သူလည္းေလ ေလာကီသားဆုိတဲ့
ထူးထူးျခားျခား သစ္ပင္တစ္ပင္ရွိခဲ့တယ္
ထင္ထင္ရွားရွားပါပဲ
မသိသူရွိမွာစုိးလုိ႔ စာလည္းေရးထားတယ္
ဒါနဲ႔မ်ား ေဝေဝဝါးဝါးေတြ ရွိခဲ့သလုိ
ေယာင္ေယာင္မွားမွားေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္
အပင္မွန္သမွ် အရိပ္ရွိတယ္
အရိပ္မွန္သမွ် ေအးျမေစတယ္
ေလာကဓမၼတာ တရားအရဆုိပါစုိ႔
ခူယားေကာင္ေတြလည္း ရွိတတ္တယ္
မေတာ္တဆ ကုိင္းက်ိဳးက်မွာလည္း ေၾကာက္ရတယ္
အျခား အႏၲရာယ္ေတြအေနနဲ႔ ေျပာမရတာေတြလည္း ရွိမယ္
ရွိေနတဲ့ အရိပ္ကေလးကုိေတာ့ျဖင့္
သစ္ပင္က သူပုိင္တဲ့ ေအးျမျခင္းကုိ
ဘယ္ေတာ့မွ ဖယ္ထုတ္မွာ မဟုတ္ဘူး
တစ္ေန႔သ၌ သစ္ပင္ရ႕ဲ အရိပ္ကေလးကုိ
နတ္သမီးတစ္ပါးက ခုိးယူသိမ္းပုိက္လုိက္သတဲ့
အဲဒီမွာ ေပါက္ပင္ဘာေၾကာင့္ကိုင္းဆုိတဲ့
သမုိင္းသစ္တစ္ခု ပူမႈဆယ္ေထြစီေအာင္
စုန္းေမွာ္တေစၧ အတတ္ပညာေတြနဲ႔
ဝုိင္းဝန္းၿပီး တိမ္ၫြန္႔စားၾကေရာတဲ့ကြယ္
သစ္ပင္ကေလးက စဥ္းစားသတဲ့
သူ႐ုိ႔
ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ သစ္တစ္ပင္အတြက္ေတာင္
အခက္ေဝ ရတက္ေပြေနၾကရင္
ဝကၤပါေတာအုပ္ကုိ ဘယ္ဇာတ္႐ုပ္နဲ႔ကေနၾကမလဲ ... လုိ႔
ခါခ်ဥ္ေကာင္ရဲ႕ ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္။