အဘိဓာန္အဖြင့္က “ကလစ္” ဟူေသာျမည္သံ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အဖြင့္က ညည္းေငြ႕ဖြယ္ေဖ်ာက္တဲ့အသံ
အခု
Click ဆုိတဲ့အသံကုိ ႏွလံုးသားအဖြင့္က
“မဆုမြန္” တဲ့
ကလူကလူဆုိတဲ့ အမွတ္တရေလးကေန
စံပယ္ေတြလည္းေမႊးခဲ့တယ္
ခ်ယ္ရီေတြလည္း ေစြးခဲ့တယ္
ႏွလံုးသားရဲ႕အနီးစပ္ဆံုးေနရာကေန
အ႐ုိးသားဆံုး ယံုၾကည္မႈစီးဆင္းရာအထိ
ေက်းဇူးတရား ဥယ်ာဥ္ေတာ္ေလးေဆာက္ၿပီး
အခ်ိဳၿမိန္ဆံုး ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္
ပတ္၀န္းက်င္က ခ်ျပခဲ့တဲ့ ကဲ့ရ႕ဲစရာရယ္
လူေတြ တမင္ရွာေဖြခဲ့ၾကတဲ့ ေ၀ဖန္မႈရယ္ၾကား
ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူေလးဟာ
က်ားမေလးအလား အခ်စ္ကို စစ္လုိေၾကျငာခ်စ္ခဲ့တယ္
အဲတုန္းကမ်ားေလ
ႏွလံုးသားရဲ႕ အသိနဲ႔ ခ်စ္တတ္တဲ့ေကာင္မေလးဆုိၿပီးေတာ့
မုိးကုတ္စက္၀ုိင္းႀကီးတုန္ၿပီးဖ်ားသြားသလားထင္ရတယ္
ခ်စ္သူရယ္ ေမာင္ေလ
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္လုိ႔ေမ့သြားၿပီး
မဆုမြန္အပုိင္သိမ္းထားတဲ့လူအျဖစ္ ေနထုိင္ေတာ့တယ္။