Saturday, May 1, 2010

မုိးေျမမဆံုး လြမ္း

Saturday, May 01, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
မွားယြင္းေနတဲ့ ေန႔နာရီဟာ
ေသာက္ေနက် ပံုမွန္ဆိမ့္ဆိမ့္တစ္ခြက္
ဘယ္ပညာနဲ႔ ထြင္းထု အဆံုးသတ္သတ္
ေဟာဒီ ပန္းပု႐ုပ္ဟာ တျဖည္းျဖည္းဘီလူး
ဘဏ္ကုိ ဓားျပတုိက္ရင္ ေထာင္ဒဏ္
ဘ၀ကုိ ဓားျပတုိက္ရင္ တံေတြးခြက္ဒဏ္
စူးခနဲ ပုိပုိေအာင့္လာတဲ့ ႏွလံုးကုိ
ဘယ္နတ္ေဒ၀ါလက္နဲ႔မွ ဖံုးအုပ္ကုသလုိ႔မရ
ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ မ်က္ေမွာင္မုိးသည္းၾကား
မ်က္မုန္းက်ိဳး မုိးမုန္တုိင္းတုိက္ခတ္မလား
နံရံကုိ ထုိးလုိ႔နာတဲ့ လက္သီးနဲ႔
ဘ၀ကုိ ေခ်ာက္ထဲ တြန္းခ်ေပးႏုိင္မလား
မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ ေန႔ရက္ကေန
တကယ္ခ်စ္ရဲ႕လား ေမးခြန္းမွာ ေခြေခါက္လဲက်
အားလံုးကုိ ငုိျပဖုိ႔ ရယ္ျပဖုိ႔ ေနျပဖုိ႔ဆုိ
ကုိယ္က အုိးမဲ့ အိမ္မဲ့ ေနထုိင္ဖုိ႔မဲ့ ဗလာ
ပင္လယ္ျပင္မွာ ကုိယ့္ခဏခဏ သေဘၤာေမွာက္တယ္
အရမ္းခ်စ္တယ္ ဆုိတဲ့ ေကာက္႐ုိးတစ္မွ်င္သာ မရွိရင္
ကုိယ္ဟာ တုိက္ပိတ္ခံထားရတဲ့ အက်ဥ္းသား။