မနက္ျဖန္ပါတယ္ သဘက္ခါပါတယ္
မေရာက္တဲ့လမ္းကုိ ေလွ်ာက္ၾကေပမယ့္
ျမင္ရာျမင္ရာ ေကာက္႐ုိးမွ်င္လုိ႔ ထင္ၾကတယ္
ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္သမွ်ေတြကုိ ႐ုပ္သိမ္းၿပီးေနာက္
ျပန္႔က်ဲသြားတဲ့စိတ္ကုိ ေကာက္လုိ႔မရေတာ့ဘူး
ေလွ်ာ္ခ်ည္လုိ ေနထုိင္ၾကတဲ့လူေတြကုိ
အလိမ္မခံၾကပါရေစနဲ႔လုိ႔ ဆုေတာင္းေပးလည္း အပုိပဲ
အလိမ္ခံရတဲ့အတြက္ ရင္နာေပးမိလည္း အပုိပဲ
သယံဇာတေတြ ေပါႂကြယ္၀တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ
သာသနာကုိလည္း သယံဇာတအျဖစ္
အသံုးျပဳၾကတာ ဆန္းေတာ့မဆန္းဘူးေပါ့ေလ
ဆန္းေနတာက ငါ
အ၀ိဇၨာၾကယ္တစ္ပြင့္လို႔ ေၾကျငာၿပီးခါမွ
ပုထုဇၨန ဥမၼတက ေတြၾကားထဲ
႐ူးနည္း ႐ူးဟန္ေတြမွားေနေၾကာင္း
ဖြင့္ေျပာမိရတယ္လုိ႔ေလ
စာတစ္ေၾကာင္းအတြက္ အသက္ထြက္မတတ္
ေၾကာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကုိလည္း
စိတ္တုိမိျပန္ေသးသတဲ့
ေသသပ္လွပေသာ အမွားမ်ား
ေရလုိေအးၿပီး ပန္းလုိေမႊးေသာ မာယာမ်ား
ဆုိးေဆးအထပ္ထပ္ ဆုိးထားေသာ သာေဌယ်မ်ား
ေျဖာင့္တန္းေနေသာ ၀ကၤပါလမ္းမ်ား
လူမုိက္တုိ႔သည္ အက်ိဳးမေပးေသးသမွ်
ဟူေသာ ဘုရားေဟာ အဆံုးအမမ်ား
လူသားတုိ႔အား အထပ္ထပ္ပိတ္ဖံုးတဲ့ ေမာဟမ်ား
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းက သစၥာ
ပုိ၍ ပုိ၍ ေ၀းရာသုိ႔သာ သြားခဲ့ေလေသာေၾကာင့္
အ၀ိဇၨာၾကယ္တစ္ပြင့္ဟု ေၾကျငာထားသလုိ
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ပုိမွန္ေအာင္ ေနထုိင္ပါေတာ့မည္
မသိသင့္ေသာအရာမ်ားကုိ မသိခ်င္ေတာ့
သိသင့္ေသာအရာမ်ားကိုလည္း မသိခ်င္ေတာ့။
ဒီကဗ်ာကုိ www.jjqqyy.com မွာတင္မလုိ႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ အဆင္မေျပလုိ႔ ဒီမွာပဲ တင္လုိက္ပါတယ္။