့ ဂါထာေတြမန္းမႈတ္ၾကတယ္
ဒီလုိနဲ႔ ကုိယ့္အတၱကုိ ထိပါးမွာစုိး
ကုိယ့္မာနကုိ တုိက္စားမွာစုိး
တိမ္အသင့္အတင့္ျဖစ္ထြန္း႐ံုနဲ႔
မလုိအပ္တဲ့မုိးေတြ မလုိအပ္ပဲရြာတယ္
ဘာျမဴဒါအေၾကာင္း သိရင္ ...“ေၾသာ္”...
အေမဇံုေတာလွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္သိရင္ ...“ေၾသာ္”...
လူမေရာက္တဲ့ပင္လယ္ေအာက္အေၾကာင္းသိရင္ ...“ေၾသာ္”...
အေမရိကန္က စစ္ေၾကျငာရင္ ...“ေၾသာ္”...
ဘင္လာဒင္ကုိ ဖမ္းမိရင္ ...“ေၾသာ္”...
...“ေၾသာ္”... ဘာမ်ားလဲလုိ႔
အဲဒီအထူးအဆန္းကုိ
ငါက အထူးအဆန္းမွတ္ေနတာဆုိၿပီး
...“ေၾသာ္”... ဘာမွလည္းဟုတ္ဘူး တဲ့
ကုိယ့္ကုိမ်ား
အပ္ဖ်ားတစ္ေထာက္စာ လာေစာ္ကားရင္
ႏွမ္းတစ္ေစ့စာ အေပၚေရာက္သြားရင္
“ဘာကြ”
ဘယ္မလဲ ဓား ဘယ္မလဲစကား
သဲကုိးျဖာလား မန္က်ည္းကုိးပင္လား
ကုန္းေခ်ာရမလား ေသြးထုိးရမလား
ဒီလုိ
ငါ့ရဲ႕ ေ၀သာလီပုဏၰားေလးေတြ
ႏွစ္ႏွစ္လီေလး ေလးႏွစ္လီရွစ္
ရွစ္ႏွစ္လီဆယ့္ေျခာက္နဲ႔
အဆိပ္မ်ားမ်ားေသာက္ထားၾက
သူတုိ႔ကုိ
ဒီအရပ္က ေတာင္၊ ဒီအရပ္ကေျမာက္လုိ႔
အိမ္ေျမႇာင္ေထာက္ျပလုိ႔ေတာ့
ေအာ္ ဒီအ႐ူးႏွယ္
မုိးႀကိဳးကုိ ထန္းလက္နဲ႔ကာတယ္လုိ႔ ေျပာမယ္
ကဲ ငါ့ကုိယ္ငါ စိတ္၀င္စားစား မစားစား
ခုခ်ိန္ကစၿပီး
ဇာတိေခတ္ၿပိဳင္ကြင္းမွာ
စကားေတြ ဓားေတြအစား
ေယာနိေသာ မနသိကာရကုိ စိတ္၀င္စားမယ္
လက္ရွိအေနအထားကုိေျပာရရင္
ေလာေလာဆယ္ပုိ႔ေနတဲ့ ေမတၱာေတာ့ခါးတယ္
အမွန္တရားေတြ ပါ၀င္လုိ႔။


15.3.2010 10:10 AM

အလြမ္းမိတဲ့ရင္

Sunday, March 14, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ကုိယ့္ခံစားခ်က္ကုိယ္ ျဖန္႔ခင္းၾကည့္တာပါ
ဘယ္ေနရာ,ဘယ္အရပ္မွာ ငါေရာက္ေနေန
အလြမ္းေတြတစ္ထပ္ၿပီးတစ္ထပ္နဲ႔
ရင္ဘတ္ဟာ အားႏြဲ႔လြန္းတယ္။

ျပန္ျပန္ေတြးစရာမလုိေလာက္ေအာင္
အစဥ္အၿမဲ႐ွိေနတဲ့အရိပ္ေယာင္ေပါင္းမ်ားစြာ
ငါ့ရင္မွာ ေ၀့၀ဲလြန္္းတယ္။

ဘယ္လုိဘယ္ပံုစံနဲ႔ သူပြင့္ခဲ့တဲ့ပန္းေတြျဖစ္ပါေစ
ယံုၾကည္ျမတ္္ႏုိးစြာနမ္း႐ႈိက္မိတဲ့ငါမုိ႔
တစိမ့္စိမ့္ေတြးေန,ေဆြးေနရမွာပါပဲ။

မ်က္ရည္ျမစ္က်ဳိးမွာစုိးလုိ႔
ရယ္ေမာစရာတစ္ခ်ဳိ႕တစ္၀က္နဲ႔ကာရန္ခဲ့ေပမယ့္
တစ္သြင္သြင္လွ်ံတက္စီးေမ်ာရေပါင္းမ်ားၿပီ။

ဘယ္လုိမွမနီးႏုိင္မယ့္အေ၀းကေကာင္းကင္
တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚေငးၾကည့္ေပ်ာ္ေမာေန႐ံုကလြဲလုိ႔
ေလမေ၀ွ႔ေအာင္ပဲဆုေတာင္းေနရတယ္။

အခ်စ္ဆုိတာ...
တစ္ခ်ဳိ႕အတြက္ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ
တစ္ခ်ဳိ႕အတြက္ ရင္ကြဲနာ
အေသအခ်ာအဓိပၸါယ္ကြဲတယ္။

အားလံုးကုိနားလည္ထားပါတယ္
ဒီေနရာမွာနက္႐ႈိင္းလြန္းတဲ့ျမစ္ဟာ
ဟုိေနရာမွာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးစီးတယ္။

ထြန္းလင္းသစ္(ကန္႔ဘလူ)
သူငယ္ခ်င္းရ႕ဲကဗ်ာပါ။ ႀကိဳက္လုိ႔ပါ။

Monday, March 8, 2010

အြန္လုိင္းအခ်စ္

Monday, March 08, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ကီးဘုတ္ေလးေတြဟာ
မရပ္မနား သြားလာေနၾကတယ္
မမွီမကမ္းျဖစ္ၾကတာ ရွိတယ္
အနမ္းအေၾကာင္း ေျပာၾကတဲ့အခါ ရွိတယ္
မ်က္ေမွာင္ကုတ္တဲ့အခါရွိတယ္
ၿပံဳးေနတဲ့အခါ ရွိတယ္
ေပ်ာ္မဆံုးေမာ္မဆံုးတဲ့အခါ ရွိတယ္
ေငးရီသြားရတဲ့ အခါရွိတယ္
ကဏၬေကာစ လုပ္မိတာ ရွိတယ္
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထုိင္ၾကည့္ ေနမိတဲ့အခါ ရွိတယ္
စိတ္ရွိလက္ရွိ ခ်က္ေနမိတဲ့အခါ ရွိတယ္
သက္ျပင္းေမာ ခ်ရတဲ့အခါရွိတယ္
ေအးစက္သြားတဲ့အခါ ရွိတယ္
အားပါးတရ ၿပံဳးတဲ့အခါ ရွိတယ္
ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ ေျဖရတာ ရွိတယ္
ရင္ထဲ ထိသြားတဲ့ စကားေတြ ရွိတယ္
ေမာ္နီတာထဲ ေခါင္းစုိက္လုလုအခါ ရွိတယ္
“ျဖစ္ရမယ္ ျဖစ္ရမယ္” လုိ႔ စကားကုိ
အတူတူ ေျပာမိတဲ့အခါ ရွိတယ္
ကတိေတြ ေပးၾကတဲ့အခါ ရွိတယ္
သစၥာေတြ ဆုိမိတဲ့အခါ ရွိတယ္
အဲဒီလုိ အသြယ္သြယ္ေသာ
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူမရ႕ဲ သိမႈနယ္ပယ္ထဲမွာ
အခ်စ္ဟာ အၿမဲ စင္ၾကယ္ေနတယ္။

Saturday, March 6, 2010

ကုရာမဲ့ေ၀ဒနာ

Saturday, March 06, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
(၁)
အခ်စ္ဟာ
သမားေတာ္လည္းျဖစ္တယ္
(၂)
အခ်စ္ဟာ
ေဆးတစ္ပါးလည္းျဖစ္တယ္
(၃)
အခ်စ္ဟာ
ေဝဒနာလည္းျဖစ္တယ္
(၄)
ဒါေပမယ့္
အခ်စ္သမားေတာ္ဟာ
အခ်စ္ေဆးရဲ႕
အခ်စ္ေဝဒနာသည္ကို
ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာက္ေအာင္
ကုသမေပႏိုင္ရွာဘူး။


ေဒါင္းႏြယ္ေဆြရဲ႕ ကဗ်ာကုိ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။

အခ်စ္ကားေလး

Saturday, March 06, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ႏွလံုးသားေပၚ အနမ္းေတြ အျပည့္အသိပ္
က်ဴးပစ္နတ္နန္းကုိ ဦးသံုးႀကိမ္တုိက္ၿပီး
အၾကင္နာေတြနဲ႔ ေမာင္းခဲ့တယ္
အလြမ္းကင္းေသာ မုန္းျခင္းမရွိေသာ
ေတြ႕ဆုံႀကံဳကြဲ ျဖစ္ၿမဲဓမၼတာ
ကင္းရာ လြတ္ရာ ခ်စ္သူ ရင္ခြင္ဆီသုိ႔။

Wednesday, March 3, 2010

ေကာင္းကင္ေနလနကၡတ္ စံုတဲ့ေန႔

Wednesday, March 03, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
တိမ္ေတြ လြတ္ရာ ကင္းရာ စီးေမ်ာသြား
အဆံုးမွာ အစမွာ အလယ္အလတ္မွာ
ၾကယ္တစ္ခ်ိဳ႕ကုိ မာယာနဲ႔လာမွ်ားၿပီး
လကုိ သမၼာက်မ္းစာေတြနဲ႔ လာစားတယ္
ခဏေတာ့
ေလာကဟာ အိုင္စတုိင္းဆံပင္ပံုစံနဲ႔
ေလေျပေတြမွာ ၀င္ေရာက္ျဖားေယာင္းတယ္
ေမွ်ာ္ျမင္သိပညာရွင္ေတြ ဆင္ျခင္သိပညာရွင္ေတြ
လမ္းမေပၚ သူတုိ႔ပညာကုိ ခ်ျပတယ္
အက်ႌသစ္ကုိ၀တ္ၿပီး ဖုန္ခါတယ္
အ၀တ္အစုတ္ေတြနဲ႔ ဘ၀ကုိ ဖုန္လာသုတ္ေပးတယ္
ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈေတြက မ်ားလြန္းေလေတာ့
ေကာင္းကင္ဟာ သူ႔ကုိသူ ျပာဖုိ႔ေမ့သြားတယ္
အခုိက္အတန္႔ေလးပါပဲ
တစ္၀က္တိတိမွာ ရပ္ေနရာကေန
ပန္းေတြ ဆက္လက္ပြင့္တယ္
ဆက္လက္ဆက္လက္ပြင့္တယ္
ေလေျပဟာ လန္းဆန္းလာတယ္
ပန္းရနံ႔ေတြဟာ လန္းဆန္းလာတယ္
သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ႏူးႏူးည့ံညံ့လန္းဆန္းလာတယ္
ၾကည္လင္မႈေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းေတာက္ပလာတယ္
လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးေသြးထဲ
ပြင့္ေနေသာ ပန္းမ်ား
ေမႊးပ်ံ႕ေနေသာ ရနံ႔မ်ား
ၾကည္လင္ေနေသာ အလင္းမ်ား
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီ
ေက်းဇူးေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ
လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီး ၀င္လာၾကတယ္
အဖုိးအန ဂၣထုိက္တဲ့
ရယ္သံေလးေတြ ၾကည္ႏူးသံေလးေတြ
ေကာင္းကင္ရဲ႕ေက်ာကုန္းမွာ မ်က္ႏွာေလးအပ္ၿပီးခုိစီး
ကမာၻႀကီးတစ္ခုလံုး အနမ္းနဲ႔လင္းျဖာသြားတယ္။