တစ္ရာသီကုန္သြားရင္ေတာ့ ေနာက္အသီးေတြ သီးဖို႔
အဆံုးသတ္ စီရင္တဲ့ေန႔တစ္ေန႔ ေရာက္လာရတယ္။
ျမစ္ကုိ ဆန္တက္ၾကသူတုိ႔အဖို႔
ျမစ္ညႇာေရာက္ရင္ ေရၾကည္စစ္စစ္ေသာက္ရမွာပဲ
ဇြဲမေလွ်ာ့နဲ႔၊ ေနာက္ၾကည့္မွန္ေတြ မၾကည့္နဲ႔။
ကုိယ့္ေျခသံကုိယ္လန္႔ရတဲ့ သမင္ေတြလုိ တခ်ိဳ႕ဟာ
အစေလး တစ္စ ဆြဲမိတယ္ဆုိရင္ပဲ ေႁမြလား ႀကိဳးကြင္းလား
ဘ၀ဟာ အၿမဲ ပန္းဖ်ားဖ်ားေနၾကရတယ္။
ခုဆုိရင္ ကင္ဆာေရာဂါသည္တစ္ေယာက္အတြက္
စိတ္မပူပါနဲ႔ ဆုိတဲ့ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ရဲ႕စကားနဲ႔
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ ေဒါက္ျဖဳတ္ထားျခင္း ခံေနၾကရတယ္။
မပူနဲ႔ ခ်စ္သူေရ...
အမ်ားႀကီးေတြးၿပီး မပူနဲ႔။
ဇာတ္သိမ္းဆုိတာ အၿမဲပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္။
(ခ်စ္သူရဲ႕ ေမေမ မွာလုိက္သလုိ)
“ဘုရား တရားကို မေမ့နဲ႔”။
ေမာင္လည္း အဲဒီ စကားကုိပဲ အထပ္ထပ္မွာခ်င္တယ္။