Wednesday, September 15, 2010

အကုသုိလ္နဲ႔ ဖက္လဲတကင္း

Wednesday, September 15, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
ေန အဲဒီမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန
ငါနဲ႔ ခပ္ေဝးေဝးမွာေန
မေခၚဘဲ မလာနဲ႔
သင္ဟာ ငါ့ရဲ႕ အေဖာ္ေကာင္း မဟုတ္ဘူး
ေန႔လည္း ေန႔မုိ႔လုိ
ညလည္း ညမုိ႔လုိ႔
အေၾကာင္းျပခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔
သင္ဟာ ငါ့ကုိ စုန္းပူးသလုိ ျဖစ္ေအာင္
ကြယ္ရာကေန ငါ့ကုိ တြန္းလြတ္တယ္
ငါ့မွာ သင့္ေဘးတီးမႈေၾကာင့္
သိလွ်က္နဲ႔ မသိသလုိလုိ
မသိလွ်က္နဲ႔ သိသလုိလုိ
ငါနဲ႔ငါ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရယူလုိက္
ငါနဲ႔ငါ ပုန္ကန္ထႂကြလုိက္
ငါ ေသေတာ့မယ္လုိ႔ ေအာ္ေငါက္လုိက္ေတာ့
မထီတရီ အၿပံဳးနဲ႔ ငါ့ကုိ ပခံုးပုတ္ႏွစ္သိမ့္တယ္
ငါျမင္တာကုိ ငါျမင္တဲ့အတုိင္း မျမင္ေအာင္
ငါၾကားတာကုိ ငါၾကားတဲ့အတုိင္း မၾကားေအာင္
ျငင္ျငင္သာသာ လွည့္ဖ်ားတတ္တာ
သင္ဟာ ငါ့ရဲ႕ နတ္မိစၧာမတစ္ပါးပဲ
ငါ့ပုိင္ဆုိင္မႈမွန္သမွ်
ငါ့ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ လြတ္လပ္ခြင့္မွန္သမွ်
အဖ်က္တရား ဦးေဆာင္တဲ့ သေဘာနဲ႔
ဥပေဒမဲ့ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္တတ္ေသးတယ္
ေငးေငးငုိင္ငုိင္ေနမိရင္
ရည္းစားေဟာင္းကုိ လြမ္းေနတာလုိ႔ စြပ္စြဲတယ္
တက္တက္ႂကြႂကြေနမိရင္
ရည္းစားသစ္ရေနၿပီေနလုိ႔ စြပ္စြဲတယ္
ၿပီးေတာ့ သင့္ကုိယ္တုိင္ ငါစာ
သင့္ရည္းစားလံုးစား လံုးဝမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ျငင္းတယ္
င့ါအေမ က်န္းမာေရး မေကာင္းဘူး
မၾကာခင္ ငါခြဲစိပ္ကုသရကိန္းရွိတယ္
အျမင့္ကေန က်ကိန္းရွိတယ္
အခ်ဳပ္အေႏွာင္ရွိတယ္ သတိထားဆုိၿပီး
ငါ့ရဲ႔ အ႐ႈိက္ကုိ ခပ္ျပင္းျပင္းထုိးတယ္
အဲဒီအရိပ္မည္းကုိ ငါပုန္းရင္
ေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္ၿပီး ေရွ႕ထြက္ခုိင္းတယ္
မရရင္ သီအုိရီသစ္နဲ႔ ငါ့ကုိ ေခ်ာ့ျမဴတယ္
ငါေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ အတီးအတျဖစ္ေအာင္
ေျမႇာက္ေပးဖုိ႔ သင္ဘယ္ႏွစ္လီကုိ သင္ခဲ့လဲ
ငါ့အသံတိမ္တိမ္ေလး ျမႇဳပ္ႏွံဖုိ႔
ဝမ္းနည္းျခင္း က်င္းေတြ ဘယ္ေလာက္တူးခဲ့လဲ
ဝမ္းတစ္ထြာအတြက္ သမုဒၵရာေပါင္း
ဘယ္ႏွစ္စင္းထိေအာင္ သင္ဖန္ဆင္းေပးေနလဲ
ငါ့ကုိ ၾကည့္ၾကမယ့္ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ
ရြံရွာျခင္း စက္ဆုပ္ျခင္း မုန္းတီးျခင္းေတြ
ဘာလုိ႔ အျပည့္အျပည့္လုိက္ထည့္ေနလဲ
ငါ့မေကာင္းေၾကာင္းေတြကလည္း
ငါ့နားပင္းလုမတတ္ဘဲ သိလား
ငါ့ျမင္ကြင္းထဲက
ေပ်ာ္ရႊင္ရျခင္း ၾကည္ႏူးရျခင္းေတြဟာ
အေႏွးျပကြက္နဲ႔ ေနာက္ဆုတ္ေနတဲ့ ႐ုပ္ရွင္
ငါ့ကုိ ငါမသိသလုိ
သင့္ကုိလည္း ငါမသိဘူးဆုိေတာ့
ျမင္ဖူးေနက်ပါ တ့ဲ
သင့္႐ုပ္ကုိ ျပပါဆုိေတာ့
ငါ့မ်က္လံုးကုိ အဝတ္စဖံုးၿပီး
ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လုိ႔ ေျပာရင္းသင္ရယ္တယ္
သင္ ငါ့ေနာက္ကုိ တေကာက္ေကာက္လုိက္ေနတာလား
သင့္ေနာက္ကုိ ငါက တေကာက္ေကာက္လုိက္ေနမိလား
ေကာက္ေကြ႕ေသာ ဝကၤပါမွာ
ငါ့အေပၚ သင္အေကာက္ႀကံဖုိ႔ပဲ ေခ်ာင္းေနတယ္
ငါေျပးေနတာ အသက္ထြက္လုေနၿပီ
လမ္းေတြကုိ သင္ ထပ္ျပေပးမေနနဲ႔ေတာ့
သင္လမ္းျပျပေပးေနတာကုိ ငါမုန္းတယ္
ငါဘယ္ေလာက္ ညံ့ည့ံ ငါဘယ္ေလာက္ဖ်င္းဖ်င္း
ငါစိတ္ကို တင္းၿပီး ငါ့ခရီးစဥ္ကုိ
ငါကုိယ္တုိင္ ခင္းက်င္းခ်င္ပါေသးတယ္
ငါ့ပခံုးေပၚက ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ထားတဲ့ သင့္လက္ကုိ
အခုခ်က္ခ်င္း ျဖဳတ္ေပးပါ
ေန အဲဒီမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန
ငါနဲ႔ ခပ္ေဝးေဝးမွာေန
မေခၚဘဲ မလာနဲ႔
သင္ဟာ ငါ့ရဲ႕ အေဖာ္ေကာင္း မဟုတ္ဘူး။