Tuesday, August 2, 2011

အယုတ္မ်ားၾကားမွ အ႐ုပ္မ်ား

Tuesday, August 02, 2011 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
လက္သီးနဲ႔ ေမ႐ိုးကုိ ခပ္ျပင္းျပင္းထုိးလုိက္လည္း
သူ႔ေမး႐ုိးနာ႐ံုပဲ ရွိမွာပါပဲ
ေရွး႐ုိးေတြ ေဆးထုိးမွားသလုိလုိ
အမွန္ေတာ့ နဂုိကတည္းက ပုိလီယုိရယ္
သူလုိ ငါလုိ မွားတတ္ေနက်ထဲက
ငါနည္းနည္းပုိမွားျပမယ္ဆုိၿပီး ေထာ့နဲ႔ ေထာ့နဲ႔
ေလာက္ထြက္လာတယ္လုိ႔ ဆုိရင္
အနာရွိသူကုိ မသိမသာနဲ႔ ခပ္နာနာေလး ေမးေငါ့
ေျပာေနၾကတာကေတာ့ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာပဲ
ႏုိင္ငံတကာ ေရႊေစ်းထက္ ဒီစကားက ေစ်းတက္ျမန္ေသး
ဘယ္သြားရမွန္း ဘယ္သြားေနၾကမွန္း မသိသေလာက္
ဘာေျပာလုိက္ရ ဘာေကာလုိက္ရေတာ့ သိပ္တတ္တဲ့သူအခ်င္းခ်င္း
မူးတင္း ပဲတင္း သူ႔ကုိ ငါေစ်းဆစ္ ငါ့ကုိ သူေစ်းဆစ္
ဆီသည္ လက္ႏွီးစုတ္ထက္ ဘယ္သူ႔ကုိ ပုိညစ္ပတ္ရမလဲ
ႏွစ္ထပ္ကြမ္းရ အကယ္ဒမီမ်က္ႏွာေၾကာေတြနဲ႔
ဆုိစမ္ပါဦး ဒီေန႔ ေရႊေစ်း၊ ေက်ာက္ေစ်း
မိန္းမေရ... အေရွ႕ေစ်း၊ အေနာက္ေစ်း
သားေလး သမီးေလး ေက်ာင္းေၾကး က်ဴရွင္ေၾကး
ဟုိေျပးဒီေျပး ဘီယာစေတရွင္ေျပး စင္တင္ေျပး
ကာမအေရးေတြ တေထြးႀကီးလံုးသီရင္း ေမာေအာင္ေျပး
ကုသုိလ္ေရး ဘယ္ေလာက္ေနာင့္ေႏွး ေနာင့္ေႏွး
ဆုိေရးရွိက ဆုိအပ္လွဆုိၿပီးၿပီးေတာ့
ပဏာမ ဘုရားရွိခုိး ဂါထာဘယ္လုိမွန္း မသိဖူးေပမယ့္
သာသနာေရးကုိ လူအထင္ႀကီးေအာင္ ရင္ေလးျပ
တစ္ေလွလံုးပါလာတဲ့ ငါးေတြလည္း
ဒီပုတ္ထဲက ဒီပဲပါပဲႏွင့္ အျခား ရင္နာစရာေတြ
မီးေလာင္ရာ ေလပင့္ၾက
အဆင္းကို ဘီးတပ္ၾက
ကဲပါေလ စကားေျပာဖုိ႔ ဗီဇာေလွ်ာက္စရာမလုိ
အခြန္ေဆာင္စရာမလုိ ပုိပုိသာသာေျပာတတ္ဖုိ႔ပဲ လုိတာပဲ
လက္ငင္းႀကီး ဓားခုတ္ရာလက္လွ်ိဳတာမွ မဟုတ္ဘဲ
ဘာျဖစ္ေတာ့ေကာ ဘာအေရးလဲ
အနည္းဆံုး ငါတုိ႔ရ႕ဲ သားသမီးေတြ
ကုိးကြယ္တဲ့ဘာသာမွာ ထည့္စရာ မရွိတာေလာက္ပဲ
ဒါကလည္း ဘာျဖစ္လဲ ။

Tuesday, April 19, 2011

နာတာရွည္ေရာဂါသည္

Tuesday, April 19, 2011 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ကုိယ္ေနသာ ထုိင္သာရွိဖုိ႔ကိစၥက
ယုတ္ယုတ္ညံ့ည့ံ စိတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
ငါ သူေတာ္ေကာင္းပါ
ငါ မင္းေလာင္းပါ
သူတပါး ဒဏ္ရာအေၾကာင္း
ေဟာင္းေဟာင္းသစ္သစ္
ထပ္ခုတ္ထစ္လုိက္ၾကမယ္ေပါ့
လုပ္လုိက္ပါ ရဲေဘာ္
သင္ဟာ သူေတာ္ေကာင္းပါ မင္းေလာင္းပါ
ဟုိအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း ေျပာစရာကုန္ရင္
ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ခုတ္ထည့္လုိက္ပါ
တစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္
ႏွစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္ပဲ မဟုတ္လား
ၾကက္သြန္စားရင္ ကင္ဆာလည္း ကာကြယ္ေသးတယ္ေလ
ငါေတာ္ေၾကာင္း သူညံ့ေၾကာင္း
ဒီႏွစ္ေၾကာင္းကုိ ရဲရဲခ်ေရးလုိက္ပါ ရဲေဘာ္
ဗုိလ္ေအာင္ဒင္ဇာတ္လမ္းထဲက သစၥာေဖာက္“ရာမ”လုိ
လက္ထဲ ေသနတ္ေရာက္တာနဲ႔
ေသြးကုိ ရဲရဲႀကီး ေျပာင္းလုိက္စမ္းပါ
ကုိယ့္ကုိ သစၥာေဖာက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္
ကုိယ့္ဘာသာကုိ သစၥာေဖာက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္
သစၥာေဖာက္ကုိ ေထာက္ခံမဲေပးတဲ့ ေလာကႀကီးပါ
ရဲေဘာ္ႀကီးရဲ႕ေပါင္မွာလုိပဲ အျခားသူရ႕ဲ ေပါင္မွာလည္း
ဒဏ္ရာေတြ အနာေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔
သိပ္ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ ေဟာဒီ ဒြႏၷယာမွာ
သင္တုိ႔သာ သူေတာ္ေကာင္း လုပ္ၾကစမ္းပါ။

အသံထြက္မရွိတဲ့ အကၡရာ

Tuesday, April 19, 2011 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
အမွားေတြ တနင့္တပုိးထမ္းထားတဲ့
ငါ့ရ႕ဲ ခ်စ္လွစြာေသာ အတၱခဲေလးေရ
ေမး႐ုိးေတြ ခုိင္ခုိင္မာမာရွိပါရ႕ဲလား
ဂုဏ္ပကာသန အေရာင္ တေျပာင္ေျပာင္ကုိ
ဘယ္သူမွ ဝင္မစြက္ဖက္ဖို႔
သူမ်ားရ႕ဲ ႏွလံုးသားေတြကုိ
သင္ အစားထုိး ကုသထားရတယ္မလား
သင့္ကုိယ္သင္ ဖုန္းဆုိးေျမမွာ
စုိက္ပ်ိဳးျပေန႐ုံနဲ႔ ဓူဝံၾကယ္ကေတာ့
ေနရာေရြ႕မွာ မဟုတ္ဘူးသိလား
ေမးၾကည့္ပါဦးမယ္
အသက္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ မ႐ႈျဖစ္ေတာ့တာက
ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္ ထင္လဲ
ဘယ္ေလာက္ေကာ ၾကာေနၿပီလဲ
ဝံပုေလြေတြ အသက္တစ္ရာျပည့္ရင္
လူျဖစ္တယ္ဆုိလုိ႔လား
ေၾကာင္မွာ အသက္ကုိးေခ်ာင္းရွိတယ္ဆုိလုိ႔လား
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္လုိ ဖ်ံဖမ္းတဲ့သူ ျဖစ္ခ်င္ေနတာလား
တကယ္တမ္းေတာ့ဗ်ာ
ေဟာဒီေလာကမွာ လူလာျဖစ္ၿပီးေတာ့
ကုိယ္ပုိင္စိတ္နဲ႔ မေနရတာ အနစ္နာဆံုးပါ။

Sunday, March 20, 2011

“လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္အလိုအတိုင္းသာ ငါတို႔ေတြ လွမ္း၀င္”

Sunday, March 20, 2011 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေတြေၾကြေတာ့


ငါတို႔ေတြ ဆုေတာင္းအသီးသီးျပဳၾက

ေမာဟေတြ၊

ေလာဘေတြ၊

၂၁ ရာစုရဲ့ ေနာက္ဆံုးေပၚရမၼက္ေတြနဲ႔

ငါတို႔လတ္တေလာအပူကို ၾကယ္ေတြဆီကို ေပါင္းကူးေပးၾက

ငါတို႔ေၾကြတဲ့အခါ

ၾကယ္ေတြ ဘယ္လိုဆုကိုမ်ား ေတာင္းၾကမလဲ။



ငါတို႔ေတြ အထုပ္အပိုးေလးျပင္ၿပီး

ဒီအိမ္ေလးထဲကို ၀င္လာခဲ့

ဒီအထုပ္ေလးကိုျဖည္ရင္းနဲ႔

ရင္းႏွီးစားေသာက္ခဲ့ၾက

တခ်ိဳ႕ေတြက ပညာေတြသင္

တခ်ိဳ႕က ၾကင္ယာကို ခင္

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ ျခယ္သရင္း



ငါတို႔ေတြ မပိုင္၀က္ေမြးၾကတယ္။

ပန္းေျခာက္ပင္ေတြကိုမွ ေရေလာင္းၾကတယ္။

တပိုင္တႏိုင္ သီအိုရီနဲ႔

ငါတို႔ကို ငါတို႔ မွတ္ပံုတင္ၿပီးသား အမွန္တရားေတြလို႔ထင္ေနၾက

ၿပီးေတာ့လည္း အဲဒီ အထင္ကိုသာ

ပန္းအိုးတစ္လံုးလို ဧည့္ခန္းထဲမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားခ်င္ၾကနဲ႔

ငါတို႔ဟာ ဟန္ျပသက္သက္ျဖစ္မွန္းမသိကို ျဖစ္လာခဲ့တာ။



ငါတို႔မွာ ေက်ာနံပါတ္ရွိတယ္။

ငါတို႔ေတြ ကြင္းေဘးမွာ ရပ္ေနတယ္။

ငါတို႔ေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ လူလဲကစားၾကေပမယ့္

ဒီပြဲက ခုထိ အႏိုင္အရႈံး မသဲကြဲေသးဘူး။

ငါတို႔ေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီ ေျခကုန္လက္ပန္းက်လာ

ငါတုိရဲ့မွတ္ဥာဏ္ေတြ ယို႔ယြင္းလာၾက

အေဟာင္းနဲ႔ အသစ္ကို

ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးရွိလာ။



ငါတို႔ကပဲ ဒီေန႔ကို တီထြင္တယ္

ငါတို႔ကပဲ မေန႔ကကို ဖ်က္ဆီးပစ္တယ္

ငါတို႔ကိုယ္ ငါတို႔ Format အႀကိမ္ႀကိမ္ရိုက္တယ္။

ဓါတ္ခြဲခန္းမွာ အီးစီဂ်ီ ဆဲြေနသလိုပဲ

ၾကည့္ ….ငါတို႔ေသြးေၾကာမွာ အဆီအဆိမ့္ေတြ ပိတ္ဆို႔ေနလိုက္တာ

အခ်ိန္မွီ…..အသည္းအစားထိုးမယ္

ေက်ာက္ကပ္လဲလွယ္မယ္

အိမ္ရွင္၊ အိမ္ငွားဆိုေပမယ့္

ငါတို႔က တခ်ိဳ႕ေတြကို ဖာေထးေပးခဲ့သင့္တယ္။



ဒါဟာ အရာရာျမန္ႏႈန္းျမင့္နည္းပဲ

ငါတို႔ အျမင္ အာရံုကိုျမင့္ရမယ္

ခပ္ေ၀းေ၀းက လြင့္ပ်ံလာမယ့္အသံေတြကို ငါတို႔ နားစိုက္ေထာင္

အထူးသတင္းေၾကျငာခ်က္ကို အာရံုျပဳ….

သိပ္အံ့ၾသစရာ

ငါတို႔ဟာ စီးေဆာ (Sea-Saw) တစ္ခုေပၚမွာ

ငါတို႔ရဲ့ ႏူးည့ံၾကင္နာမႈဟာ တျဖည္းျဖည္းေအာက္ကိုက်လာ

အခ်ိန္မွီ….အခုအခံကိုရွာတယ္

ငါတို႔အတြက္ အကာအကြယ္ကိုရွာရတယ္။



ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲ ကမၻာဟာ ေတာက္ေလာင္ပါေစ

ငါတို႔မွာ ခ်နင္းစရာ သားေကာင္က အဆင္သင့္ျဖစ္ရမယ္

ငါတို႔ေတြ ဟန္ဟန္ပန္ပန္ကို စုေဆာင္းၾက

ငါတို႔ေတြ လက္ကိုင္အိတ္ကို ေဖာင္းပြၾက

ငါတို႔ဟာ ၀တ္ပံုစားပံု သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ဆိုေတာ့

ငါတို႔လက္ရွိဟာ ငါတို႔မနက္ျဖန္ကို အလြယ္တကူမမွတ္မိ

အဲဒီနည္းအတိုင္း

ငါတို႔ကိုယ္ ငါတို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ထိုးမိတယ္



တစ္၊

ႏွစ္၊

သံုး၊

ေလး….

ငါတို႔ကိုယ္ ငါတို႔ တိုင္ပင္ေပးရတယ္

ငါတို႔ေတြ ဖုတ္ဖက္ခါၿပီးျပန္ထ

ငါတို႔မ်က္ရည္က်တာကို ျမင္ဖူးသူဟာ

ငါတို႔ကို ပို၀မ္းနည္းေစသူေတြ

ငါတို႔ဘ၀အခ်ိဳးအေကြ႕မွာ

သူတို႔လက္ေခါက္မႈသံကိုလ်စ္လ်ဴရႈ႕ထား

ငါတို႔ေတြဟာ ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳးဆိုေပမယ့္

စင္ေပၚကို ထင္ထင္ရွားရွား တက္ခ်င္ၾကေသးတာ



ရႈ႕စားသာၾကည့္ၾက

အဲဒီအထံုးႀကီးကိုငါတို႔ေျဖေနပံု

အဲဒီ ဇာတ္ရႈပ္ကို မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ေဖ်ာ္ေျဖပံု

ဆရာ့ ဆရာႀကီးေတြ နည္းအတိုင္း

ငါတို႔ေတြဟာ တေသြမတိမ္းကို လိုက္နာပံုေတြနဲ႔

ေနာက္အထုပ္ ထုပ္ဖို႔ ငါတို႔ဟာ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့ၾက

အြန္လိုင္းေပၚတက္ရင္း ေမ့ေလ်ာ့ၾက

ႏိုက္ကလပ္တက္ရင္းနဲ႔ ေမ့ေလ်ာ့ၾက

အိပ္ရာခင္းေပၚ ေက်ာဆန္႔ရင္း ေမ့ေလ်ာ့ၾက

ဆူရွီစားရင္းေမ့ေလ်ာ့ၾက



ငါတို႔ေတြ အေပးအယူမွ်ပါေသးတယ္။

ငါတို႔ေတြ ေနေကာင္းပါေသးတယ္။

ငါတို႔လက္ေမာင္းသားေတြ တင္းတင္းရင္းရင္းရွိေနေသးတယ္။

ငါတို႔ပတ္၀န္းက်င္ဟာ စားေကာင္း အိပ္ေပ်ာ္အေျခအေနပါ။

ငါတို႔ေတြ ဆခြဲကိန္းဘ၀ျဖစ္ရတာကိုပဲ ေပ်ာ္ေနေသးတယ္။

အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့

ငါတို႔ရဲ့ ဧရာ၀တီေလး သိပ္ၿပီးေတာ့ အိေျႏၵရေန

စီးဆင္းေနပံုသိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႕၊

အတိတ္ေတြ ဘယ္လိုရွိရွိ ဒီေန႔ သူ သိပ္လွေနတယ္။

ဖူဂ်ီကုိထက္ ငါတို႔ပုပၸါးေလးကပိုလွတယ္

ငါတို႔ျမစ္သံလြင္ေလး လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ရွိေသးတယ္။

ေတာ္ေသးတယ္

ငါတုိ႔ေတြ ဘုရားရွင္ရဲ့အဆံုးအမနဲ႔ ကင္းကင္းကြာကြာ မဟုတ္ေသးတာကိုက

ငါတို႔ဒီဘက္အျခမ္းအတြက္ ဘုရားတရေလာက္ေအာင္ကို ေတာ္ေသးတယ္။





ႏွင္းႏုလြင္



၁၅၊ ၀၃၊ ၂၀၁၁

အခြင့္ထူးခံ

Sunday, March 20, 2011 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
“ဒီေန႔လူငယ္ေတြ” ဆုိေတာ့

ကၽြန္ေတာ္ ခပ္ေပါ့ေပါ့ေလး ရယ္မိတယ္


ညႀကီး ၁၂ နာရီဆုိတာ

ဒါမွ မဟုတ္ “ည”ဆုိတဲ့ ေဝါဟာရဟာ

ဒီၿမိဳ႕က လူငယ္ေတြ အတြက္ မရွိပါဘူး


လူငယ္ေတြ လက္ထဲမွာ ရွိတာက


ဖ်က္ဆုိထားတဲ့ သီခ်င္းျဖစ္ျဖစ္

ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔

ဂစ္တာတီးတတ္သူ ပါလာရင္

အေဆာင္ေရွ႕မွာျဖစ္ျဖစ္

ဂစ္တာတီးျပမယ္



တံခါးပိတ္ထားၿပီး ဆုိင္နာမည္မရွိ

ကြန္ပ်ဴတာေတြသာရွိတဲ့

၂၄ နာရီ ဖြင့္သည္ေနရာမွာ

မအိပ္မေန အသက္ရွည္ဂါထာရြတ္ေနတဲ့

ေမာင္ေပါက္က်ိဳင္းေတြ ရွိမယ္


ေနာက္ထပ္


အလင္းဆုိင္စာတန္းမပါေပမယ့္

ဘယ္ေတာ့မွ မပိတ္တဲ့ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္မွာ

ရယ္လုိက္ ထပ္ရယ္လုိက္

ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ဝုိင္းျပည့္ရယ္လုိက္

ေသာကကင္းလွတဲ့ လူငယ္ဝုိင္းေတြမွာ

ခုဆုိ

ေကာင္မေလးေတြပါ ပါပါလာမယ္


ေရွးလူႀကီးေတြ

အမဂၤလာအခ်ိန္လို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့

ညခ်ိန္မွာ

ကုိးနာရီမွ ဆယ္နာရီမွ

အိမ္ကေန ထြက္ထြက္လာၾက

အေဆာင္ကေန ထြက္ထြက္လာၾက

ဒီအခ်ိန္မွာ မိဘစကားနားေထာင္သူဆုိတာ

ဂန္ဒူးဆုိလား

ဒီစကားကုိ သနားသျဖင့္

ကၽြန္ေတာ္ ခ်န္ၿပီး ေျပာျပတာပါ


တကယ္မရွတဲ့ ဓားနဲ႔ ခုတ္ၾက

က်ည္မပါတဲ့ ေသနတ္ပစ္ၾက

ဘယ္ေကာင္က ဘယ္ပါဝါတဲ့

လူဖလံေတြ ပုိပိုမ်ားလာတဲ့ကာလ

ဘယ္လူငယ္မွ ခ်ိန္းႀကိဳးပါမလာေတာ့ဘူး

ဘယ္လူငယ္မွ “ေဟ့ေကာင္” ဆုိၿပီး

အုတ္က်ဴိးေကာက္ တစ္ဖက္လူေခါင္းကုိ မပစ္ရဲဘူး

လိမၼာလာၾကလို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး

“ဇ” ကို မရွိၾကေတာ့တာ

မုိက္ေနၾကတာကေတာ့ ကမ္းကုန္ပါပဲ


အေရွ႕ဘက္ကုိ အေနာက္ဘက္ကုိ

ေတာင္ဘက္ကုိ ေျမာက္ဘက္ကုိ

ဘာေတြမ်ားရွိလုိ႔ ဆုိင္ကယ္ကုိ

ဇက္ကုန္ဖြင့္ၿပီး က်ားက်ားမမ

ေဟးေဟး ဟားဟား

ၾကက္သား ဘဲသား

ေပါင္သား ရင္သား

စားရင္း ေသာက္ရင္း

ေပ်ာ္ၾကပါးၾက သြားၾက လာၾက

ညေတြ ညေတြရ႕ဲ အားရစရာ

ေရႊမႏၲလာ ကကြက္ပါ


ညညမွာလား

ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ညီတဲ့ၿမိဳ႕ဆုိလုိ႔

တုိ႔ေရႊမႏၲေလးပဲက်န္တယ္လုိ႔လည္း

အျငင္းသန္တဲ့ ေပါင္တံေဖြးေဖြး

ေရေဆးငါး ရာသီစာေတြေလ

ဘီယာျမဳပ္ တစီစီနဲ႔

ေရွးဘုရင္ေတြ နန္းစံခဲ့လုိ႔

ေနျပည္ေတာ္သ႐ုပ္ေလးအျဖစ္က်န္ခဲ့တဲ့ က်ဴံးေဘးမွာ

အသက္ကုိလည္း ခပ္ျပင္းျပင္းခုိး႐ႉၾကတတ္ေသး


ဒါနဲ႔ ညညဆို

အိမ္မွာ ဆုိင္ကယ္ေတြ ကားေတြ

ထားစရာမရွိလုိ႔

ေကတီဗြီမွာ မာဆတ္မွာ ႏုိက္ကလပ္မွာ

သြားသြားထားၾက

မုိးလင္းလုလုမွာ ထြက္လာတာၾကည့္မိေတာ့

ကၽြန္ေတာ္တု႔ိ ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ လက္လြဲခဲ့ရမယ့္

လူငယ္သားေကာင္းေတြ*

ဒီလုိညေတြ ဘယ္ထိ ရွည္ဦးမွာပါလိမ့္။







*ၿငိမ္းမင္း၏ စကားလံုးမ်ားႏွင့္ ကခုန္ျခင္းေဟာေျပာပြဲမွ စကား

ဒီေန႔ရာသီအေျခအေန

Sunday, March 20, 2011 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
မ်က္ရည္က်မယ့္အတူတူ

လက္ခံုကုိ မင္းအိပ္ကပ္ထဲကေန ဆြဲထုတ္လုိက္ပါ

ကမာၻမွာ မင္းတစ္ေယာက္တည္း

အေပၚကုိ ေမာ့ၾကည့္ေနပါ

အခု မင္းရွိေနတဲ့ ေနရာက

မင္းအတြက္ ကႏၲာရပါ

မင္း႐ႈိက္သံေၾကာင့္ မုန္တုိင္း မထန္ပါဘူး

မင္းမ်က္ရည္ေၾကာင့္ ဒီကုန္းေျမ ေရမလႊမ္းပါဘူး

မင္းႏွစ္ႏွစ္ကာကာခ်စ္ခဲ့သမွ် အရာရာဟာ

အရင္ကအတုိင္း မင္းတစ္ေယာက္တည္းပါပဲ

ဝိညာဥ္ခ်င္းလည္း ခ်ိတ္ဆက္ခ်င္မွ ခ်ိတ္ဆက္လိမ့္မယ္

ခ်စ္တတ္သူတစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕

လွမ္းလက္ကုိ ဆြဲယူ

ပန္းပြင့္စေတြ လႊင့္တက္လာတဲ့

အနမ္းစေတြ လႊင့္ထြက္လာတဲ့

ညမွာ ၾကယ္ေတြေႂကြတာ ခ်စ္သူနဲ႔

အတူၾကည့္ခ်င္ေနေသးလား

သံစဥ္တစ္ခုခု ဂီတသံတစ္ခုခု

လႊင့္ေမ်ာေနတဲ့ နာမည္တစ္ခုခု

ေအာ္ေခၚပါ

ခ်စ္သူၾကားေအာင္ေအာ္ေခၚပါ

အရမ္းမေျပးပါနဲ႔

မင္းေအာ္ေခၚသည္ႏွင့္အမွ်

မင္းဟာ ၿဂိဳဟ္သိမ္ၿဂိဳဟ္မႊားလုိ လြင့္ထြက္ေန

ေငးၾကည့္

အတိတ္ကုိ ေငးၾကည့္

ခ်စ္ခဲ့ဖူးတာကုိ ေငးၾကည့္

နမ္းခဲ့ဖူးတာကုိ ေငးၾကည့္

ေငးၾကည့္လုိ႔ လွသထက္လွေနဆဲ အတိတ္မွာ

အနမ္းကုိ

တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္

တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ၿပီး

နမ္းခဲ့ဖူးေပမယ့္

အလြမ္းဆုိတာမ်ိဳးက

ခ်စ္သူေတြကုိ ခပ္ေဝးေဝးခြဲဖုိ႔ပဲ

စဥ္းစားေနတာ။

Friday, January 28, 2011

တစ္ေန႔ေန႔ရ႕ဲ မနက္ဖန္

Friday, January 28, 2011 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ဘယ္သူကမ်ား
"အခ်စ္"ဆုိတဲ့စကားလံုးေအာက္
ဒုကၡမေရာက္ဘဲ
ရွိခ့ဲၾကဖူးလဲ။

ခ်စ္တတ္သူတုိင္း
ခ်စ္ရသူ ေကာင္းစားေစခ်င္တဲ့စိတ္န႔ဲ
ခ်စ္ရသူနဲ႔ ေဝးရမွာ ေၾကာက္တဲ့စိတ္
အၿမဲလြန္ဆြဲေနခဲ့မွာ

အခ်စ္သာ ပဓာနရယ္လုိ႔
ဘဝကုိ ေသာကဘံုထဲပုိ႔ဖုိ႔ဆုိျပန္ေတာ့လည္း
မ်က္ရည္ေလးတစုိ႔စုိ႔
ကုိယ့္ရဲ႕ တစ္ေယာက္ေသာသူကုိ
ဒီတုိင္း မၾကည့္ရက္ၾကတာ
သဘာဝပဲ မဟုတ္လား

ျမတ္ႏုိးရသူ မ်က္ႏွာငယ္မွာစုိး
အတၱအစြယ္ကုိခ်ိဳးၿပီး
တိတ္တခုိးနဲ႔ ငုိမိရယ္မိ
ဒါကုိ
ခ်စ္သူသိမွာလည္း ေၾကာက္ခဲ့ရတယ္

ခ်စ္သူရဲ႕ ခုိလႈံရာဆီ ခုိးခုိးသြား
အ႐ႈိက္ထိေအာင္ နာခဲ့ရျခင္းအတူတူ
သူ ပုိနာက်င္သြားေလမလားလုိ႔
စုိးရိမ္မိတာကလည္း
သိပ္ခ်စ္လြန္းလုိ႔ မဟုတ္ပါလား

တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္
တနင့္နင့္နဲ႔
သီးသမွ် သတိရျခင္း သစ္သီးေတြ
ရင့္ရင့္ၿပီးေတာ့ေႂကြ
ဒီရင္ကုိ မီးလုိေမႊေနတာ
ဘယ္သူမွ မသိခဲ့ပါဘူး

ခ်စ္ရသူတစ္ေယာက္
ေနာက္ရင္ခြင္မွာ
ေပ်ာ္မွ ေပ်ာ္ပါ့မလားလုိ႔
ေသာကအစံုအလင္နဲ႔
လင္းေနတဲ့ ကုိယ့္ေကာင္းကင္
ဒီရင္ ပူေလာင္လုိက္မလဲ

အခု ကုိယ္ဆုိေနတဲ့သီခ်င္းမွာ
ဒဏ္ရာကင္းတာဆုိလုိ႔
ခ်စ္သူနာမည္ပဲရွိ
အဲဒ့ီစိမ္းလန္းေတာအုပ္မွာ
ကုိယ္ တစ္သက္လံုးေနခ်င္မိတာ
ဆန္းသလား

ေႁမြေတြ အဆိပ္ဘယ္ေလာက္ျပင္းျပင္း
အခ်င္းခ်င္းေတာ့ မထိခုိက္သလုိ
ကုိယ္တုိ႔
အဆိပ္မ်ားစြာဆီက
လြတ္ကင္းခဲ့ေပမယ့္
အတၱျမင္း႐ုိင္း ခြာသံေအာက္မွာ
ျမစ္တုိ႔ သိပ္ေကြ႕ေကာက္လြန္းခဲ့တယ္

တန္ဖုိးအတုေတြနဲ႔
ဘဝအတုမွာ
ေပ်ာ္စရာအတုေတြ
ရွာေနသူၾကား
ကုိယ္တို႔လမ္းမွားခဲ့
တစ္ခါခါ
လြတ္လပ္စြာကြဲလြဲခြင့္ဆုိတာ
ႏွလံုးသားတည့္တည့္
ခ်ိန္ၿပီးပစ္လုိက္တဲ့
က်ည္ဆံ

တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္
ႀကီးရင့္လာတဲ့ အသက္နဲ႔အတူ
ကုိယ့္ အမွားေတြ
အဆင့္တက္
နရက္မွာ ျပာေတြ ဆက္ပူမယ့္အတူတူ
ဗံုကုိ အသံခပ္ျပင္းျပင္း
ျမည္ေအာင္ ထုလိုက္
အသက္ကုိေတာ့ မွန္မွန္႐ွဴ
ေကာ္ဖီေတြ ပူေနရင္ မႈတ္ေသာက္ေပါ့
ပတ္ဝန္းက်င္ဆုိတာ
ယားရင္ကုတ္လုိ႔ေကာင္းတဲ့
အနာစိမ္း

လူေတြဦးေႏွာက္က
စက္႐ုံက တုိက္႐ုိက္ပုိ႔ထားတဲ့ မွန္မ်ား
ေကာ္ပတ္စားထားတဲ့ ကၽြမ္းတုိင္
ေသခ်ာကုိင္ရင္ေတာင္
စြန္းတယ္

ခ်စ္သူေရ
သဘာဝဇာတ္ၫႊန္းအတုိင္း
အခု ကုိယ္တုိ႔
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
အထင္လြဲၿပီး
နာက်ည္းၾကတဲ့ အလြမ္းခန္းကုိ
ဆက္က ၾကရမယ္




ေဂ်ဂ်ဴဝုိင္ရဲ႕ အခ်စ္ကဗ်ာကုိ ဖတ္ခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔ အေလာတႀကီး စပ္ေပးလုိက္ပါတယ္။

Saturday, January 22, 2011

သံုးသံုးလီ=ကုိး

Saturday, January 22, 2011 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
နည္းနည္းေလး ပုိၿပီးေတာ့လည္း မယူခဲ့ရပါဘူး
အတိတ္မ်က္ဝန္းကုိက ရင္ထဲကုိပဲ စုိက္စုိက္က်ေနတာပါ
ငါတုိ႔အခ်စ္စစ္စစ္ေတြနဲ႔ ခ်စ္ခဲ့ၾကၿပီး
ဘယ္လုိမွ မေဝးႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္
ငါတုိ႔ဆြဲခဲ့တဲ့ စင္ၾကယ္မႈအနာဂတ္ပန္းခ်ီမွာ
ေဘးကေန ပက္က်ဲခ်လုိက္တဲ့
အမုန္းေရာင္ အစြန္းအထင္းမ်ားခဲ့တယ္
ေကြ႔ေသာ ေကာက္ေသာ ေလာကီတရားမွာ
အသားအေရ ပါးလွပ္လွပ္နဲ႔
ကုိယ္ခံအားနည္းၾကသူေတြၾကား
ငါတုိ႔
ဒုိင္းေတြ လႊားေတြအေၾကာင္း မေဆြးေႏြးမိခဲ့ဘူး
ေရအသြန္ခံလုိက္ရတဲ့ အလွေမြးကန္ထဲက ငါးေတြ
ဘယ္လုိပဲ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေန
ေရနဲ႔ နီးရာကုိ မေရာက္ခဲ့ဘူး
အခ်စ္ရယ္
မင္းမ်က္ဝန္းတခ်ိဳ႕နဲ႔ မင္းအခ်စ္အေၾကာင္း
၏ သည္ မလႊဲ
ငါ့ရင္ထဲ ခုိဆဲ ကပ္ဆဲ
ေမာင္လုိ႔ေခၚသံကုိ နားနဲ႔ဆတ္ဆတ္ၾကားဆဲ။


သံုးသံုးလီ=ကုိးကုိ ၁၂၅ ထဲမွ ၾကာသပေတးႏႈတ္၍ ရလာပါသည္။