Sunday, March 20, 2011

“လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္အလိုအတိုင္းသာ ငါတို႔ေတြ လွမ္း၀င္”

Sunday, March 20, 2011 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေတြေၾကြေတာ့


ငါတို႔ေတြ ဆုေတာင္းအသီးသီးျပဳၾက

ေမာဟေတြ၊

ေလာဘေတြ၊

၂၁ ရာစုရဲ့ ေနာက္ဆံုးေပၚရမၼက္ေတြနဲ႔

ငါတို႔လတ္တေလာအပူကို ၾကယ္ေတြဆီကို ေပါင္းကူးေပးၾက

ငါတို႔ေၾကြတဲ့အခါ

ၾကယ္ေတြ ဘယ္လိုဆုကိုမ်ား ေတာင္းၾကမလဲ။



ငါတို႔ေတြ အထုပ္အပိုးေလးျပင္ၿပီး

ဒီအိမ္ေလးထဲကို ၀င္လာခဲ့

ဒီအထုပ္ေလးကိုျဖည္ရင္းနဲ႔

ရင္းႏွီးစားေသာက္ခဲ့ၾက

တခ်ိဳ႕ေတြက ပညာေတြသင္

တခ်ိဳ႕က ၾကင္ယာကို ခင္

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ ျခယ္သရင္း



ငါတို႔ေတြ မပိုင္၀က္ေမြးၾကတယ္။

ပန္းေျခာက္ပင္ေတြကိုမွ ေရေလာင္းၾကတယ္။

တပိုင္တႏိုင္ သီအိုရီနဲ႔

ငါတို႔ကို ငါတို႔ မွတ္ပံုတင္ၿပီးသား အမွန္တရားေတြလို႔ထင္ေနၾက

ၿပီးေတာ့လည္း အဲဒီ အထင္ကိုသာ

ပန္းအိုးတစ္လံုးလို ဧည့္ခန္းထဲမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားခ်င္ၾကနဲ႔

ငါတို႔ဟာ ဟန္ျပသက္သက္ျဖစ္မွန္းမသိကို ျဖစ္လာခဲ့တာ။



ငါတို႔မွာ ေက်ာနံပါတ္ရွိတယ္။

ငါတို႔ေတြ ကြင္းေဘးမွာ ရပ္ေနတယ္။

ငါတို႔ေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ လူလဲကစားၾကေပမယ့္

ဒီပြဲက ခုထိ အႏိုင္အရႈံး မသဲကြဲေသးဘူး။

ငါတို႔ေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီ ေျခကုန္လက္ပန္းက်လာ

ငါတုိရဲ့မွတ္ဥာဏ္ေတြ ယို႔ယြင္းလာၾက

အေဟာင္းနဲ႔ အသစ္ကို

ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးရွိလာ။



ငါတို႔ကပဲ ဒီေန႔ကို တီထြင္တယ္

ငါတို႔ကပဲ မေန႔ကကို ဖ်က္ဆီးပစ္တယ္

ငါတို႔ကိုယ္ ငါတို႔ Format အႀကိမ္ႀကိမ္ရိုက္တယ္။

ဓါတ္ခြဲခန္းမွာ အီးစီဂ်ီ ဆဲြေနသလိုပဲ

ၾကည့္ ….ငါတို႔ေသြးေၾကာမွာ အဆီအဆိမ့္ေတြ ပိတ္ဆို႔ေနလိုက္တာ

အခ်ိန္မွီ…..အသည္းအစားထိုးမယ္

ေက်ာက္ကပ္လဲလွယ္မယ္

အိမ္ရွင္၊ အိမ္ငွားဆိုေပမယ့္

ငါတို႔က တခ်ိဳ႕ေတြကို ဖာေထးေပးခဲ့သင့္တယ္။



ဒါဟာ အရာရာျမန္ႏႈန္းျမင့္နည္းပဲ

ငါတို႔ အျမင္ အာရံုကိုျမင့္ရမယ္

ခပ္ေ၀းေ၀းက လြင့္ပ်ံလာမယ့္အသံေတြကို ငါတို႔ နားစိုက္ေထာင္

အထူးသတင္းေၾကျငာခ်က္ကို အာရံုျပဳ….

သိပ္အံ့ၾသစရာ

ငါတို႔ဟာ စီးေဆာ (Sea-Saw) တစ္ခုေပၚမွာ

ငါတို႔ရဲ့ ႏူးည့ံၾကင္နာမႈဟာ တျဖည္းျဖည္းေအာက္ကိုက်လာ

အခ်ိန္မွီ….အခုအခံကိုရွာတယ္

ငါတို႔အတြက္ အကာအကြယ္ကိုရွာရတယ္။



ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲ ကမၻာဟာ ေတာက္ေလာင္ပါေစ

ငါတို႔မွာ ခ်နင္းစရာ သားေကာင္က အဆင္သင့္ျဖစ္ရမယ္

ငါတို႔ေတြ ဟန္ဟန္ပန္ပန္ကို စုေဆာင္းၾက

ငါတို႔ေတြ လက္ကိုင္အိတ္ကို ေဖာင္းပြၾက

ငါတို႔ဟာ ၀တ္ပံုစားပံု သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ဆိုေတာ့

ငါတို႔လက္ရွိဟာ ငါတို႔မနက္ျဖန္ကို အလြယ္တကူမမွတ္မိ

အဲဒီနည္းအတိုင္း

ငါတို႔ကိုယ္ ငါတို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ထိုးမိတယ္



တစ္၊

ႏွစ္၊

သံုး၊

ေလး….

ငါတို႔ကိုယ္ ငါတို႔ တိုင္ပင္ေပးရတယ္

ငါတို႔ေတြ ဖုတ္ဖက္ခါၿပီးျပန္ထ

ငါတို႔မ်က္ရည္က်တာကို ျမင္ဖူးသူဟာ

ငါတို႔ကို ပို၀မ္းနည္းေစသူေတြ

ငါတို႔ဘ၀အခ်ိဳးအေကြ႕မွာ

သူတို႔လက္ေခါက္မႈသံကိုလ်စ္လ်ဴရႈ႕ထား

ငါတို႔ေတြဟာ ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳးဆိုေပမယ့္

စင္ေပၚကို ထင္ထင္ရွားရွား တက္ခ်င္ၾကေသးတာ



ရႈ႕စားသာၾကည့္ၾက

အဲဒီအထံုးႀကီးကိုငါတို႔ေျဖေနပံု

အဲဒီ ဇာတ္ရႈပ္ကို မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ေဖ်ာ္ေျဖပံု

ဆရာ့ ဆရာႀကီးေတြ နည္းအတိုင္း

ငါတို႔ေတြဟာ တေသြမတိမ္းကို လိုက္နာပံုေတြနဲ႔

ေနာက္အထုပ္ ထုပ္ဖို႔ ငါတို႔ဟာ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့ၾက

အြန္လိုင္းေပၚတက္ရင္း ေမ့ေလ်ာ့ၾက

ႏိုက္ကလပ္တက္ရင္းနဲ႔ ေမ့ေလ်ာ့ၾက

အိပ္ရာခင္းေပၚ ေက်ာဆန္႔ရင္း ေမ့ေလ်ာ့ၾက

ဆူရွီစားရင္းေမ့ေလ်ာ့ၾက



ငါတို႔ေတြ အေပးအယူမွ်ပါေသးတယ္။

ငါတို႔ေတြ ေနေကာင္းပါေသးတယ္။

ငါတို႔လက္ေမာင္းသားေတြ တင္းတင္းရင္းရင္းရွိေနေသးတယ္။

ငါတို႔ပတ္၀န္းက်င္ဟာ စားေကာင္း အိပ္ေပ်ာ္အေျခအေနပါ။

ငါတို႔ေတြ ဆခြဲကိန္းဘ၀ျဖစ္ရတာကိုပဲ ေပ်ာ္ေနေသးတယ္။

အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့

ငါတို႔ရဲ့ ဧရာ၀တီေလး သိပ္ၿပီးေတာ့ အိေျႏၵရေန

စီးဆင္းေနပံုသိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႕၊

အတိတ္ေတြ ဘယ္လိုရွိရွိ ဒီေန႔ သူ သိပ္လွေနတယ္။

ဖူဂ်ီကုိထက္ ငါတို႔ပုပၸါးေလးကပိုလွတယ္

ငါတို႔ျမစ္သံလြင္ေလး လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ရွိေသးတယ္။

ေတာ္ေသးတယ္

ငါတုိ႔ေတြ ဘုရားရွင္ရဲ့အဆံုးအမနဲ႔ ကင္းကင္းကြာကြာ မဟုတ္ေသးတာကိုက

ငါတို႔ဒီဘက္အျခမ္းအတြက္ ဘုရားတရေလာက္ေအာင္ကို ေတာ္ေသးတယ္။





ႏွင္းႏုလြင္



၁၅၊ ၀၃၊ ၂၀၁၁