Wednesday, October 13, 2010

လွေသာ အ႐ႈံး

Wednesday, October 13, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်

အခုဒီကဗ်ာစပ္ၿပီးရင္
ငါ့လုိ ငါ့လုိ ငါ့လုိဆုိၿပီး
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မာန္အျပည့္နဲ႔ မွန္ထဲ ျပန္ျပန္မၾကည့္ေတာ့ဘူး
ငါဟာ သာမန္ပဲဆုိတာ ေသခ်ာသြားလုိ႔
အခုဒီကဗ်ာစပ္ၿပီးရင္
ငါသိ ငါတတ္ ငါေတာ္ အေတြးေတြနဲ႔
ညဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈကုိ မခံရေတာ့ဘူး
ငါ ဘာကုိမွ သိပ္မသိတာ ေသခ်ာသြားလုိ႔
အခုဒီကဗ်ာစပ္ၿပီးရင္
ငါမွန္တယ္ဆုိတာ ငါပဲသိတယ္လုိ႔
မဝေရစာနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မေမြးျမဴေတာ့ဘူး
အမွန္ကုိ ေထာင့္မ်ိဳးစံုက လွည့္ေတြးႏုိင္တယ္ဆုိတာ ေသခ်ာသြားလို႔
အခုဒီကဗ်ာစပ္ၿပီးရင္
အသိဉာဏ္ခၽြတ္ခ်ခံထားရတဲ့
ကုိယ္လံုးတီးအေတြးနဲ႔ စကားမေျပာေတာ့ဘူး
စကားဓားခ်က္ဟာ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာကုိ သတ္ႏုိင္တာ ေသခ်ာသြားလုိ႔
အခုဒီကဗ်ာစပ္ၿပီးရင္
ရြံ႕အထပ္ထပ္နဲ႔ ကုိယ့္နာမည္ကုိ
အေရာင္းျမင့္တင္ေရးေတြ မလုပ္ျဖစ္ေလာက္ေတာ့ဘူး
ဘယ္အရာမွ မတည္ၿမဲဘူးဆုိတာ ေသခ်ာသြားလုိ႔
အခုဒီကဗ်ာစပ္ၿပီးရင္
ဘယ္သူ႔ကုိမွ မမုန္းေတာ့ဘူး
ကုိယ္ခ်စ္ရင္ ကုိယ့္တစ္ေယာက္တည္း႐ႈံးေပမယ့္
ကုိယ္မုန္းရင္ ႏွစ္ေယာက္လံုး ႐ႈံးတာ ေသခ်ာသြားလုိ႔။
ေမြးေန႔အမွတ္တရစပ္ျဖစ္တဲ့ကဗ်ာ

ဇရာ

Wednesday, October 13, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်

ေန႔ေတြက ကုန္လြယ္လုိက္တာ
ေန႔တာေတြက ရွည္လုိက္တာ
ေန႔ေတြ ဘယ္လုိ ကုန္သြားမွန္း မသိဘူး
ေဟာ ကုန္ျပန္ၿပီ တစ္ရက္
ကဲ တစ္ေန႔စာေတာ့ၿပီးၿပီ
စတာေတြ စတာေတြနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မသြားခဲ့ပါဘူး
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရာက္ခဲ့တယ္
သူကလည္း မလာခဲ့ပါဘူး
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဧည့္ခံေနရတယ္
မသိသာလြန္းေတာ့
ေရာက္လုိ႔ ေရာက္ခဲ့မွန္း မသိဘူး
လာလုိ႔ လာခဲ့မွန္း မသိဘူး
ဒီလုိနဲ႔
ကုိယ့္႐ုပ္ကုိယ္ မွန္ထဲ ရဲရဲမၾကည့္ဝံ့ေတာ့သလုိ
အသက္ကုိလည္း ရဲရဲမေျဖရဲေတာ့ဘူး။

အတၱနဲ႔ မလြတ္ကင္းျခင္း

Wednesday, October 13, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်

ေဟာဒီ ကမာၻလံုးႀကီးရ႔ဲ ေသးေသးေလးတစ္ေနရာမွာ
မထင္မရွား မႈန္မႊားမႊားေလးအျဖစ္
သင္ နင္ ငါ ခင္ဗ်ား ေနထုိင္ေနပါတယ္
တကယ္ မထင္မရွား၊ တကယ္မႈန္မႊားမႊား
ကုိယ့္အိမ္ေလးကေန သြားေနက် လမ္းအတုိင္း
ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ထြက္ထြက္လာၿပီး လာခ့ဲတဲ့ လမ္းအတုိင္း
အၿမဲတမ္း ျပန္ျပန္ခဲ့တာ တစ္ေန႔ကုိ မုိင္တစ္ရာ မျပည့္
တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါေတာ့ မုိင္တစ္ရာေက်ာ္ ခဏသြားၾကည့္မိတတ္တာမွ အပ
စားေနက်အတုိင္း၊ ဝတ္ေနက်အတိုင္း ေန႔ရက္မ်ားမွာ
တစ္ခါခါ နည္းနည္းေလး ပုိပုိျပင္မိတာကမွ အပ
အားလံုးပံုမွန္ပါပဲ၊ ပံုမွန္ဆုိက္တဲ့ ရထားလုိ
အခ်ိန္ခ်ိန္နည္းနည္းေလးပဲ တိမ္းေစာင္းမိတာမွ အပ
ေဟာဒီကမာၻလံုးႀကီးထဲမွာေနေနၾကတယ္
တစ္ခါခါ ေလးေထာင့္က်က် က်င့္မိတာမွအပ
တစ္ခါခါ ႀတိဂံလုိ ပဥၥဂံလုိ ေျပာဆုိမိတာမွအပ
ေဟာဒီလံုးလံုးႀကီးထဲမွာ အသက္ကုိ ႐ႈၾကတယ္
လမ္းကေလးက လမ္းကေလးမွာပဲ ေနတယ္
သစ္ပင္က သစ္ပင္မွာပဲ ေနတယ္
အေဆာက္အဦေတြက အေဆာက္အဦမွာပဲေနတယ္
သင္ နင္ ငါ ခင္ဗ်ား အဲဒါေလးေတြနဲ႔ အျခားအျခား
ေနရာမ်ားဆီ ေနထုိင္သြားလာ လႈပ္ရွားၿပီး
လမ္းရ႔ဲ ခ်ိဳင့္ခြက္မ်ား အေၾကာင္း
သစ္ပင္ရဲ႔ ဓာတ္ႀကိဳးနဲ႔ မလြတ္တဲ့အေၾကာင္း
အေဆာက္အဦရ႔ဲ အထာမက်တဲ့အေၾကာင္း
စကားထဲ ထည့္ေျပာရင္း ပုိပုိလာတဲ့
ပခံုးခ်င္းတုိက္မိတဲ့သူရ႔ဲ အေၾကာင္း
ဟုိလူ မ်က္စိေစြတဲ့ အေၾကာင္း
ဒီလူ နားမေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း
တစ္ပတ္ျပည့္ေအာင္ လွည့္ေျပာတယ္
ေဟာဒီ ကမာၻႀကီးလံုးလံုးထဲမွာေနရင္း
ျမင္တာကုိ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း
ၾကားတာကုိ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း
ရွက္တာကုိ မရွက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း
ေၾကာက္တာကုိ မေၾကာက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း
မခ်စ္တာကုိက် ခ်စ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း
မမုန္းတာကုိက် မုန္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း
ေနာက္ေက်ာထုိးမယ့္ဓားကုိ ကုိယ္စီဖြက္ထားၾကရင္း
ေဟာဒီကမာၻႀကီးထဲက သင္ နင္ ငါ ခင္ဗ်ား
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေမးထူးေခၚေျပာၾကတယ္
လူမႈေရးေၾကာင့္၊ စီးပြားေရးေၾကာင့္၊ ခမည္းခမက္ေၾကာင့္
ခံစားေနရတဲ့ ဒုကၡကုိ ၿပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္
နားခ်င္းအတူတူဆီ ၿငိမ္းခ်မ္းအေၾကာင္း
လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေျပာၾကတယ္
မ်က္လံုးခ်င္း အတူတူဆီ ေအာင္ျမင္မႈအေၾကာင္း
လူျမင္ေကာင္းေအာင္ ျပၾကတယ္
ငါ့ကုိ ဘာမွတ္ေနလဲ၊ ငါ့အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္း သိေစရမယ္
ငါ့လုိ လူငယ္ေရွ႕ေဆာင္ကုိ၊ ငါ့လုိ ႏုိင္ငံသားေကာင္းကုိတဲ့
ကုိယ္ေအာ္ေနတာကုိ ကမာၻႀကီး ၾကားမၾကားထက္
ကုိယ္တုိင္ ျပန္မၾကားပဲ ဆုိးဆုိးရြားရြားေအာ္တယ္
ဆြဲအားအျပည့္နဲ႔ ကမာၻႀကီးထဲေနၿပီး
တစ္ပတ္ၿပီးတစ္ပတ္ လည္ရင္း ပတ္ရင္း
ဖိအားအျပည့္နဲ႔ ေျမႀကီးထဲ နိမ့္ဆင္းေနၾကတဲ့
သင္ နင္ ငါ ခင္ဗ်ား
ေနရထုိင္ရ သင့္ေတာင့္သက္သာ ရွိပါရဲ႔လား။

Sunday, October 3, 2010

……. ျဖည့္ရန္က်န္ရွိ

Sunday, October 03, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင် ,
နင့္ကုိ ငါမုန္းတယ္ဆုိ
တဲ့စကားကုိ မထစ္မေငါ့ေျပာ
ဖုိ႔ေၾကျငာခ်က္တစ္ရပ္မထုတ္
ျပန္မီ သင္ၿပံဳး
သေလာက္
သင္ခံ
ရေစမယ္။
မဟုတ္ဘူးဟုတ္
တယ္ သံသယဆူးခင္းထဲကုိယ့္မ်က္
ႏွာကုိ ဖိနပ္လုပ္စီးနင္းေျခ
ဖ်က္။
ဘယ္ေဒါက္တုိင္ကပုိ
ခုိင္မလဲ ညႇပ္ေနတဲ့စ
ကားမ်ားက လမ္းဆံုလမ္း
ခြက်မွ ပုိ
ပုိမူးေဝေအာ့
အန္။
နင့္ကုိငါမုန္း
တယ္မွာ ……. ကြက္
လပ္မ်ား
က်န္။
ကုိယ့္ဘဝေမး
ခြန္းတုိင္းမွာ ျဖည့္စြက္ေျဖဆုိ
ရန္…….မ်ား…….မ်ား …….မ်ား
ထပ္
တူက်န္ရွိ။
နင့္
ကုိငါ
မုန္း
တယ္မွာ…….ကြက္
လပ္မ်ား
ထပ္မံက်န္
ရွိေသာ ထပ္တူသံသယေမး
ခြန္း။