Wednesday, December 29, 2010

ေကာင္းကင္ထက္က `လ´

Wednesday, December 29, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
အခ်ိန္တန္ၿပီလုိ႔ သတ္မွတ္ၿပီး
ကုိယ့္အၾကည့္ကုိ သူမဆီက
ျပန္႐ုတ္သိမ္းရတာ ပင္ပန္းလွၿပီ
သြင္သြင္က်ိဳးေအာင္ ႐ိုက္ခ်ိဳးထားလည္း
သူမကုိ ခ်စ္တဲ့စိတ္က
ဘာနဲ႔ တားတား မရ
ဘယ္ကေနမ်ား
ႏွလံုးသားတည့္တည့္ေပၚ
သူမ ျပဳတ္က်ခဲ့တာပါလိမ့္
သူမကုိ ခ်စ္မိတဲ့ပံုစံကေလ
အႀကိမ္ႀကိမ္ဖ်က္ဆီးလိုက္လည္း
ျပန္ျဖစ္တည္မႈ အသစ္အသစ္က
ေျခခ်စရာ မရွိေအာင္ျပည့္ၾကပ္
သူမရဲ႕ နားသယ္စ၊ ဆံႏြယ္မ်ား
ႏွာတံဖ်ား၊ လက္သည္းခြံ
စသျဖင့္ စသျဖင့္ ေသးေသြးမႊားမႊားေလးထိ
ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္ေတြ ေျပး၀င္နားခုိ
နဂုိရ္မျမင္ရတဲ့ ေလနဲ႔ မုိးကုိမျမင္ေပမယ့္
အခ်ိန္ရွိတုိင္း သူမတစ္ေယာက္တည္းကုိ သာျမင္
သူမရဲ႕ ေမြးညႇင္းဖ်ားမ်ားထိ
မဆံုးႏုိင္တဲ့ ၀ါက်ေတြနဲ႔
ကဗ်ာကုိ မၾကာခဏ ေရးဖြဲ႔မိ
သူမကုိ ခ်စ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာ
သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္၊ ႏ်ဴကလီးယား အႏၲရယ္
စစ္မက္အႏၲရာယ္ ကင္းလွ်က္ စင္ၾကယ္
အတုိင္းသား အေနအထားမပ်က္။