ညစ္ေထးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရန႔ံ
ကမာၻႀကီး ပ်ိဳ႕အန္ေလာက္ရဲ႕
လူသားေတြရဲ႕
ဆူညံတဲ့ အေရခြံပါးပါး
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားဆဲေပါ့
တစ္လဆုိတဲ့ အေလးခ်ိန္
အခ်စ္စိတ္ ျပဒါးတုိင္
မုသားရည္ခ်ိန္သီး
အလြမ္းသိပ္သည္းဆနဲ႔ ငါ
၀ါယာႀကိဳးမ်ား တြန္႔လိမ္လ်က္
ယူေရနီယံလုိ
နာမ္ဓာတ္မဲ့ကင္း
တင္းရင္းတဲ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာ
အနာဂတ္ဟာ ကုိယ္ေဖာ့ဆဲ
ဟုတ္ကဲ့
ႏွင္း မသဲမီ
မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းဆက္ဆြဲ
လက္ထဲက သန္႔ရွင္းမႈ
ခုခံမႈမ်ား ပူေႏြးလ်က္
ညေနခင္းေတးမ်ားနဲ႔
ေဆြးေျမ့ဖြယ္ နံရံေပၚ
အေတာင္ပံမဲ့ ပ်ံသန္းျခင္းမ်ား
ပ်ားရည္ျမစ္ကုိ တူးဆြဲဆဲ
မ်က္ရည္စက္ဆုိတာ
အသက္နဲ႔ လက္ထပ္ထားတဲ့
ဒုတိယ မယားတဲ့
တခါးေပါက္ကုိ တြန္း၀င္လာတယ္
ဒါသဘာ၀ပဲ
ေအးခဲတဲ့ ဓာတ္ျပားေပၚမွာ
အမွတ္အသားတစ္ခုထိ
မွားယြင္းမႈ ရွိခဲ့ၿပီဆုိတာ
ေရခ်ိဳးၿပီးရင္
၀ိညာဥ္ကလည္း ရွင္းစြာန႔ဲ
အက်ႌရဲရဲ ဆြဲဆန္႔ပါ
ေသြးသားမ်ား အသစ္လဲ
အထဲက ေခြးသြားစိတ္
ခလုတ္အသစ္ ျပန္ႏွိပ္ေပါ့
ကၾကမၼာရထားဟာ
ငါးမိနစ္ေနာက္က်ၿပီးမွ
တံတားကုိ ေက်ာ္လာတယ္
မဂၤလာပါ
နာရီမ်ားခင္ဗ်ာ
ခင္ဗ်ားတုိ႔အတြက္
၀ိုင္တစ္ခြက္
ေကာင္းကင္ရနံ႔ထြက္ဆဲပါ။
“ေျမခ်စ္သူ”ရဲ႕ ကဗ်ာပါ။ အစပုိင္း သကၠရာဇ္ေနရာမွာ အနည္းငယ္ ေျပာင္းလဲၿပီး တင္လုိက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ like poem ေလဘယ္နဲ႔ေပါ့။