ပုေလြသံက
မိတ္ ရွာေနတဲ့ ေျမြတစ္ေကာင္ရဲ႕ တြန္သံလို
စူးစူးရွရွႏိုင္လြန္း....။
ညႇိဳ႕တတ္တဲ့ ေျမြတစ္ေကာင္ကို
ေနာက္ထပ္ ေျမြတစ္ေကာင္က ထပ္ ညႇိဳ႕....။
ပါးပ်ဥ္းခြက္ေလးကို
ယို႔ယို႔ၿပီး ႏြဲ႕ႏြဲ႕ယိမ္း....... တိမ္း...။
ပုေလြနဲ႔ ေျမြ
ဘယ္သင္းက ဘယ္သင္းကို ထိမ္းေက်ာင္းသလဲ..?
ေမးလို႔ ျမန္းလို႔မွ မဆံုးေသး
“ ေဟ့လူ ! ခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာမွာ အေၾကးခြံေတြ..”
“ ဟုတ္လား.. ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားမ်က္ဆန္ကေရာ ဘာေၾကာင့္ နီေစြးေန..?။
အၿမီး တိုတုိ .. ရွည္ ရွည္
ေျမြဟာ ေျမြပဲ...။
ပုေလြသံကေတာ့
ေျမြတစ္ေကာင္လိုပဲ အလ်ားလိုက္ တြန္႔ငင္ၿပီး
အာရံုဆီကို တရြတ္တိုက္ ပြတ္....သပ္.......ဝင္
မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာေပမယ့္
ဘယ္ေျမြမွာမွ တံခါးရြက္နဲ႔ ေသာ့ခေလာက္ မရွိၾကဘူး....။
ဒါ...
ေျမြတစ္ေကာင္ကို
ေနာက္ထပ္ေျမြတစ္ေကာင္က ရြံရွာဖြယ္ ညႇိဳ႕တာပဲ
ၿပီးေတာ့...
အေထြးလိုက္ အေထြးလိုက္ ညႇိဳ႕ခ်က္မွာ ရစ္ပတ္ၾက
ရမၼက္ေၾကာေတြ ဆြဲဆန္႔ လိမ္ေခါက္ က်ဳံ႕၀င္ၾက
ေက်ာရိုးရွည္ေတြ ပို..ပိုၿပီး
ရွည္ေမ်ာထြက္လာေအာင္ ေတာေခြးအ လိုမ်ဳိး အူတြန္ၾက.../
အၿမီး တိုတို.. ရွည္ရွည္
ေျမြဟာ ေျမြပဲ..
ေျမြလို ေနထိုင္ရင္လည္း ေျမြပဲ....။
ရႊီ.. !!!။
မုိးေကခမ္း