ႀကိဳးစား ထမ္းေဆာင္လာခဲ့ၾကတ့ဲ
တာ၀န္အမွားေတြက အားျပင္းေတာ့
လမ္းေဘးနံရံမွာ ေသြးနဲ႔မႈတ္ထားတဲ့
အမွန္ေတြက မႈန္၀ါးကုန္ၿပီေပ့ါ
ငါ ဟုတ္မွ ဟုတ္ပါ့မလား အေတြးနဲ႔
ခရီးဆက္လာၾကတာ ၾကာၿပီဆုိေတာ့
သကၠရာဇ္ေတြသာကုန္သြားတယ္
ပန္းတုိင္က ရွာမရေသးဘူးေပါ့
အ႐ုိးထဲ စိုက္၀င္ေနတဲ့
“ျဖစ္တတ္ပါတယ္”သေဘာေတြကလည္း
နိစၥတရား တစ္ပုဒ္ျဖစ္ခဲ့ေလေတာ့
ကုိးရာမဲ့ဘ၀ကုိ အသားက်ၿပီေပါ့
“မပူပါနဲ႔
တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့” ဆုိတဲ့စကားေတြကုိလည္း
သားစဥ္ေျမးဆက္ လက္ဆက္ကမ္းရင္း
ဒီအေမြကုိပဲ ဆက္ဆက္ခ်န္ရၿပီေပါ့။