ရာဇဖြားသာဆုိရဲ႕
ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ရွင္သန္မႈ သက္တမ္းမွာ
ဘယ္သူ႔အေပၚမွလည္း ၾသဇာမလြမ္းခဲ့
(၂)
ေကာင္းကင္တည္ရာမွားပံုေပါက္ရဲ႕
မီးေတာက္က လင္းခ်င္သမွ်
ဖေယာင္းတုိင္က ေဇာက္ထုိး
(ဒီလုိနဲ႔)
႐ုိး႐ုိးေလးပဲ ၿငိမ္းေမွာင္ခဲ့ရ
(၃)
ရဲရင့္ေသာ လူငယ္စိတ္ကုိ
ႀကိဳးတန္းတစ္ခုလုိ သြယ္တန္းေပးမိေတာ့
အတၱေတြ လာလာတင္လွန္းၾက
ျပန္ရသမွ်က ေနာင္တနဲ႔ သံေ၀ဂ
တရားရဖုိ႔ေတာ့ ေ၀းစြ အႏၶ
(၄)
ခ်စ္သူေတြကုိ
ရန္သူေတြကုိ
ေကာက္က်စ္သူေတြကုိ
ယုတ္မာသူေတြကုိ
ရက္စက္သူေတြကုိ
႐ုိင္းစိုင္းသူေတြကုိ
လူလည္လူ႐ႈပ္ေတြကုိ
မလည္႐ႈပ္ေတြကုိ
မာန္ေထာင္သူေတြကုိ
ဟန္ေဆာင္သူေတြကုိ
မုန္းခဲ့ရ
..........................
ေနာက္ဆံုးက်မွ
ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ မုန္းဖုိ႔သတိရ
(၅)
လက္ကုိ ျပန္ကုိက္လည္း
မုိက္ေသာေခြးကုိ အစာေကၽြးခဲ့မိ
အခက္ကုိ ဆိတ္ခ်ိဳးလည္း
ဆုိးေသာသူအေပၚ အရိပ္မုိးခဲ့မိ
အဲသည္လုိ ေပးဆပ္တာလည္းရွိ
ၿပီးေတာ့ ... ေတးမွတ္တာလည္းရွိ
ကုိယ့္အမွားေတြ ကုိယ္ျပန္သိဖုိ႔
ၾကည့္စရာ ေမာ္နီတာမရွိ
ျပစရာ ပ႐ုိဂ်က္တာ လည္းမရွိ
(၆)
အမ်ားသူငါလုိပါပဲ
ေမြးကတည္းက မွားခဲ့တယ္
အသက္အရြယ္အလုိက္ အပုိင္းအျခားအလုိက္
ဆက္မုိက္ ဆက္တုိက္မွားျပန္တယ္
အလိမ္မေပၚေအာင္ ဟန္ေဆာင္ရင္း
စာရင္းတုိးလာတဲ့ မုသာ၀ါဒေတြ
ညက မ်ားသြားတာနဲ႔ မနက္မွာ ျပန္ေျဖ
တစ္စ တစ္စ ပြားမ်ားလာတဲ့ သူရာေမရိယေတြ
...........................................
...........................................
ခ်စ္ေသာ ကေလးေရ
ငါဟာ ေလာက္လန္းတစ္ေကာင္ပါကြယ္
ရြံစရာ ဒႏၷယာထဲမွာ
မရြံမရွာ ကၽြမ္းထုိးေနဆဲပဲ။
ဧထက္