Sunday, September 19, 2010

မထုိက္တန္လုိ႔ လႊင့္ေမွ်ာေနတာ

Sunday, September 19, 2010 Posted by ဂျေဂျူဝိုင်
အမ်ားညီလုိ႔ ဤကုိ ကၽြဲဖတ္ေနၾကတဲ့
ဒီပုတ္ထဲက ဒီပဲမွာ
ဘယ္ငါးခံုးမက ပုိပုပ္ေနလဲ
ပါပသႎၼ ရမတိ မေနာေတြနဲ႔
သင့္ရဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြကမွ
သူေတာ္ေကာင္းလုပ္ရပ္တဲ့လား
အ႐ူးက တစ္မူးသာေၾကးဆုိရင္
သင္ဟာ သိပ္ထူးျခားတဲ့ ဥမၼတေကာပဲ။
ကုိယ့္ေၾကာင့္ပဲ ကုိယ္က
သူမ်ားလက္ခုပ္ထဲကေရျဖစ္ရတာကုိ
ေခါင္းမေရြ႕ခ်င္ေသးဘူးလား
သူမ်ားမွားတာကုိ လက္ညိဳးတတ္တာနဲ႔ပဲ
ကုိယ္ကသာ အမွန္ကုိ ျမတ္ႏုိးသူလုိ႔ ထင္ေနတုန္းလား
ဂုဏ္ျပဳေလာက္တဲ့ ထုိထုိေသာျမတ္ႏုိးမႈကေလ
ေရေနာက္ရင္ ေျခရာေပ်ာက္တယ္
ရင္ထုမနာေအာင္ ေခ်ာ္လဲေရာထုိင္တဲ့
အမွားနဲ႔ ခ်ိန္းမိတဲ့ က်ိန္စာဟာ
ကုိယ့္စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ ေက်ေၾကးဆုိရင္
ကုိယ့္မ်က္ႏွာကုိယ္လွီးဖုိ႔ ဓားေတြ ေပၚခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး
ေျပာေရးဆုိခြင့္ သံဆူးႀကိဳးေတြ ဆုတ္မိတာနဲ႔
ယဥ္ေက်းျပေနက် လူ႔ယဥ္ေက်းေတြလုိ
က်ီးေယာင္ေယာင္ ေဒါင္းေယာင္ေယာင္ ေဆာင္ၾကည့္တာလား
-၏ -သည္ မလြဲမွားတယ္
ကုိယ့္အားနဲ႔ မမွ်ဘဲ ခဲကုိ အေပၚထိ မပစ္နဲ႔
ကုိယ္သိထားတဲ့ အေပၚဟာ ကုိယ့္ဆီက်ိဳးက်မယ့္
ပင္စည္ကုိင္းတစ္ကုိင္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္
ကုိယ့္လက္ညိဳး လွမလွ ျပျပစားရင္း
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ လံုေအာင္ဖံုးတယ္
လံုခ်ည္က သိပ္မေလာက္ငဘူးေနာ္
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ လံုေအာင္ပုန္းျပန္တယ္
တစ္ေယာက္ေနာက္ကြယ္မွာ တစ္ေယာက္
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မလံုမေလာက္ ခ်စ္တယ္
အနာကုိ ေနာက္ထပ္ ယင္းမထ႐ံုတမယ္
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မလံုမေလာက္ နစ္တယ္
ကိုယ္နစ္သြားတဲ့ ေနရာက ေရမွာမဟုတ္ခဲ့။