အဆံုးမွာ အစမွာ အလယ္အလတ္မွာ
ၾကယ္တစ္ခ်ိဳ႕ကုိ မာယာနဲ႔လာမွ်ားၿပီး
လကုိ သမၼာက်မ္းစာေတြနဲ႔ လာစားတယ္
ခဏေတာ့
ေလာကဟာ အိုင္စတုိင္းဆံပင္ပံုစံနဲ႔
ေလေျပေတြမွာ ၀င္ေရာက္ျဖားေယာင္းတယ္
ေမွ်ာ္ျမင္သိပညာရွင္ေတြ ဆင္ျခင္သိပညာရွင္ေတြ
လမ္းမေပၚ သူတုိ႔ပညာကုိ ခ်ျပတယ္
အက်ႌသစ္ကုိ၀တ္ၿပီး ဖုန္ခါတယ္
အ၀တ္အစုတ္ေတြနဲ႔ ဘ၀ကုိ ဖုန္လာသုတ္ေပးတယ္
ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈေတြက မ်ားလြန္းေလေတာ့
ေကာင္းကင္ဟာ သူ႔ကုိသူ ျပာဖုိ႔ေမ့သြားတယ္
အခုိက္အတန္႔ေလးပါပဲ
တစ္၀က္တိတိမွာ ရပ္ေနရာကေန
ပန္းေတြ ဆက္လက္ပြင့္တယ္
ဆက္လက္ဆက္လက္ပြင့္တယ္
ေလေျပဟာ လန္းဆန္းလာတယ္
ပန္းရနံ႔ေတြဟာ လန္းဆန္းလာတယ္
သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ႏူးႏူးည့ံညံ့လန္းဆန္းလာတယ္
ၾကည္လင္မႈေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းေတာက္ပလာတယ္
လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးေသြးထဲ
ပြင့္ေနေသာ ပန္းမ်ား
ေမႊးပ်ံ႕ေနေသာ ရနံ႔မ်ား
ၾကည္လင္ေနေသာ အလင္းမ်ား
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီ
ေက်းဇူးေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ
လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီး ၀င္လာၾကတယ္
အဖုိးအန ဂၣထုိက္တဲ့
ရယ္သံေလးေတြ ၾကည္ႏူးသံေလးေတြ
ေကာင္းကင္ရဲ႕ေက်ာကုန္းမွာ မ်က္ႏွာေလးအပ္ၿပီးခုိစီး
ကမာၻႀကီးတစ္ခုလံုး အနမ္းနဲ႔လင္းျဖာသြားတယ္။