"အခ်စ္"ဆုိတဲ့စကားလံုးေအာက္
ဒုကၡမေရာက္ဘဲ
ရွိခ့ဲၾကဖူးလဲ။
ခ်စ္တတ္သူတုိင္း
ခ်စ္ရသူ ေကာင္းစားေစခ်င္တဲ့စိတ္န႔ဲ
ခ်စ္ရသူနဲ႔ ေဝးရမွာ ေၾကာက္တဲ့စိတ္
အၿမဲလြန္ဆြဲေနခဲ့မွာ
အခ်စ္သာ ပဓာနရယ္လုိ႔
ဘဝကုိ ေသာကဘံုထဲပုိ႔ဖုိ႔ဆုိျပန္ေတာ့လည္း
မ်က္ရည္ေလးတစုိ႔စုိ႔
ကုိယ့္ရဲ႕ တစ္ေယာက္ေသာသူကုိ
ဒီတုိင္း မၾကည့္ရက္ၾကတာ
သဘာဝပဲ မဟုတ္လား
ျမတ္ႏုိးရသူ မ်က္ႏွာငယ္မွာစုိး
အတၱအစြယ္ကုိခ်ိဳးၿပီး
တိတ္တခုိးနဲ႔ ငုိမိရယ္မိ
ဒါကုိ
ခ်စ္သူသိမွာလည္း ေၾကာက္ခဲ့ရတယ္
ခ်စ္သူရဲ႕ ခုိလႈံရာဆီ ခုိးခုိးသြား
အ႐ႈိက္ထိေအာင္ နာခဲ့ရျခင္းအတူတူ
သူ ပုိနာက်င္သြားေလမလားလုိ႔
စုိးရိမ္မိတာကလည္း
သိပ္ခ်စ္လြန္းလုိ႔ မဟုတ္ပါလား
တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္
တနင့္နင့္နဲ႔
သီးသမွ် သတိရျခင္း သစ္သီးေတြ
ရင့္ရင့္ၿပီးေတာ့ေႂကြ
ဒီရင္ကုိ မီးလုိေမႊေနတာ
ဘယ္သူမွ မသိခဲ့ပါဘူး
ခ်စ္ရသူတစ္ေယာက္
ေနာက္ရင္ခြင္မွာ
ေပ်ာ္မွ ေပ်ာ္ပါ့မလားလုိ႔
ေသာကအစံုအလင္နဲ႔
လင္းေနတဲ့ ကုိယ့္ေကာင္းကင္
ဒီရင္ ပူေလာင္လုိက္မလဲ
အခု ကုိယ္ဆုိေနတဲ့သီခ်င္းမွာ
ဒဏ္ရာကင္းတာဆုိလုိ႔
ခ်စ္သူနာမည္ပဲရွိ
အဲဒ့ီစိမ္းလန္းေတာအုပ္မွာ
ကုိယ္ တစ္သက္လံုးေနခ်င္မိတာ
ဆန္းသလား
ေႁမြေတြ အဆိပ္ဘယ္ေလာက္ျပင္းျပင္း
အခ်င္းခ်င္းေတာ့ မထိခုိက္သလုိ
ကုိယ္တုိ႔
အဆိပ္မ်ားစြာဆီက
လြတ္ကင္းခဲ့ေပမယ့္
အတၱျမင္း႐ုိင္း ခြာသံေအာက္မွာ
ျမစ္တုိ႔ သိပ္ေကြ႕ေကာက္လြန္းခဲ့တယ္
တန္ဖုိးအတုေတြနဲ႔
ဘဝအတုမွာ
ေပ်ာ္စရာအတုေတြ
ရွာေနသူၾကား
ကုိယ္တို႔လမ္းမွားခဲ့
တစ္ခါခါ
လြတ္လပ္စြာကြဲလြဲခြင့္ဆုိတာ
ႏွလံုးသားတည့္တည့္
ခ်ိန္ၿပီးပစ္လုိက္တဲ့
က်ည္ဆံ
တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္
ႀကီးရင့္လာတဲ့ အသက္နဲ႔အတူ
ကုိယ့္ အမွားေတြ
အဆင့္တက္
နရက္မွာ ျပာေတြ ဆက္ပူမယ့္အတူတူ
ဗံုကုိ အသံခပ္ျပင္းျပင္း
ျမည္ေအာင္ ထုလိုက္
အသက္ကုိေတာ့ မွန္မွန္႐ွဴ
ေကာ္ဖီေတြ ပူေနရင္ မႈတ္ေသာက္ေပါ့
ပတ္ဝန္းက်င္ဆုိတာ
ယားရင္ကုတ္လုိ႔ေကာင္းတဲ့
အနာစိမ္း
လူေတြဦးေႏွာက္က
စက္႐ုံက တုိက္႐ုိက္ပုိ႔ထားတဲ့ မွန္မ်ား
ေကာ္ပတ္စားထားတဲ့ ကၽြမ္းတုိင္
ေသခ်ာကုိင္ရင္ေတာင္
စြန္းတယ္
ခ်စ္သူေရ
သဘာဝဇာတ္ၫႊန္းအတုိင္း
အခု ကုိယ္တုိ႔
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
အထင္လြဲၿပီး
နာက်ည္းၾကတဲ့ အလြမ္းခန္းကုိ
ဆက္က ၾကရမယ္
ေဂ်ဂ်ဴဝုိင္ရဲ႕ အခ်စ္ကဗ်ာကုိ ဖတ္ခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔ အေလာတႀကီး စပ္ေပးလုိက္ပါတယ္။