ငါ အရင္သြားႏွင့္မယ္လုိ႔ မတြတ္တုိးဘူး
မင္း နင္ ငါ ခင္ဗ်ား တူတူညီညီသြားခဲ့တာ
စကၠန္႔ေတြ စကၠန္႔ေတြ
လက္နက္လုိ ၿခိမ္းေျခာက္စရာဆုိလုိ႔
သူ႔မွာ “ဒက္” ခနဲ “ဒက္” ခနဲ ခပ္တုိးတုိးျမည္သံပဲရွိ
ၾကည့္စမ္း ေသဆံုးသြားတဲ့ သကၠရာဇ္ေတြ
တြက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ (၁၃) ႏွစ္ေတာင္မွ
သူ႔တတတ္ ငါတအားနဲ႔
ႀကိဳးစားထိန္းသိမ္းႏုိင္ခဲ့ၾက
ငါတုိ႔ “ပအုိ၀္းအမ်ိဳးသားပြဲေတာ္”
အရွင္ရာဇိႏၵဆုိတဲ့ ရဟန္းေတာ္က စခဲ့တယ္
သူလည္း သူ႕ရ႕ဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္က
လူသံ သူသံၾကားထဲ က်က်န္ေနတဲ့
ပြဲေတာ္ေန႔ကုိ အသက္ဆက္ခဲ့တာ
ခုဆုိ
ျမန္ျပည္တစ္၀ွမ္းက ပအုိ၀္းအခ်င္းခ်င္းေသြးနီး
တစည္းတလံုးတည္းဆုိတဲ့အေၾကာင္း
ေမာင္းခတ္ႏုိင္ၿပီ
(၁၃) ႀကိမ္ေျမာက္ မႏၲေလးပအုိ၀္းအမ်ိဳးသားပြဲေတာ္သို႔ ဂုဏ္ျပဳကဗ်ာ