ဘယ္ကမွန္း မသိတဲ့လူေတြနဲ႔
ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့လမ္းဆီကေန
အၿပံဳးေတြ ကုိယ္စီယူလာၿပီး
ၾကည္ႏူးမႈေတြ စီရရီကုိ
စေနေန႔ညေန ေျခာက္နာရီမွာ ဖ်န္းပက္လုိက္တယ္
ဘယ္ေတာ့မွ ညိဳးႏြမ္းမသြားဘူး။
ဘယ္ေတာ့မွ မကုန္ဆံုးႏုိင္တ့ဲ ကုသုိလ္ကုိ
ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္ႏုိင္တဲ့ ညီၫြတ္မႈေတြနဲ႔
ေမာင္ရင္း ႏွမရင္းလုိ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု
ခင္မင္မႈကုိ သံမဏိလုိခ်ိတ္ဆက္ ဆက္ရင္း
တံမ်က္စည္းကုိ တစ္ခ်က္ခ်င္းခတ္တယ္။
ရင္ျပင္ေတာ္တစ္ခုလံုး သန္႔ရွင္းသြားသလုိ
သူငယ္ခ်င္းေတြရ႕ဲ ရင္ေတြ သန္႔ရွင္း
ညေနခင္းတစ္ခုလံုး ပီတိေတြ လင္းျဖာတယ္
အကုသုိလ္ေတြလည္း ကင္းကြာတယ္။
`စေနေန႔ ညေနကုိ ေမွ်ာ္ရတာ အေမာပဲ´
သူငယ္ခ်င္းေတြ ဒီလုိ ေျပာျဖစ္တယ္
ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မရတဲ့ညေနေတြ
ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာလုိ႔ၿပီးမွာမဟုတ္တဲ့ ညေနေတြ
လူ နတ္ခ်စ္တဲ့ ညေနေတြ
သံသရာကုိ တုိေတာင္းေစခဲ့တယ္။
ဓာတ္ပံုမ်ားကုိ ဤေနရာ တြင္တင္ထားပါသည္