တုိ႔တုိင္းျပည္
ထေလာ့ျမန္မာ အုိျမန္မာတုိ႔
တုိ႔ရြာတုိ႔ေျမ တုိ႔ရြာေျမ၀ယ္
ေစတီ စပါး မ်ားလည္းမ်ား၏
မ်ားပါေလလဲ တမြဲမြဲႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ ကာလၾကာလွ်င္
ယာစကာမ်ိဳး တၫႇိဳးၫႇိဳးႏွင့္
ပုထုိး ျမင့္ေမာင္း ေက်ာင္းႀကိဳေက်ာင္းၾကား
လွည့္လွည္သြားလ်က္
မစားေလရ ၀မ္းမ၀၍
ဆြမ္းမွ် မတင္ႏုိင္ရွိမည္တည္း
ထေလာ့ျမန္မာ အုိျမန္မာတုိ႔
တုိ႔ရြာတုိ႔ေျမ တုိ႔ရြာေျမ၀ယ္
ေရခ်ိဳေသာက္ရန္ ျမစ္ေခ်ာင္းကန္ႏွင့္
သီးႏွံခ်ိဳပ်ား မ်ားလည္းမ်ား၏
မ်းပါေလလဲ တမြဲမြဲႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ ကာလၾကာလွ်င္
ျမင္သာျမင္ရ မစားရ၍
ေတာကၿပိတၱာ ျဖစ္မည္တည္း
ထေလာ့ျမန္မာ ျမန္မာထေလာ့
အားမေပ်ာ့ႏွင့္ မေလွ်ာ့လံု႔လ
သူကစ၍ ငါက အားလံုး
လက္႐ံုးျမားေျမာင္ ဉာဏ္ျမားေျမာင္ႏွင့္
စြမ္းေဆာင္ၾကေလာ့ ေဆာင္ၾကေလေလာ့
ဤေျမဤရြာ ဘယ္သူ႕ရြာလဲ
ဤယာစပါး ဘယ္သူ႔စပါးလဲ
ထားေလာ့တာ၀န္ ပြန္ေလာ့လုပ္ငန္း
ဉာဏ္ေရွ႕ပန္း၍
တ၀မ္းတစိတ္ ညီေစသတည္း။
အုိတက္လူတုိ႔
ျမန္မာျပည္၀ယ္ ထီးစည္တုိ႔မင္း
ပ်က္ယြင္းပါပေကာ သုိ႔စိတ္ေစာလွ်က္
ေဘာ … အုိ ရဲေသြး တက္လူကေလးတုိ႔
ငုိေႂကြးသမႈ ျပဳ႐ံုမွ်ျဖင့္
မပြင့္ဉာဏ္ရည္ လက္မည္၍
မ်က္ရည္သာလွ်င္ ရႊဲလိမ့္မည္။
ျမန္မာျပည္၀ယ္ ထီးစည္တုိ႔မင္း
ပ်က္ယြင္းပါပေကာ သုိ႔စိတ္ေစာလွ်က္
ေဘာ … အုိရဲသား တက္လူမ်ားတုိ႔
တရားသံေ၀ ယူေလ႐ံုျဖင့္
တက္ခြင့္မနီး ေဘးႀကီးနီး၍
ပုတီးအဖတ္တင္ က်န္လိမ့္မည္။
အေဟာင္းပ်က္လွ်င္ အသစ္ျပင္ေလာ့
အျမင္က်ယ္၍ ပညာေမြ႕ေလာ့
ယေန႔လူငယ္ ေနာင္၀ယ္လူႀကီး
သင္လည္းတစ္ဦး သားထူးသားျမတ္
ျဖစ္အပ္ရာသည္ ေရွ႕သုိ႔ရည္၍
ငုိျမည္မတ
သခၤါရဟု စိတ္ကမေစာ
ေလာေလာဆယ္ဆယ္ ဒုကၡနယ္ကုိ
ကယ္တင္ႏုိင္ၾကပါေစသတည္း။
အပ္ေရႊနဖား
ထုိးေသာ္တဲ့ ထုိးေသာ္
ႀကိဳးေခ်ာ္လုိ႔သြား။
အမယ္အုိ အျမင္ကတ္တယ္
အပ္ေရႊနဖား။
ဖားျပဳတ္မ
မ်က္လံုးငယ္ေၾကာင္
ကုိယ္ေရာင္ ျပာမြဲႏွင့္
ဗုိက္ရြဲေလေသး
ဖားဖုိကမူ
ၾကည့္ရင္း လြန္ၾကည္ျဖဴလုိ႔
ဇမၺဴမွာ သည္လုိေမ့ကုိ
ေတြ႕ဖုိ႔ပံုေ၀း ...။
ထိက႐ုန္းပင္ အပ်ိဳျဖန္း
ခရမ္းေရာင္ ေငြမႈန္လဲ့ႏွင့္
ႏြဲ႔ပါဘိ သူ႔ဟန္သြင္
ဆြတ္ခ်င္လုိ႔ ေမး
ထိစမ္းႏွင့္ေလ
ေပြလာယင္ တကယ္မုန္းပါငဲ့
႐ုန္းလုိက္မယ္ေလး....။
ထေလာ့ျမန္မာ အုိျမန္မာတုိ႔
တုိ႔ရြာတုိ႔ေျမ တုိ႔ရြာေျမ၀ယ္
ေစတီ စပါး မ်ားလည္းမ်ား၏
မ်ားပါေလလဲ တမြဲမြဲႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ ကာလၾကာလွ်င္
ယာစကာမ်ိဳး တၫႇိဳးၫႇိဳးႏွင့္
ပုထုိး ျမင့္ေမာင္း ေက်ာင္းႀကိဳေက်ာင္းၾကား
လွည့္လွည္သြားလ်က္
မစားေလရ ၀မ္းမ၀၍
ဆြမ္းမွ် မတင္ႏုိင္ရွိမည္တည္း
ထေလာ့ျမန္မာ အုိျမန္မာတုိ႔
တုိ႔ရြာတုိ႔ေျမ တုိ႔ရြာေျမ၀ယ္
ေရခ်ိဳေသာက္ရန္ ျမစ္ေခ်ာင္းကန္ႏွင့္
သီးႏွံခ်ိဳပ်ား မ်ားလည္းမ်ား၏
မ်းပါေလလဲ တမြဲမြဲႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ ကာလၾကာလွ်င္
ျမင္သာျမင္ရ မစားရ၍
ေတာကၿပိတၱာ ျဖစ္မည္တည္း
ထေလာ့ျမန္မာ ျမန္မာထေလာ့
အားမေပ်ာ့ႏွင့္ မေလွ်ာ့လံု႔လ
သူကစ၍ ငါက အားလံုး
လက္႐ံုးျမားေျမာင္ ဉာဏ္ျမားေျမာင္ႏွင့္
စြမ္းေဆာင္ၾကေလာ့ ေဆာင္ၾကေလေလာ့
ဤေျမဤရြာ ဘယ္သူ႕ရြာလဲ
ဤယာစပါး ဘယ္သူ႔စပါးလဲ
ထားေလာ့တာ၀န္ ပြန္ေလာ့လုပ္ငန္း
ဉာဏ္ေရွ႕ပန္း၍
တ၀မ္းတစိတ္ ညီေစသတည္း။
အုိတက္လူတုိ႔
ျမန္မာျပည္၀ယ္ ထီးစည္တုိ႔မင္း
ပ်က္ယြင္းပါပေကာ သုိ႔စိတ္ေစာလွ်က္
ေဘာ … အုိ ရဲေသြး တက္လူကေလးတုိ႔
ငုိေႂကြးသမႈ ျပဳ႐ံုမွ်ျဖင့္
မပြင့္ဉာဏ္ရည္ လက္မည္၍
မ်က္ရည္သာလွ်င္ ရႊဲလိမ့္မည္။
ျမန္မာျပည္၀ယ္ ထီးစည္တုိ႔မင္း
ပ်က္ယြင္းပါပေကာ သုိ႔စိတ္ေစာလွ်က္
ေဘာ … အုိရဲသား တက္လူမ်ားတုိ႔
တရားသံေ၀ ယူေလ႐ံုျဖင့္
တက္ခြင့္မနီး ေဘးႀကီးနီး၍
ပုတီးအဖတ္တင္ က်န္လိမ့္မည္။
အေဟာင္းပ်က္လွ်င္ အသစ္ျပင္ေလာ့
အျမင္က်ယ္၍ ပညာေမြ႕ေလာ့
ယေန႔လူငယ္ ေနာင္၀ယ္လူႀကီး
သင္လည္းတစ္ဦး သားထူးသားျမတ္
ျဖစ္အပ္ရာသည္ ေရွ႕သုိ႔ရည္၍
ငုိျမည္မတ
သခၤါရဟု စိတ္ကမေစာ
ေလာေလာဆယ္ဆယ္ ဒုကၡနယ္ကုိ
ကယ္တင္ႏုိင္ၾကပါေစသတည္း။
အပ္ေရႊနဖား
ထုိးေသာ္တဲ့ ထုိးေသာ္
ႀကိဳးေခ်ာ္လုိ႔သြား။
အမယ္အုိ အျမင္ကတ္တယ္
အပ္ေရႊနဖား။
ဖားျပဳတ္မ
မ်က္လံုးငယ္ေၾကာင္
ကုိယ္ေရာင္ ျပာမြဲႏွင့္
ဗုိက္ရြဲေလေသး
ဖားဖုိကမူ
ၾကည့္ရင္း လြန္ၾကည္ျဖဴလုိ႔
ဇမၺဴမွာ သည္လုိေမ့ကုိ
ေတြ႕ဖုိ႔ပံုေ၀း ...။
ထိက႐ုန္းပင္ အပ်ိဳျဖန္း
ခရမ္းေရာင္ ေငြမႈန္လဲ့ႏွင့္
ႏြဲ႔ပါဘိ သူ႔ဟန္သြင္
ဆြတ္ခ်င္လုိ႔ ေမး
ထိစမ္းႏွင့္ေလ
ေပြလာယင္ တကယ္မုန္းပါငဲ့
႐ုန္းလုိက္မယ္ေလး....။