Wednesday, December 29, 2010

ခံစားခ်က္မပါဘဲ စပ္တဲ့ကဗ်ာ

Wednesday, December 29, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္ ထားဝယ္ကဗ်ာထဲမွာ
သူတုိ႔ေလ တမ္းတခဲ့ၾကဖူးတယ္ ဒီလုိ
အိမ္ေခါင္ျမဳပ္ေအာင္ ရြာလုိက္ပါမုိး… လုိ႔
ေဝးသြားတာကုိ ေဝးသြားတဲ့အတုိင္း
ျပန္မလာတာကုိ ျပန္မလာတဲ့အတုိင္း
တစ္ေနရာရာမွာ သိမ္းထားလုိ႔ မျဖစ္တဲ့အဆံုး
အိမ္ေခါင္ျမဳပ္ေအာင္ မုိးရြာေစခ်င္တယ္
အကၽြမ္းတဝင္ေနမိကာမွ
ကၽြမ္းသားတဲ့ ကုိယ့္အသည္းကုိ
ဘယ္လုိမွ ကုလို႔ မရတဲ့အဆံုး
အိမ္ေခါင္ျမဳပ္ေအာင္ မုိးရြာေစခ်င္တယ္
မ်က္ရည္ေတြလည္း ေဝလုိ႔
သူမပံုရိပ္ေတြလည္း အနားမွာေဝ့လုိ႔
သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေဝးခဲ့ၾကတယ္
ေဝ ေဝ့ ေဝး မွာ နီးဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အဆံုး
အိမ္ေခါင္ျမဳပ္ေအာင္ မုိးရြာေစခ်င္တယ္
ဒီလုိနဲ႔
ငါတုိ႔ရ႕ဲ ဇာတာမွာ အၿမဲတမ္းမုိးေခါင္ေၾကာင္း
ငါတုိ႔ ဆက္ၿပီး ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၾကတာေပါ့
သူငယ္ခ်င္း။