အဆံုးသတ္ကုိ သူမသိေစခ်င္
ေသာ့ေပ်ာက္ေနတဲ့ ညေမွာင္ေမွာင္ထဲက
ကုိယ့္အျဖစ္ကုိ သူမသိေစခ်င္
တေယာအုိထဲ သိမ္းထားတဲ့ သံစဥ္လုိ
ေ၀းေနၿပီးသားကုိ သူမသိေစခ်င္
မစုိက္ပ်ိဳးဘဲ ရိတ္သိမ္းေနရတဲ့
ကုိယ္နာက်င္မႈကုိ သူမသိေစခ်င္
အမွားကုိ အမွန္ပါလုိ႔ ေျဖလုိက္တဲ့
ကုိယ့္ရင္ ျခစ္ရွေနတဲ့ဆူးကုိ သူမသိေစခ်င္
ေမ့ႏုိင္စြမ္းမဲ့ မီးစြဲေလာင္ေနတဲ့
အိပ္မက္ကလည္း လန္႔ႏုိးေစခ်င္
အယူခံမဲ့ နဂုိရ္ေ၀းၿပီးသား သစ္ပင္
ျပန္မရမွာစုိးတယ္လုိ႔ ၀န္ခံခ်င္
အၿမဲ႐ႈံးစစ္ပြဲထဲက
သူ႔ကုိလည္း ေပ်ာ္ေနေစခ်င္
ဒဏ္ရာနဲ႔ တစ္ထပ္တည္းက်ေနတဲ့
ကံၾကမၼာကုိ အျပစ္ဖုိ႔မႈကုိလည္း ၿပီးေစခ်င္
ဒီအတုိင္း မ်က္စိစံုမွိတ္ထားရတဲ့ဘ၀ကုိ
သံသရာဆံုးသည္ထိ သယ္ယူသြားခ်င္။