ခံစားခ်က္မပါဘဲ စပ္တဲ့ကဗ်ာ

ဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္ ထားဝယ္ကဗ်ာထဲမွာ
သူတုိ႔ေလ တမ္းတခဲ့ၾကဖူးတယ္ ဒီလုိ
အိမ္ေခါင္ျမဳပ္ေအာင္ ရြာလုိက္ပါမုိး… လုိ႔
ေဝးသြားတာကုိ ေဝးသြားတဲ့အတုိင္း
ျပန္မလာတာကုိ ျပန္မလာတဲ့အတုိင္း
တစ္ေနရာရာမွာ သိမ္းထားလုိ႔ မျဖစ္တဲ့အဆံုး
အိမ္ေခါင္ျမဳပ္ေအာင္ မုိးရြာေစခ်င္တယ္
အကၽြမ္းတဝင္ေနမိကာမွ
ကၽြမ္းသားတဲ့ ကုိယ့္အသည္းကုိ
ဘယ္လုိမွ ကုလို႔ မရတဲ့အဆံုး
အိမ္ေခါင္ျမဳပ္ေအာင္ မုိးရြာေစခ်င္တယ္
မ်က္ရည္ေတြလည္း ေဝလုိ႔
သူမပံုရိပ္ေတြလည္း အနားမွာေဝ့လုိ႔
သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေဝးခဲ့ၾကတယ္
ေဝ ေဝ့ ေဝး မွာ နီးဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အဆံုး
အိမ္ေခါင္ျမဳပ္ေအာင္ မုိးရြာေစခ်င္တယ္
ဒီလုိနဲ႔
ငါတုိ႔ရ႕ဲ ဇာတာမွာ အၿမဲတမ္းမုိးေခါင္ေၾကာင္း
ငါတုိ႔ ဆက္ၿပီး ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၾကတာေပါ့
သူငယ္ခ်င္း။

Read More

Numb

မင္းအခန္းနံရံကုိ အားကုန္ ထုေနလို႔ေကာ
ဘုရားေက်ာင္းကုိ ေျခကုန္သုတ္ေျပးေတာ့ေရာ
စာသင္ခန္းမထဲ မင္းတစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့လုိ႔ေကာ
ေလွကားအဆင္းမွာ တုိက္မိလုိ႔လဲေတာ့ေရာ
မင္းမေသာက္ျဖစ္တဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ေတြအတုိင္း
ပတ္ဝန္းက်င္က ေအးစက္ပဲမဟုတ္လား
ျဖတ္ခနဲ မင္းလန္႔ဖ်တ္သြားပံုက
သူမ်ားေတြ လက္ညိဳးထုိး ဟားတုိက္စရာ
ေဆာင္းမနက္က အိမ္နံရံမ်ားလုိ
ႏွင္းရည္မစုိ႐ံုတမယ္ မင္းမ်က္ႏွာက
မင္းခံႏုိင္ရည္ မရွိတဲ့ အထီးက်န္မႈထဲဆီ
မင္းကုိယ္တုိင္ပဲ ဆြဲခဲ့တဲ့ေျမပံုေပါ့
လူရာမဝင္တဲ့ ႐ူးသြပ္မႈက
မင္းလုပ္သမွ် မင္းေက်ာပုိးအိတ္လုိ
မင္းကုိ မ်က္ႏွာလႊဲပါေပါ့
မင္းတကူးတက သယ္လာတဲ့အၿပံဳးေတြ
မင္းရပ္ေနတ့ဲ တံတားေအာက္ကုိသာ ပစ္ခ်လုိက္ပါေတာ့
မင္းေရွ႕မွာဘယ္သူမွ မရွိသလုိ
မင္းေနာက္ကုိလည္း ဘယ္သူမွ လုိက္မလာဘူး
အခု မင္းဝတ္ထားတဲ့ ဝတ္စံုကုိ
ဘယ္လုိ ဝတ္စံုမ်ိဳးလဲလုိ႔ မင္းမသိႏုိင္ေသးသ၍။

Linkinpark ၏ Numb ေတးသ႐ုပ္ေဖာ္ကုိ သီဖြဲ႔သည္။

Read More

အခုခင္ဗ်ားၾကည့္ေနတာ ျဖဴမည္း႐ုပ္ရွင္

အကၡရာ ေလးဆယ့္ႏွစ္လံုးကုိခုိစီး
ကုိယ့္ခရီးကုိ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း ထြက္ခဲ့
အေတြ႔အႀကံဳ သိပ္သည္းဆ ဖြဖြေလးနဲ႔
လမ္းလယ္မွာ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ တစ္ခါကဧည့္သည္ကုိ
ႏႈတ္ခမ္းမွာ လက္ညိဳးေထာင္ၿပီး ခပ္တုိးတုိးေနဖုိ႔ေျပာတုန္း
ငါ့မ်က္ႏွာမူရာမွာ ေနဝင္သြားတယ္
ငါ့ကုိ ခ်စ္ပါ၊ ငါ့ကုိ မုန္းပါ၊ ငါ့ကုိ ထားရစ္ပါ
သရၾကားထဲ ဗ်ည္းေတြ ထုိးသြင္းတဲ့ စာလံုးေတြနဲ႔
မ်က္ေစာင္းေတြထုိးသြင္းပါ ဓားေတြ လွံေတြ ထုိးသြင္းပါ
သၾကားထဲ ဆားထည့္ထားတဲ့ စာလံုးေတြလုိ႔မွားဖတ္ၿပီး
ေက်ာက္ခဲေတြနဲ႔ ပစ္ခတ္ပါ ေသနတ္ေတြနဲ႔ ပစ္ခတ္ပါ
ဖုိနဲ႔မ ခြဲျခားလုိ႔ မရသလုိ သရနဲ႔ ဗ်ည္းခြဲျခားလုိ႔မရ
အဲဒီလုိ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူမကုိ ခဲြျခားလုိ႔မရ
အခု သူမလက္ထပ္သြားၿပီဆုိတာကလည္း
သရၾကားထဲ ဗ်ည္းညႇပ္သြားတဲ့ ျပႆနာ
ဒီတစ္ခါ သၾကားထဲ ဆားမထည့္မိျပန္ဘူး
သံသာကမ္းတုိင္ တူၿပိဳင္ကူးမယ္ေလ ဆုိတဲ့ သီခ်င္လည္း
သရၾကားထဲ ဗ်ည္းညွပ္တဲ့ ျပႆနာ
ဒီလမ္း ဒီၿမိဳ႕ျပ ဒီေနရာေတြမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း
ေပ်ာက္မသြားတဲ့ ငါ့ကုိ ျပန္ရွာလုိ႔မရ
ဒီလုိနဲ႔ မႏၲေလးမွာ မုိးေတြရြာ၊ အျခားေနရာတစ္ခုမွာ မုိးေတြရြာ
ေခါင္းေလာင္းကုိ တစ္ခ်က္ထုိးလုိက္ပါ
အေလာင္းေကာင္ကုိ သုႆာန္တစျပင္ကုိ ပုိ႔ပါ
မ်က္ႏွာမည္းတစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ အကူအညီေတာင္းပါ
ပါးစပ္ကုိ ေခါင္းနဲ႔ အနီးဆံုးမွာ ထားပါ
စကားကုိ အူထဲကထြက္တဲ့ အသံနဲ႔ေျပာပါ
ဆုလာဘ္မပါတဲ့ တံဆိပ္ေကာင္းေတြ ရယူပါ
ဘယ္ေတာ့မွ မလြဲေခ်ာ္မယ့္ နားလည္မႈကုိသိမ္းပုိက္ပါ
ေႁမြေပြး၊ သရအျပည့္အစံုပါတဲ့ ခေခြးအကၡရာ
ဝင္းဝင္းျမင္လို႔ မီးက်ီးကုိ ေရႊထင္တဲ့
(အသိဉာဏ္ကန္းေနတဲ့ မ်က္လံုးေစြေစြသတၱဝါ)
သူစိမ္းတရံမ်ား၏ ဟာလာဟင္းလင္း က႐ုဏာေတြနဲ႔
တစ္ေယာက္တည္းလာၿပီး ႏွစ္ေယာက္ထြက္ခ်င္
ေကာက္႐ုိးမွ်င္ဆုိတာ ေသခ်ာသြားၿပီလား
ဆႏၵေတြ မသင့္ေလွ်ာ္တဲ့ မုိက္မဲမႈေတြအျပည့္
ကုိယ့္ဝမ္းသာမႈကုိ ကုိယ္တုိင္ မေကာင္းေၾကာင္းေျပာရင္း
ကုိယ့္လက္မွာ ထုိးထားတဲ့ မင္ေၾကာင္ကုိ ကုိယ္တုိင္ဖ်က္ရင္း
ၾကည့္သူမရွိတဲ့ ႐ုပ္ရွင္႐ံုထဲ လူျပည့္မယ္အထင္နဲ႔
(ရွိခဲ့ရင္လည္း ကုိယ့္ေျခကုိယ္မျမင္တဲ့ ေႁမြေတြပဲ ျဖစ္မွာ)
ဒီလမ္းမွာ ေထာင့္ခ်ိဳးတစ္ခု ရွိမယ္အထင္နဲ႔။

Read More

မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ အေဝး

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူမ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္
ေနေကာင္းလား၊ ေနရထုိင္ရ အဆင္ေျပလား၊ က်န္းမာေရးဂ႐ုစုိက္
ေမးခြန္းမ်ားကုိ အဆင္ေျပတဲ့ ေနရာကုိ ပစ္ခ်
အခုေကာ ဘာလုပ္ေနလဲ၊ ပံုမွန္စား ပုံမွန္အိပ္ရဲ႕လား
ကၽြန္ေတာ္ ဂါထာတစ္ပုဒ္ကုိ ရြတ္ဆုိရင္း ေနရာျပင္ထုိင္
တေလာကေတာင္ သူနဲ႔ ေတြ႕ေတာ့ ရွင့္အေၾကာင္းေျပာျဖစ္ေသးတယ္
နာမဝိေသသန၊ နာမ၊ ႀကိယာဝိေသသန၊ ႀကိယာ
ဘယ္သူကေတာ့ ရွင့္ကုိ ဘယ္လုိျဖစ္တယ္ဆုိလားပဲ
သူမမ်က္လံုး ေရွ႕တည္တည့္ လက္ဝါးကုိ ျဖန္႔ၿပီး ဘယ္ညာခါယမ္း
ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ရွင့္ဘက္က ဘယ္လုိခံစားရလဲ
ကၽြန္ေတာ္ ဟာသေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ခပ္ျမန္ျမန္ေတြး
တကယ္ေတာ့ တကယ္မွန္တာ တစ္ခုခုရွိရမယ္ သိလား
ကၽြန္ေတာ္ သူမနဲ႔ အနီးဆံုး ေနရာသုိ႔ ေရႊ႕ထုိင္
ရွင့္ေဆးလိပ္မီးခုိးေငြ႔ကုိ ဒီဘက္မႈတ္မထုတ္နဲ႔ေလ
သူမထံတြင္ မ်က္ရည္အိပ္ ပါမပါ သိပ္မေသခ်ာ
ေအာ္ ကၽြန္မ ရွင့္ကုိ ေျပာစရာ ရွိတာ ခုမွ သတိရတယ္
ဆုိ႐ုိးမ်ား၊ က်င့္ဝတ္မ်ား၊ ပတ္ဝန္းက်င္မ်ား၊ ထံုးတမ္းစဥ္လာမ်ား
ကၽြန္ေတာ္ နားဖာကေလာ္ဝယ္ရန္ လုိေနေၾကာင္း သတိရ
ထုိစဥ္
ဒီဇင္ဘာေဆာင္းတစ္ခု သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ၾကားသုိ႔ ျဖတ္ဝင္။

Read More

ေကာင္းကင္ထက္က `လ´

အခ်ိန္တန္ၿပီလုိ႔ သတ္မွတ္ၿပီး
ကုိယ့္အၾကည့္ကုိ သူမဆီက
ျပန္႐ုတ္သိမ္းရတာ ပင္ပန္းလွၿပီ
သြင္သြင္က်ိဳးေအာင္ ႐ိုက္ခ်ိဳးထားလည္း
သူမကုိ ခ်စ္တဲ့စိတ္က
ဘာနဲ႔ တားတား မရ
ဘယ္ကေနမ်ား
ႏွလံုးသားတည့္တည့္ေပၚ
သူမ ျပဳတ္က်ခဲ့တာပါလိမ့္
သူမကုိ ခ်စ္မိတဲ့ပံုစံကေလ
အႀကိမ္ႀကိမ္ဖ်က္ဆီးလိုက္လည္း
ျပန္ျဖစ္တည္မႈ အသစ္အသစ္က
ေျခခ်စရာ မရွိေအာင္ျပည့္ၾကပ္
သူမရဲ႕ နားသယ္စ၊ ဆံႏြယ္မ်ား
ႏွာတံဖ်ား၊ လက္သည္းခြံ
စသျဖင့္ စသျဖင့္ ေသးေသြးမႊားမႊားေလးထိ
ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္ေတြ ေျပး၀င္နားခုိ
နဂုိရ္မျမင္ရတဲ့ ေလနဲ႔ မုိးကုိမျမင္ေပမယ့္
အခ်ိန္ရွိတုိင္း သူမတစ္ေယာက္တည္းကုိ သာျမင္
သူမရဲ႕ ေမြးညႇင္းဖ်ားမ်ားထိ
မဆံုးႏုိင္တဲ့ ၀ါက်ေတြနဲ႔
ကဗ်ာကုိ မၾကာခဏ ေရးဖြဲ႔မိ
သူမကုိ ခ်စ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာ
သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္၊ ႏ်ဴကလီးယား အႏၲရယ္
စစ္မက္အႏၲရာယ္ ကင္းလွ်က္ စင္ၾကယ္
အတုိင္းသား အေနအထားမပ်က္။

Read More

အမွန္တရားက ဒီမွာရွိတယ္

ကုိယ့္စိတ္ကူးနဲ႔ တည့္တဲ့ စိတ္ကူးကုိ
စိတ္ကူးထဲ အေသအခ်ာထည့္ၿပီး
မေန႔က လူေျပာသူေျပာမ်ားခဲ့တဲ့ စကားတျဖတ္
မေန႔က သတင္းစာမွာ ပါခဲ့တဲ့ အသံတစ္ဝက္
မေန႔က ေရဒီယုိမွာ လြင့္ခဲ့တဲ့ အပုိင္းတစ္စ
ေရွးပုရပုိက္ ေဆးၫြန္းအတုိင္း
ကုိယ္ထင္တာ တစ္ဝက္
ဆြဲခ်တာ တစ္စိတ္
ယံုတမ္းက တစ္ပုိင္း
သမေအာင္ ေရာေမႊၿပီး
ကုိယ့္စိတ္ကူးနဲ႔ ေတာ္တည့္မွန္ကန္ေအာင္
ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ေသာက္ခ်လုိက္တယ္
သံေခ်းတက္ေနတဲ့ စိတ္ကူးအတြက္
ဒီကဗ်ာထဲမွာ
အေကာင္းဆံုး ေဆးကို ေဖာ္စပ္ေပးခဲ့တယ္
ခင္ဗ်ားလည္း ေသာက္ထားတယ္မဟုတ္လား။

Read More

လွေသာ အ႐ႈံး

အခုဒီကဗ်ာစပ္ၿပီးရင္
ငါ့လုိ ငါ့လုိ ငါ့လုိဆုိၿပီး
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မာန္အျပည့္နဲ႔ မွန္ထဲ ျပန္ျပန္မၾကည့္ေတာ့ဘူး
ငါဟာ သာမန္ပဲဆုိတာ ေသခ်ာသြားလုိ႔

အခုဒီကဗ်ာစပ္ၿပီးရင္
ငါသိ ငါတတ္ ငါေတာ္ အေတြးေတြနဲ႔
ညဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈကုိ မခံရေတာ့ဘူး
ငါ ဘာကုိမွ သိပ္မသိတာ ေသခ်ာသြားလုိ႔

အခုဒီကဗ်ာစပ္ၿပီးရင္
ငါမွန္တယ္ဆုိတာ ငါပဲသိတယ္လုိ႔
မဝေရစာနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မေမြးျမဴေတာ့ဘူး
အမွန္ကုိ ေထာင့္မ်ိဳးစံုက လွည့္ေတြးႏုိင္တယ္ဆုိတာ ေသခ်ာသြားလို႔

အခုဒီကဗ်ာစပ္ၿပီးရင္
အသိဉာဏ္ခၽြတ္ခ်ခံထားရတဲ့
ကုိယ္လံုးတီးအေတြးနဲ႔ စကားမေျပာေတာ့ဘူး
စကားဓားခ်က္ဟာ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာကုိ သတ္ႏုိင္တာ ေသခ်ာသြားလုိ႔

အခုဒီကဗ်ာစပ္ၿပီးရင္
ရြံ႕အထပ္ထပ္နဲ႔ ကုိယ့္နာမည္ကုိ
အေရာင္းျမင့္တင္ေရးေတြ မလုပ္ျဖစ္ေလာက္ေတာ့ဘူး
ဘယ္အရာမွ မတည္ၿမဲဘူးဆုိတာ ေသခ်ာသြားလုိ႔

အခုဒီကဗ်ာစပ္ၿပီးရင္
ဘယ္သူ႔ကုိမွ မမုန္းေတာ့ဘူး
ကုိယ္ခ်စ္ရင္ ကုိယ့္တစ္ေယာက္တည္း႐ႈံးေပမယ့္
ကုိယ္မုန္းရင္ ႏွစ္ေယာက္လံုး ႐ႈံးတာ ေသခ်ာသြားလုိ႔။

ေမြးေန႔အမွတ္တရစပ္ျဖစ္တဲ့ကဗ်ာ

Read More

ဇရာ

ေန႔ေတြက ကုန္လြယ္လုိက္တာ
ေန႔တာေတြက ရွည္လုိက္တာ
ေန႔ေတြ ဘယ္လုိ ကုန္သြားမွန္း မသိဘူး
ေဟာ ကုန္ျပန္ၿပီ တစ္ရက္
ကဲ တစ္ေန႔စာေတာ့ၿပီးၿပီ
စတာေတြ စတာေတြနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မသြားခဲ့ပါဘူး
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရာက္ခဲ့တယ္
သူကလည္း မလာခဲ့ပါဘူး
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဧည့္ခံေနရတယ္
မသိသာလြန္းေတာ့
ေရာက္လုိ႔ ေရာက္ခဲ့မွန္း မသိဘူး
လာလုိ႔ လာခဲ့မွန္း မသိဘူး
ဒီလုိနဲ႔
ကုိယ့္႐ုပ္ကုိယ္ မွန္ထဲ ရဲရဲမၾကည့္ဝံ့ေတာ့သလုိ
အသက္ကုိလည္း ရဲရဲမေျဖရဲေတာ့ဘူး။

Read More

အတၱနဲ႔ မလြတ္ကင္းျခင္း

ေဟာဒီ ကမာၻလံုးႀကီးရ႔ဲ ေသးေသးေလးတစ္ေနရာမွာ
မထင္မရွား မႈန္မႊားမႊားေလးအျဖစ္
သင္ နင္ ငါ ခင္ဗ်ား ေနထုိင္ေနပါတယ္
တကယ္ မထင္မရွား၊ တကယ္မႈန္မႊားမႊား
ကုိယ့္အိမ္ေလးကေန သြားေနက် လမ္းအတုိင္း
ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ထြက္ထြက္လာၿပီး လာခ့ဲတဲ့ လမ္းအတုိင္း
အၿမဲတမ္း ျပန္ျပန္ခဲ့တာ တစ္ေန႔ကုိ မုိင္တစ္ရာ မျပည့္
တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါေတာ့ မုိင္တစ္ရာေက်ာ္ ခဏသြားၾကည့္မိတတ္တာမွ အပ
စားေနက်အတုိင္း၊ ဝတ္ေနက်အတိုင္း ေန႔ရက္မ်ားမွာ
တစ္ခါခါ နည္းနည္းေလး ပုိပုိျပင္မိတာကမွ အပ
အားလံုးပံုမွန္ပါပဲ၊ ပံုမွန္ဆုိက္တဲ့ ရထားလုိ
အခ်ိန္ခ်ိန္နည္းနည္းေလးပဲ တိမ္းေစာင္းမိတာမွ အပ
ေဟာဒီကမာၻလံုးႀကီးထဲမွာေနေနၾကတယ္
တစ္ခါခါ ေလးေထာင့္က်က် က်င့္မိတာမွအပ
တစ္ခါခါ ႀတိဂံလုိ ပဥၥဂံလုိ ေျပာဆုိမိတာမွအပ
ေဟာဒီလံုးလံုးႀကီးထဲမွာ အသက္ကုိ ႐ႈၾကတယ္
လမ္းကေလးက လမ္းကေလးမွာပဲ ေနတယ္
သစ္ပင္က သစ္ပင္မွာပဲ ေနတယ္
အေဆာက္အဦေတြက အေဆာက္အဦမွာပဲေနတယ္
သင္ နင္ ငါ ခင္ဗ်ား အဲဒါေလးေတြနဲ႔ အျခားအျခား
ေနရာမ်ားဆီ ေနထုိင္သြားလာ လႈပ္ရွားၿပီး
လမ္းရ႔ဲ ခ်ိဳင့္ခြက္မ်ား အေၾကာင္း
သစ္ပင္ရဲ႔ ဓာတ္ႀကိဳးနဲ႔ မလြတ္တဲ့အေၾကာင္း
အေဆာက္အဦရ႔ဲ အထာမက်တဲ့အေၾကာင္း
စကားထဲ ထည့္ေျပာရင္း ပုိပုိလာတဲ့
ပခံုးခ်င္းတုိက္မိတဲ့သူရ႔ဲ အေၾကာင္း
ဟုိလူ မ်က္စိေစြတဲ့ အေၾကာင္း
ဒီလူ နားမေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း
တစ္ပတ္ျပည့္ေအာင္ လွည့္ေျပာတယ္
ေဟာဒီ ကမာၻႀကီးလံုးလံုးထဲမွာေနရင္း
ျမင္တာကုိ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း
ၾကားတာကုိ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း
ရွက္တာကုိ မရွက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း
ေၾကာက္တာကုိ မေၾကာက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း
မခ်စ္တာကုိက် ခ်စ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း
မမုန္းတာကုိက် မုန္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း
ေနာက္ေက်ာထုိးမယ့္ဓားကုိ ကုိယ္စီဖြက္ထားၾကရင္း
ေဟာဒီကမာၻႀကီးထဲက သင္ နင္ ငါ ခင္ဗ်ား
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေမးထူးေခၚေျပာၾကတယ္
လူမႈေရးေၾကာင့္၊ စီးပြားေရးေၾကာင့္၊ ခမည္းခမက္ေၾကာင့္
ခံစားေနရတဲ့ ဒုကၡကုိ ၿပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္
နားခ်င္းအတူတူဆီ ၿငိမ္းခ်မ္းအေၾကာင္း
လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေျပာၾကတယ္
မ်က္လံုးခ်င္း အတူတူဆီ ေအာင္ျမင္မႈအေၾကာင္း
လူျမင္ေကာင္းေအာင္ ျပၾကတယ္
ငါ့ကုိ ဘာမွတ္ေနလဲ၊ ငါ့အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္း သိေစရမယ္
ငါ့လုိ လူငယ္ေရွ႕ေဆာင္ကုိ၊ ငါ့လုိ ႏုိင္ငံသားေကာင္းကုိတဲ့
ကုိယ္ေအာ္ေနတာကုိ ကမာၻႀကီး ၾကားမၾကားထက္
ကုိယ္တုိင္ ျပန္မၾကားပဲ ဆုိးဆုိးရြားရြားေအာ္တယ္
ဆြဲအားအျပည့္နဲ႔ ကမာၻႀကီးထဲေနၿပီး
တစ္ပတ္ၿပီးတစ္ပတ္ လည္ရင္း ပတ္ရင္း
ဖိအားအျပည့္နဲ႔ ေျမႀကီးထဲ နိမ့္ဆင္းေနၾကတဲ့
သင္ နင္ ငါ ခင္ဗ်ား
ေနရထုိင္ရ သင့္ေတာင့္သက္သာ ရွိပါရဲ႔လား။

Read More

……. ျဖည့္ရန္က်န္ရွိ

နင့္ကုိ ငါမုန္းတယ္ဆုိ
တဲ့စကားကုိ မထစ္မေငါ့ေျပာ
ဖုိ႔ေၾကျငာခ်က္တစ္ရပ္မထုတ္
ျပန္မီ သင္ၿပံဳး
သေလာက္
သင္ခံ
ရေစမယ္။
မဟုတ္ဘူးဟုတ္
တယ္ သံသယဆူးခင္းထဲကုိယ့္မ်က္
ႏွာကုိ ဖိနပ္လုပ္စီးနင္းေျခ
ဖ်က္။
ဘယ္ေဒါက္တုိင္ကပုိ
ခုိင္မလဲ ညႇပ္ေနတဲ့စ
ကားမ်ားက လမ္းဆံုလမ္း
ခြက်မွ ပုိ
ပုိမူးေဝေအာ့
အန္။
နင့္ကုိငါမုန္း
တယ္မွာ ……. ကြက္
လပ္မ်ား
က်န္။
ကုိယ့္ဘဝေမး
ခြန္းတုိင္းမွာ ျဖည့္စြက္ေျဖဆုိ
ရန္…….မ်ား…….မ်ား …….မ်ား
ထပ္
တူက်န္ရွိ။
နင့္
ကုိငါ
မုန္း
တယ္မွာ…….ကြက္
လပ္မ်ား
ထပ္မံက်န္
ရွိေသာ ထပ္တူသံသယေမး
ခြန္း။

Read More

သမိုင္းဆုိတာ မကၽြတ္လြတ္တဲ့တေစၧ

ငါးမိနစ္သံုးေယာက္ႏႈန္းလူေတြ ေသေနတယ္
အဆုတ္ကင္ဆာေၾကာင့္
အစာအိမ္ကင္ဆာေၾကာင့္
ေသြးကင္ဆာေၾကာင့္
ကပ္ေရာဂါေၾကာင့္
ရာသီဥတုေဖာက္ျပန္မႈေၾကာင့္
အေသခံဗံုးေၾကာင့္
စည္းကမ္းမဲ့ ေသနတ္သမားေၾကာင့္
တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္
ေသဒဏ္က်တဲ့ ျပစ္မႈႈတစ္ခုခုေၾကာင့္
ေသေၾကာင္း ၾကံစည္မႈေၾကာင့္
တစ္ခုခုနဲ႔ ခင္ဗ်ားေသရေတာ့မယ္ဆုိပါစုိ႔
အဲဒီတစ္ခုခုက အျခားတစ္ခု မဟုတ္ဘူးဆုိပါစုိ႔
ဒီကိစၥဟာ ဒီေန႔တည္းမွာပဲ အခုအခ်ိန္ပဲ
ခြင့္လည္း ထပ္မရေတာ့ဘူးဆုိၾကပါေတာ့စုိ႔
ခ်က္ခ်င္းဆုိေတာ့ ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္သြားခ်င္လဲ
ေအာက္စီဂ်င္အဝ႐ႈသြားခ်င္ေသးလား
ႏိုင္ငံသားေကာင္း လူငယ္ဂုဏ္ေဆာင္ဆုိၿပီးေတာ့
ကုိယ္ထင္ရာနဲ႔ ကုိယ္မွန္ကန္ခဲ့ခ်င္ေသးလား
ႏ်ဴကလီးယားကိစၥ ေဆြးေႏြးသြားခဲ့ခ်င္လား
ကမာၻေပၚ စာမတတ္သူဦးေရ သန္းခုႏွစ္ရာအတြက္
တစ္ခုခု လုပ္ေပးခဲ့ခ်င္ေသးလား
သံုးေယာက္ေသရင္ တစ္ေယာက္ဟာ
အာဟာရျပတ္လတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာကုိ
တားဆီးခဲ့ခ်င္ေသးလား
အျပစ္မဲ့ေသေနရတဲ့ ျပည္သူေတြအတြက္
မ်က္ရည္ေတြ ခ်န္ေပးခဲ့ခ်င္လား
ဘာလဲ ေဇာ္ဂ်ီရ႕ဲ သင္ေသသြားေသာ္
ကဗ်ာထဲက စာသားေတြကုိ သေဘာက်ေနလား
အခု ေကာင္းတာကို လုပ္ေနတာလား
ေကာင္းတယ္လုိ႔ ထင္တာကုိ လုပ္ေနတာလား
ေကာင္းတယ္လုိ႔ ယူဆရလုိ႔ လုပ္ေနတာလား
ေကာင္းတယ္လုိ႔ ၾကားဖူးလုိ႔ လုပ္ေနတာလား
ေကာင္းတယ္လုိ႔ ေျမႇာက္ေပးခံရလုိ႔ လုပ္ေနတာလား
က်မ္းဂန္လာလား၊ မိ႐ုိးဖလာလား
မေထြျပားဘူးလား၊ မေဝဝါးဘူးလား
႐ူပေဗဒအရလား၊ ဘဝေပးတာဝန္ဆုိၿပီးေတာ့လား
လူတုိင္း တစ္ခုခုကုိကၽြမ္းက်င္ၾကတယ္ဆုိတာ သိလား
အဲဒီ ကၽြမ္းက်င္မႈကုိ ေန႔စဥ္အသံုးခ်ေနတယ္ဆုိတာေကာ သိလား
မည္သူမဆုိ ေကာင္းတဲ့ေနရာမွာ မကၽြမ္းက်င္ခ့ဲရင္
ဘယ္ေနရာမွာ ကၽြမ္းက်င္တယ္ဆုိတာကုိ
ေဗဒင္လုိက္မေမးနဲ႔ သိလား
ဒါန႔ဲ စကားမစပ္ ခင္ဗ်ားေသေတာ့မွာေနာ္
ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိတဲ့ တစ္ခုခုနဲ႔ ခင္ဗ်ားေသေတာ့မွာ
ဒါေတြ မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ ဘာကုိ ေရြးခ်ယ္မလဲ
တစ္ေနရာရာမွာ နာမည္ေရးထုိးခဲ့ခ်င္ေသးလား
ေပထက္မွာလား ေလထက္မွာလား
ေက်ာက္ထက္မွာလား ေခ်ာက္နက္မွာလား
မုန္းမိတဲ့သူကုိ ပ်စ္ပ်စ္နစ္နစ္ ဆဲခဲ့ခ်င္လား
ခ်စ္မိတဲ့သူကုိ စူးစူးနစ္နစ္ တစ္ခ်က္ေလာက္ နမ္းခဲ့ခ်င္လား
ငါးမိနစ္ လူသံုးေယာက္ႏႈန္းေသေနတယ္
အခု ငါးမိနစ္မွာေသမယ့္ လူသံုးေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ဟာ
အခု စာဖတ္ေနတဲ့ ခင္ဗ်ားမျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ ေျပာရဲလား။

Read More

ဒီလို ေၾကးလား

ၾကားခါစက ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကုိ
ယံုေတာင္ မယံုႏုိင္ဘူးတကယ္ပါ
ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံကေပါ့
စိတ္ကူးယဥ္သိပၸံဝတၳဳစာေရးဆရာတစ္ေယာက္ကုိ
ေဝဖန္ေရးသမားတစ္ေယာက္က ေဝဖန္သတဲ့
မမွန္တာေတြ အမ်ားႀကီးပါေနေတာ့
စာေရးဆရာက ေမးသတဲ့
ဘာျဖစ္လုိ႔ အဲလုိေရးရသလဲဆုိေတာ့
ခင္ဗ်ားဝတၳဳကုိလည္း မဖတ္ဖူးပါဘူး
ခင္ဗ်ားအေၾကာင္းကုိလည္း မသိပါဘူး
လူေျပာသူေျပာမ်ားေနတာကုိ
ေထာက္ေသာအားျဖင့္ ခင္ဗ်ားမွားတယ္ဆုိတာ
ေသခ်ာေနၿပီးသားပါတဲ့
စာေရးဆရာက ခ်က္ခ်င္း ေသနတ္ေကာက္ကုိင္လုိက္တယ္
ၿပီးမွ ငါ့က်ည္ဆန္ေတြ သူနဲ႔ မတန္ဘူးဆုိၿပီး
နံရံကုိ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ပစ္လုိက္သတဲ့

မ်က္မျမင္တစ္ဦးကေျပာျပတဲ့
အေရာင္ေတြအေၾကာင္းကုိ
အျခား မ်က္မျမင္တစ္ဦးယံုၾကည္သလုိမ်ိဳး
ခပ္ညံ့ညံ့ နားေတြကုိ အသံုးျပဳခဲ့ၾက

ကုိယ့္ေနာက္ကုိ တေကာက္ေကာက္လုိက္ေနတဲ့
ထိခုိက္ပြန္းရွ အနာတရေတြနဲ႔
တခ်ိန္မွာ မွားသြားပါလားလုိ႔ တရမယ့္ တရားကုိ
ရွည္ရွည္လ်ားလ်ားေဟာၾက ရြတ္ၾက နာယူၾက

ေလာက ကစားပြဲထဲကေန
မညီမွ်တဲ့ ဖဲေတြ ေဝၿပီး
စားပြဲေပၚ ဓားေထာက္လုိက္တဲ့ တစ္ဖက္ကန္းဆီ
အႏုိင္ဖဲကုိ အတင္းအဓမၼ ထုိးေပးၾက

အမွန္တရားမွတ္တုိင္မွာ
အမွန္တရားအေၾကာင္းေျပာၿပီး
တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ယူရင္း
ေရာက္လာတဲ့ မုသာဝါဒကားကုိ တက္စီးၾက

ဘယ္ေတာ့မွ အျမင့္ခုန္တမ္း မကစားဖူးခဲ့
ကုိယ့္ရ႕ဲ ႐ူးသြပ္မႈႈက ဖ်က္ဆီးထားတဲ့ ကုိယ့္စိတ္ကုိ
ကုိယ္တကယ္ မသိတာေတြနဲ႔
ငုိေႂကြးမႈဆီ ဘဝကုိ ေမာင္းႏွင္ၾက

ေဟာဒီဒြႏၷယာမွာ ေနသမွ်ေတာ့
ဒီလုိလူေတြန႔ဲ သင္ဘယ္လုိ ေနမလဲ
ဒီလိုေၾကးစိန္ေခၚရင္ ဒီလုိေၾကးေလာင္းမလား
သင့္က်ည္ဆန္ေတြကုိ နံရံေပၚမွာပဲ ျဖဳန္းလုိက္ပါ

သင့္မ်က္လံုးကုိ သင့္မ်က္လံုးဆီမွာပဲထားပါ
သင့္နားကုိ သင့္နားဆီမွာပဲ ထားပါ
သင့္ဦးေႏွာက္ကုိ  သင့္ေခါင္းထဲမွာပဲထားပါ
သင့္ႏွလံုးသားကုိ သင့္ရင္ဘတ္ထဲမွာပဲထားပါ
သင္ေကာင္းသမွ်သာ သင္ျဖစ္သလုိ
သူတုိ႔ေကာင္းသမွ်သာ သူတုိ႔ျဖစ္မွာပါ။

Read More

မထုိက္တန္လုိ႔ လႊင့္ေမွ်ာေနတာ

အမ်ားညီလုိ႔ ဤကုိ ကၽြဲဖတ္ေနၾကတဲ့
ဒီပုတ္ထဲက ဒီပဲမွာ
ဘယ္ငါးခံုးမက ပုိပုပ္ေနလဲ
ပါပသႎၼ ရမတိ မေနာေတြနဲ႔
သင့္ရဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြကမွ
သူေတာ္ေကာင္းလုပ္ရပ္တဲ့လား
အ႐ူးက တစ္မူးသာေၾကးဆုိရင္
သင္ဟာ သိပ္ထူးျခားတဲ့ ဥမၼတေကာပဲ။
ကုိယ့္ေၾကာင့္ပဲ ကုိယ္က
သူမ်ားလက္ခုပ္ထဲကေရျဖစ္ရတာကုိ
ေခါင္းမေရြ႕ခ်င္ေသးဘူးလား
သူမ်ားမွားတာကုိ လက္ညိဳးတတ္တာနဲ႔ပဲ
ကုိယ္ကသာ အမွန္ကုိ ျမတ္ႏုိးသူလုိ႔ ထင္ေနတုန္းလား
ဂုဏ္ျပဳေလာက္တဲ့ ထုိထုိေသာျမတ္ႏုိးမႈကေလ
ေရေနာက္ရင္ ေျခရာေပ်ာက္တယ္
ရင္ထုမနာေအာင္ ေခ်ာ္လဲေရာထုိင္တဲ့
အမွားနဲ႔ ခ်ိန္းမိတဲ့ က်ိန္စာဟာ
ကုိယ့္စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ ေက်ေၾကးဆုိရင္
ကုိယ့္မ်က္ႏွာကုိယ္လွီးဖုိ႔ ဓားေတြ ေပၚခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး
ေျပာေရးဆုိခြင့္ သံဆူးႀကိဳးေတြ ဆုတ္မိတာနဲ႔
ယဥ္ေက်းျပေနက် လူ႔ယဥ္ေက်းေတြလုိ
က်ီးေယာင္ေယာင္ ေဒါင္းေယာင္ေယာင္ ေဆာင္ၾကည့္တာလား
-၏ -သည္ မလြဲမွားတယ္
ကုိယ့္အားနဲ႔ မမွ်ဘဲ ခဲကုိ အေပၚထိ မပစ္နဲ႔
ကုိယ္သိထားတဲ့ အေပၚဟာ ကုိယ့္ဆီက်ိဳးက်မယ့္
ပင္စည္ကုိင္းတစ္ကုိင္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္
ကုိယ့္လက္ညိဳး လွမလွ ျပျပစားရင္း
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ လံုေအာင္ဖံုးတယ္
လံုခ်ည္က သိပ္မေလာက္ငဘူးေနာ္
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ လံုေအာင္ပုန္းျပန္တယ္
တစ္ေယာက္ေနာက္ကြယ္မွာ တစ္ေယာက္
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မလံုမေလာက္ ခ်စ္တယ္
အနာကုိ ေနာက္ထပ္ ယင္းမထ႐ံုတမယ္
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မလံုမေလာက္ နစ္တယ္
ကိုယ္နစ္သြားတဲ့ ေနရာက ေရမွာမဟုတ္ခဲ့။

Read More

အကုသုိလ္နဲ႔ ဖက္လဲတကင္း

ေန အဲဒီမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန
ငါနဲ႔ ခပ္ေဝးေဝးမွာေန
မေခၚဘဲ မလာနဲ႔
သင္ဟာ ငါ့ရဲ႕ အေဖာ္ေကာင္း မဟုတ္ဘူး
ေန႔လည္း ေန႔မုိ႔လုိ
ညလည္း ညမုိ႔လုိ႔
အေၾကာင္းျပခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔
သင္ဟာ ငါ့ကုိ စုန္းပူးသလုိ ျဖစ္ေအာင္
ကြယ္ရာကေန ငါ့ကုိ တြန္းလြတ္တယ္
ငါ့မွာ သင့္ေဘးတီးမႈေၾကာင့္
သိလွ်က္နဲ႔ မသိသလုိလုိ
မသိလွ်က္နဲ႔ သိသလုိလုိ
ငါနဲ႔ငါ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရယူလုိက္
ငါနဲ႔ငါ ပုန္ကန္ထႂကြလုိက္
ငါ ေသေတာ့မယ္လုိ႔ ေအာ္ေငါက္လုိက္ေတာ့
မထီတရီ အၿပံဳးနဲ႔ ငါ့ကုိ ပခံုးပုတ္ႏွစ္သိမ့္တယ္
ငါျမင္တာကုိ ငါျမင္တဲ့အတုိင္း မျမင္ေအာင္
ငါၾကားတာကုိ ငါၾကားတဲ့အတုိင္း မၾကားေအာင္
ျငင္ျငင္သာသာ လွည့္ဖ်ားတတ္တာ
သင္ဟာ ငါ့ရဲ႕ နတ္မိစၧာမတစ္ပါးပဲ
ငါ့ပုိင္ဆုိင္မႈမွန္သမွ်
ငါ့ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ လြတ္လပ္ခြင့္မွန္သမွ်
အဖ်က္တရား ဦးေဆာင္တဲ့ သေဘာနဲ႔
ဥပေဒမဲ့ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္တတ္ေသးတယ္
ေငးေငးငုိင္ငုိင္ေနမိရင္
ရည္းစားေဟာင္းကုိ လြမ္းေနတာလုိ႔ စြပ္စြဲတယ္
တက္တက္ႂကြႂကြေနမိရင္
ရည္းစားသစ္ရေနၿပီေနလုိ႔ စြပ္စြဲတယ္
ၿပီးေတာ့ သင့္ကုိယ္တုိင္ ငါစာ
သင့္ရည္းစားလံုးစား လံုးဝမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ျငင္းတယ္
င့ါအေမ က်န္းမာေရး မေကာင္းဘူး
မၾကာခင္ ငါခြဲစိပ္ကုသရကိန္းရွိတယ္
အျမင့္ကေန က်ကိန္းရွိတယ္
အခ်ဳပ္အေႏွာင္ရွိတယ္ သတိထားဆုိၿပီး
ငါ့ရဲ႔ အ႐ႈိက္ကုိ ခပ္ျပင္းျပင္းထုိးတယ္
အဲဒီအရိပ္မည္းကုိ ငါပုန္းရင္
ေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္ၿပီး ေရွ႕ထြက္ခုိင္းတယ္
မရရင္ သီအုိရီသစ္နဲ႔ ငါ့ကုိ ေခ်ာ့ျမဴတယ္
ငါေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ အတီးအတျဖစ္ေအာင္
ေျမႇာက္ေပးဖုိ႔ သင္ဘယ္ႏွစ္လီကုိ သင္ခဲ့လဲ
ငါ့အသံတိမ္တိမ္ေလး ျမႇဳပ္ႏွံဖုိ႔
ဝမ္းနည္းျခင္း က်င္းေတြ ဘယ္ေလာက္တူးခဲ့လဲ
ဝမ္းတစ္ထြာအတြက္ သမုဒၵရာေပါင္း
ဘယ္ႏွစ္စင္းထိေအာင္ သင္ဖန္ဆင္းေပးေနလဲ
ငါ့ကုိ ၾကည့္ၾကမယ့္ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ
ရြံရွာျခင္း စက္ဆုပ္ျခင္း မုန္းတီးျခင္းေတြ
ဘာလုိ႔ အျပည့္အျပည့္လုိက္ထည့္ေနလဲ
ငါ့မေကာင္းေၾကာင္းေတြကလည္း
ငါ့နားပင္းလုမတတ္ဘဲ သိလား
ငါ့ျမင္ကြင္းထဲက
ေပ်ာ္ရႊင္ရျခင္း ၾကည္ႏူးရျခင္းေတြဟာ
အေႏွးျပကြက္နဲ႔ ေနာက္ဆုတ္ေနတဲ့ ႐ုပ္ရွင္
ငါ့ကုိ ငါမသိသလုိ
သင့္ကုိလည္း ငါမသိဘူးဆုိေတာ့
ျမင္ဖူးေနက်ပါ တ့ဲ
သင့္႐ုပ္ကုိ ျပပါဆုိေတာ့
ငါ့မ်က္လံုးကုိ အဝတ္စဖံုးၿပီး
ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လုိ႔ ေျပာရင္းသင္ရယ္တယ္
သင္ ငါ့ေနာက္ကုိ တေကာက္ေကာက္လုိက္ေနတာလား
သင့္ေနာက္ကုိ ငါက တေကာက္ေကာက္လုိက္ေနမိလား
ေကာက္ေကြ႕ေသာ ဝကၤပါမွာ
ငါ့အေပၚ သင္အေကာက္ႀကံဖုိ႔ပဲ ေခ်ာင္းေနတယ္
ငါေျပးေနတာ အသက္ထြက္လုေနၿပီ
လမ္းေတြကုိ သင္ ထပ္ျပေပးမေနနဲ႔ေတာ့
သင္လမ္းျပျပေပးေနတာကုိ ငါမုန္းတယ္
ငါဘယ္ေလာက္ ညံ့ည့ံ ငါဘယ္ေလာက္ဖ်င္းဖ်င္း
ငါစိတ္ကို တင္းၿပီး ငါ့ခရီးစဥ္ကုိ
ငါကုိယ္တုိင္ ခင္းက်င္းခ်င္ပါေသးတယ္
ငါ့ပခံုးေပၚက ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ထားတဲ့ သင့္လက္ကုိ
အခုခ်က္ခ်င္း ျဖဳတ္ေပးပါ
ေန အဲဒီမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန
ငါနဲ႔ ခပ္ေဝးေဝးမွာေန
မေခၚဘဲ မလာနဲ႔
သင္ဟာ ငါ့ရဲ႕ အေဖာ္ေကာင္း မဟုတ္ဘူး။

Read More

ေနာက္ဆံုးေရစက္အထိ သက္တန္႔မ်ားထြက္ေပၚ

ထက္ပုိင္းဆုိတာ ေသခ်ာသေလာက္
က်ိဳးသြားတာက ရင္
စိစိညက္ဆုိတာ ေသခ်ာသေလာက္
ေၾကမြသြားတာက အသည္း
ပ်က္စီးဆုိတာ ေသခ်ာသေလာက္
အၿပံဳးမဲ့သြားတာက မ်က္ႏွာ
ဒါေတြကုိ ေသခ်ာေတာ့ စုထားတယ္
(အေဟာင္းဝယ္သူမ်ား ဝယ္မလားလုိ႔)

စုိင္းထီးဆုိင္ သီခ်င္းထဲကလုိ
ၾကင္နာတာ နာက်င္တာ ေနရာလဲခဲ့လုိ႔
တာတမံကုိ ခပ္ျမန္ျမန္ ျပန္ဖုိ႔ေနရတယ္

အခ်စ္နဲ႔ စစ္မွာ မတရားတာ မရွိဘူးဆုိေပမယ့္
အေသခံဗံုးခြဲတုိက္ခုိက္သူေတြ မ်ားလာလုိ႔
ေလထဲက တုိက္အိမ္ကုိ ခပ္ျမန္ျမန္ ျပန္ဖ်က္ေနရတယ္

တြယ္တာသူက တြယ္တာေတြ မ်ားသြားလုိ႔
သခၤန္းစာေတြကုိ ႀကိဳးနဲ႔ သီၿပီး
ဆုိင္ရာနတ္ကုိ ခပ္ျမန္ျမန္ ပူေဇာ္ပသထားရတယ္

ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕က မနက္ခင္းမွာ
ေနေရာင္ျခည္နဲ႔ ေႏြးေထြးပါရ႔ဲလား
မႏၲေလးၿမိဳ႕က ထန္းရိပ္ညိဳမွာ
အႏုပညာရွင္ေတြ စည္ကားပါရဲ႕လာား
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က လုိင္းကားေတြမွာ
အတက္အဆင္းလူေတြ သက္သာပါရဲ႕လား
ဒီလုိ စိတ္ကုိ ကုိယ္နဲ႔ ခပ္ေဝးေဝးမွာ ထားရတယ္

ဟင္၊ ဟုတ္လား၊ ေသခ်ာလား၊
ဝမ္းသာတယ္ကြာ၊ စိတ္မေကာင္းဘူးဗ်ာ တကယ္
ဒီလို အကယ္ဒမီရမယ့္ မ်က္ႏွာနဲ႔
ေနထြက္ရာဘက္ကုိ မ်က္ႏွာမူတယ္

တစ္ခုခုကုိ ဝင္တုိက္မိရင္ ကုိယ္က ဦးေအာင္ ေတာင္းပန္တယ္
သစ္ပင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဓာတ္တုိင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ရပ္ထားတဲ့ ကာားျဖစ္ျဖစ္

ထားခဲ့လုိ႔ ရတဲ့အရာကုိ ထားခဲ့လုိ႔ရတဲ့ေနရာမွာ
တတ္ႏုိင္သမွ် မရရေအာင္ ထားခဲ့တယ္

သတိရျဖစ္မွာစုိးလုိ႔ အမွတ္တရမရွိတဲ့ ေနရာကုိ
ေသေသခ်ာခ်ာ ေရြးခ်ယ္သြားလာ ေနထုိင္ခဲ့တယ္

ဆင္ျခင္တံုတရားေတြ စိတ္နဲ႔ မလြတ္ေအာင္ ဘယ္လုိခ်ဳပ္ေႏွာင္ေႏွာင္
အသိဉာဏ္ေတြဘယ္ေလာက္ ျမင့္မားေအာင္ထားထား
ထားခဲ့ေပမယ့္ မေနခဲ့တဲ့ အရာကုိ ျပန္လုိက္စုေနမိတယ္
အမွတ္တရ မရွိတဲ့ေနရာမွာလည္း သတိက ရရေနတယ္
ေခါင္းနဲ႔ ျငင္းပယ္ထားတဲ့အရာ မွန္သမွ်
ႏွလံုးသားက လုိက္ျငင္းပယ္ေပးရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္။

Read More

ငါဆုိတဲ့ငါ

ေလာကႀကီးကပဲ ေရာက္လာတဲ့ကုိယ့္ကုိ
မွင္နီနဲ႔ ၾကက္ေျခခတ္ဖုိ႔ ေစာင့္ေနသလား
မွင္နီနဲ႔ ၾကက္ေျခခတ္ကပဲ
ကုိယ္သြားတဲ့ ေနရာတကာကုိ လုိက္ေနတာလား
ကုိယ္က ေနရင္းထုိင္ရင္းမွားတယ္
အမွားက ေနရင္းထုိင္ရင္း ကုိယ့္ကုိ ခလုတ္တုိက္တယ္
အမွားဆုိတဲ့ေကာင္က ကုိယ့္ထမင္းကုိယ္စားၿပီး
သူမ်ား မေကာင္းေၾကာင္းလုိက္ေျပာေနတဲ့ သတၱဝါလုိပဲ
လူေတြရဲ႕ ဂုတ္ေသြး ဘယ္လုိခ်ဳိျမတယ္ပဲ သိတယ္
ေန႔ခင္းမွာေတာင္ အေမွာင္ရွိတဲ့ ေနရာကုိပဲ ရွာတယ္
ကုိယ့္လားရာမွာ ရန္သူမ်ားတာကုိပဲ လုိတယ္
ေကာက္႐ုိးတစ္မွ်င္ ေတြ႕ၿပီဆုိရင္ျဖင့္
ေက်ာက္စရစ္တစ္လံုး ေကာက္ယူၿပီး
သရဲေျခာက္တယ္လုိ႔ ၾကားဖူးတဲ့ေနရာကုိ လွမ္းေပါက္တယ္
ကုိယ္ခ်င္းစာတရား မရွိပံုမ်ား ေျပာရရင္
အမွန္တရားကုိ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာဘူး။

Read More

ခါခ်ဥ္ေကာင္ပံုျပင္

ျပည္သူ႔အပန္းေျဖဥယ်ာဥ္တစ္ခုထဲမွာ
သူလည္းေလ ေလာကီသားဆုိတဲ့
ထူးထူးျခားျခား သစ္ပင္တစ္ပင္ရွိခဲ့တယ္
ထင္ထင္ရွားရွားပါပဲ
မသိသူရွိမွာစုိးလုိ႔ စာလည္းေရးထားတယ္
ဒါနဲ႔မ်ား ေဝေဝဝါးဝါးေတြ ရွိခဲ့သလုိ
ေယာင္ေယာင္မွားမွားေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္
အပင္မွန္သမွ် အရိပ္ရွိတယ္
အရိပ္မွန္သမွ် ေအးျမေစတယ္
ေလာကဓမၼတာ တရားအရဆုိပါစုိ႔
ခူယားေကာင္ေတြလည္း ရွိတတ္တယ္
မေတာ္တဆ ကုိင္းက်ိဳးက်မွာလည္း ေၾကာက္ရတယ္
အျခား အႏၲရာယ္ေတြအေနနဲ႔ ေျပာမရတာေတြလည္း ရွိမယ္
ရွိေနတဲ့ အရိပ္ကေလးကုိေတာ့ျဖင့္
သစ္ပင္က သူပုိင္တဲ့ ေအးျမျခင္းကုိ
ဘယ္ေတာ့မွ ဖယ္ထုတ္မွာ မဟုတ္ဘူး
တစ္ေန႔သ၌ သစ္ပင္ရ႕ဲ အရိပ္ကေလးကုိ
နတ္သမီးတစ္ပါးက ခုိးယူသိမ္းပုိက္လုိက္သတဲ့
အဲဒီမွာ ေပါက္ပင္ဘာေၾကာင့္ကိုင္းဆုိတဲ့
သမုိင္းသစ္တစ္ခု ပူမႈဆယ္ေထြစီေအာင္
စုန္းေမွာ္တေစၧ အတတ္ပညာေတြနဲ႔
ဝုိင္းဝန္းၿပီး တိမ္ၫြန္႔စားၾကေရာတဲ့ကြယ္
သစ္ပင္ကေလးက စဥ္းစားသတဲ့
သူ႐ုိ႔
ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ သစ္တစ္ပင္အတြက္ေတာင္
အခက္ေဝ ရတက္ေပြေနၾကရင္
ဝကၤပါေတာအုပ္ကုိ ဘယ္ဇာတ္႐ုပ္နဲ႔ကေနၾကမလဲ ... လုိ႔
ခါခ်ဥ္ေကာင္ရဲ႕ ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္။

Read More

ငါး႐ုိးစူးတဲ့ ငါး

အခု ငါၾကားေနတဲ့ သီခ်င္းက
အခု ငါနားေထာင္ေနတဲ့ သီခ်င္း မဟုတ္ဘူး
အခု ငါျမင္ေနတဲ့ ျမင္ကြင္းက
အခု ငါၾကည့္ေနတဲ့ ျမင္ကြင္း မဟုတ္ဘူး
လူသူျပတ္တ့ဲ ငါ့ရင္ခြင္မွာ
သူပဲ အၿမဲေနထုိင္ သြားလာေနခဲ့တယ္
ေျပာသံဆုိသံ တိတ္ေနတဲ့ ရင္ခြင္မွာ
သူ႔အသံပဲ အၿမဲ ခ်ိဳလြင္ေနခဲ့တယ္
ၾကည့္မိတဲ့ အရာအားလံုးထက္မွာ
သူ႔အၿပံဳးပဲ အၿမဲ ငံုယူထားတယ္
တြယ္တာမိတဲ့ သံဆူးႀကိဳးေတြ
အနီေရာင္ မ်ဥ္းေအာက္မွာ
ျပတ္ေတာက္သြားဖုိ႔ ဝန္ေလးတုန္း
အၿမဲတမ္း ဆက္ဆက္႐ႈံးေနခဲ့ေပမယ့္
အၫြန္႔ခ်ိဳးလိုက္မွ သစၥာပန္း အကုန္ပြင့္သတဲ့။

Read More

“သားေကာင္”

ကုိယ့္ကုိကိုယ္ မွန္ထဲျပန္ၾကည့္ဖူးလား
မွန္ထဲကေန ကုိယ္ကုိ ေျပာတဲ့အသံ
ျပန္နားေထာင္ဝံ့လား
မွန္ကုိ ၾကည့္ေတာ့မယ္ဆုိရင္
မွန္ရ႕ဲ အထူအပါးကုိ သိဖုိ႔လုိတယ္
ေနာက္ခံျပဒါး ေကာင္းမေကာင္း သိဖုိ႔လုိတယ္
မွန္မွာ အစြန္းအထင္း ရွိမရွိ အရင္ၾကည့္ဖုိ႔လုိတယ္
မွန္ရ႕ဲ သတၳဳက စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ရွိဖုိ႔လုိတယ္
မွန္ရဲ႕ လွည့္စားမႈနဲ႔ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ မနစ္ေစနဲ႔
ေလာကမွာ မွန္ေတြ ေပါပါတယ္
ျပတင္းမွန္ ဗီဒုိမွန္ ဆုိင္ခန္းမွန္
တံခါးမွန္ ကားမွန္ အလွဆင္ထားတဲ့မွန္
ေရွ႕ၾကည့္မွန္ ေနာက္ၾကည့္မွန္
ၾကည့္လုိ႔ ေကာင္းတဲ့မွန္
ၾကည့္လုိ႔ မေကာင္းတဲ့မွန္္
စိန္သြားနဲ႔ အျဖတ္ခံေနရတဲ့မွန္
ဘာနဲ႔မွ ျဖတ္ေတာက္လုိ႔မရတဲ့မွန္
ဘယ္မွန္မွာ သင့္ကုိသင္ ျပန္ၾကည့္မိလဲ
မွန္ကုိ အမွန္အတုိင္း မၾကည့္ရင္
သင္ ....
တက္တက္စင္ေအာင္ကုိ “မွား”။

Read More

ပန္းသည္

ပန္းခ်ီ.heavenghost

“ေဟာဒီမွာ ပန္းေတြရမယ္”
“စံပယ္ပန္း၊ ျမတ္ေလးပန္း၊ ႏွင္းဆီပန္း”
ပန္းသည္မိန္းမႀကီး ပန္းေတြ ေရာင္းေနတယ္
တစ္လမ္းဝင္ တစ္လမ္းထြက္
မနက္ေလးနာရီကေန ကုိးနာရီအထိ
ညေနက်ေတာ့ သံုးနာရီကေန ေမွာင္တဲ့အထိ
သူေရာင္းေနတဲ့ပံုကုိ ၾကည့္လုိက္မိရင္
စံပယ္လည္း မေဖြး၊ ျမတ္ေလးလည္းမလွ
ႏွင္းဆီလည္း ပံုပန္းမက်ႏုိင္ေတာ့
အဲဒီထက္ သူ႔ဘဝအေၾကာင္းသိရင္
မခ်ိေလာက္ေအာင္ ပန္းသည္ဘဝ ပန္းေနပံု
“ပန္း”လုိ႔ တစ္ခြန္းပါတုိင္း ဘဝထဲကုိ
ေမာပန္းမႈ ပင္ပန္းမႈေတြ တစ္ပြင့္စီ
ေႁခြခ်ခံေနရသလား မွတ္ရတယ္
ဝယ္သြားတဲ့ ပန္းေတြ ဘုရားတင္သလား
ဆံႏြယ္လွလွမွာ ေနရာက်က်နဲ႔လား
သူကေတာ့ ေယာက်ာ္းအတြက္ အရက္ဖုိးရၿပီ
ဒီေန႔ တစ္ေန႔စာ စားဖုိ႔ ဆန္ဖုိးရၿပီ
ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ သားသမီးအတြက္
ေက်ာင္းစရိတ္ရၿပီဆုိၿပီ အေတြးကုိ စီျခယ္လုိ႔
ငုိဖုိ႔ ရယ္ဖုိ႔ေမ့ေနတဲ့ မ်က္လံုးမွာ
က်ီးကန္းေတာင္ေမွာက္မ်က္လံုးကုိ အစားထုိးလုိ႔
ငါ့အသက္ ကယ္ပါလုိ႔ ဖြင့္ဆုိေနတဲ့
ျပာလုလုအသံနဲ႔ အၿမဲေယာင္ရမ္းေနပံုက
“ေဟာဒီမွာ ပန္းေတြရမယ္
စံပယ္ပန္း ျမတ္ေလးပန္း ႏွင္းဆီပန္း”တဲ့
လူက ပန္းတုိင္မရွိတဲ့ လမ္းေတြ ဝင္လုိ႔။

သ႐ုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီကုိ လဂြန္းအိမ္ မွ လက္ေဆာင္ေပးပါသည္

Read More

ၾကည့္မွန္တစ္ခ်ပ္ ေကာက္ရျခင္း

မည္သည့္အရာကုိမွ် မသိမ္းပုိက္လုိေသာ တဲ့
မင္းျမတ္သူရ ဝတၳဳရ႕ဲ အဆံုးသတ္စာ
ဖတ္ရ ျပဳရတာ လြယ္သေလာက္
ေဟာဒီ ဥမၼတေကာအတြက္
ဘယ္လုိ႐ူးသြပ္ရန္အေၾကာင္းမ်ားနဲ႔
ဘယ္အေရြ႕မွာ ဘယ္အခ်က္ေတြက
ငါ့ကုိ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ သတ္ျဖတ္ဦးမလဲ
ငါ့ကုိယ္ထဲမွာ ငါမရွိေတာ့လည္း
ငါ့အျပစ္ေတြက ငါ့ကုိရွာၿပီး
ငါ့ဆီ တန္းတန္းမတ္မတ္လာ
ငါ့အျပစ္ေတြနဲ႔ ငါ့ကုိထားရစ္လုိ႔မရေအာင္
ငါ့ကုိ ခုိင္ခုိင္မာမာထုဆစ္
စကားလံုးမ်ားေအာက္မွာ ငါနစ္ျမဳပ္ၿပီပဲ
ငါ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုတ္ကုိင္ထားတဲ့ႀကိဳးေတြ
အဆိပ္ျပင္းေႁမြအျဖစ္ ငါ့ကုိရစ္ပတ္
အနံ႔အရသာမဲ့စြာ ဇာတ္ဝင္ခန္းရပ္ၿပီ
ကဲ ငါသြားရေတာ့မယ္
လူတုိင္းရဲ႕ျမင့္ျမတ္တဲ့ ႏွလံုးသားရင္ျပင္ေတာ္မွာ
ရြံ႔ၫႊန္အထပ္ထပ္ ငါ့သိကၡာကုိ ထားခဲ့ၿပီး
ငါ သြားေတာ့မယ္။

Read More

အလမၸါယ္

ရႊီ.. !!!

ပုေလြသံက
မိတ္ ရွာေနတဲ့ ေျမြတစ္ေကာင္ရဲ႕ တြန္သံလို
စူးစူးရွရွႏိုင္လြန္း....။

ညႇိဳ႕တတ္တဲ့ ေျမြတစ္ေကာင္ကို
ေနာက္ထပ္ ေျမြတစ္ေကာင္က ထပ္ ညႇိဳ႕....။

ပါးပ်ဥ္းခြက္ေလးကို
ယို႔ယို႔ၿပီး ႏြဲ႕ႏြဲ႕ယိမ္း....... တိမ္း...။

ပုေလြနဲ႔ ေျမြ
ဘယ္သင္းက ဘယ္သင္းကို ထိမ္းေက်ာင္းသလဲ..?
ေမးလို႔ ျမန္းလို႔မွ မဆံုးေသး
“ ေဟ့လူ ! ခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာမွာ အေၾကးခြံေတြ..”
“ ဟုတ္လား.. ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားမ်က္ဆန္ကေရာ ဘာေၾကာင့္ နီေစြးေန..?။

အၿမီး တိုတုိ .. ရွည္ ရွည္
ေျမြဟာ ေျမြပဲ...။

ပုေလြသံကေတာ့
ေျမြတစ္ေကာင္လိုပဲ အလ်ားလိုက္ တြန္႔ငင္ၿပီး
အာရံုဆီကို တရြတ္တိုက္ ပြတ္....သပ္.......ဝင္
မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာေပမယ့္
ဘယ္ေျမြမွာမွ တံခါးရြက္နဲ႔ ေသာ့ခေလာက္ မရွိၾကဘူး....။

ဒါ...
ေျမြတစ္ေကာင္ကို
ေနာက္ထပ္ေျမြတစ္ေကာင္က ရြံရွာဖြယ္ ညႇိဳ႕တာပဲ
ၿပီးေတာ့...
အေထြးလိုက္ အေထြးလိုက္ ညႇိဳ႕ခ်က္မွာ ရစ္ပတ္ၾက
ရမၼက္ေၾကာေတြ ဆြဲဆန္႔ လိမ္ေခါက္ က်ဳံ႕၀င္ၾက
ေက်ာရိုးရွည္ေတြ ပို..ပိုၿပီး
ရွည္ေမ်ာထြက္လာေအာင္ ေတာေခြးအ လိုမ်ဳိး အူတြန္ၾက.../

အၿမီး တိုတို.. ရွည္ရွည္
ေျမြဟာ ေျမြပဲ..
ေျမြလို ေနထိုင္ရင္လည္း ေျမြပဲ....။

ရႊီ.. !!!။

မုိးေကခမ္း

Read More

အဆိပ္သင့္ေနတဲ့ကဗ်ာ

ဘာမွမဟုတ္ဘူး...
အၾကည့္ေလးတစ္ခ်က္ပဲ အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ျဖစ္ေနၾကတာ
ၿပီးေတာ့လည္းၿပီးသြားမွာေတြပဲ
ခဏေလးပြင့္ခြင့္ရေနတာကုိမ်ား
သူက လွတယ္, ငါက လွတယ္နဲ႔ နား႐ွက္စရာ
သူမ်ားကုိ လက္ညွဳိးမထုိးခင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အရင္စစ္ေဆးဦး
ခင္ဗ်ားတုိ႔က အေပၚယံအေရျပားေလာက္နဲ႔ပဲ ဘ၀ကုိအဆံုးသတ္မွာလား
အဲဒီငါးခံုးမေတြေၾကာင့္ပဲ တစ္ေလွလံုးပုပ္ပုပ္ေနရတာ
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ...
စင္ေအာက္ကုိေရာက္ေနလုိ႔သိမ္ငယ္ေနတာလား
မနာလုိစိတ္ေလာက္႐ြံစရာေကာင္းတာ ဘာမွမ႐ွိဘူး
လာပါ...
မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ပါ...
ရဲရဲေျပာပါ...
ခင္ဗ်ားေနာက္ေက်ာမွာ၀ွက္ထားတဲ့ဓားက
ခင္ဗ်ားေနာက္ေက်ာကုိစုိက္၀င္ေနတာ ၾကည့္မေကာင္းဘူး
အားလံုး``ပုထုဇၨေနာ ဥမၼတၱေကာ´´ေတြခ်ည္းပဲ
ကုိယ့္ကုိ လက္ခုပ္တီးေပးေနတာႀကိဳက္သေလာက္
သူမ်ားကုိ လက္ခုပ္တီးေပးရမွာပ်င္းတဲ့လူ
ဒီေလာက္ပဲလား...
ခင္ဗ်ားရဲ႔႐ွင္သန္ေနထုိင္မႈက ဒီေလာက္တင္ပဲလား
လူျဖစ္ခြင့္ခဏရတုန္းေလး
လူလုိသူလုိအသက္႐ွဴသြားပါဦး
ဟိတ္... ဒီမယ္...!!!
ေျမြေပြးတုိင္းအဆိပ္ရွိတဲ့အေၾကာင္း...
ဘယ္က်မ္းဂန္မွသြားဖတ္ေနစရာမလုိဘူး
အသက္လွလွ႐ွဴပါ...
အိပ္ေရးလွလွအိပ္ပါ...
မနာလုိစိတ္ကို ခပ္ထုတ္ႏုိင္သေလာက္ခပ္ထုတ္ပစ္ပါ
ပန္းပြင့္တုိင္းမေမႊးတဲ့အေၾကာင္း
ခင္ဗ်ားနဲ႔ေတြ႔မွပုိေသခ်ာသြားတယ္
စကားမ်ားမ်ားေျပာခ်င္ရင္ စာျပန္သင္လုိက္ဦး
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အရင္ဂ႐ုစုိက္
အၾကည့္ကုိ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းထား
နင္းထားတဲ့ေျမႀကီးဟာ အားလံုးနဲ႔သက္ဆုိင္တယ္။

ထြန္းလင္းသစ္(ကန္႔ဘလူ)

Read More

စာမ်က္ႏွာ (၁၃)

ျပင္ပက ရာသီဥတုကုိ သူ႔ကုိယ္ထဲဆြဲထည့္
ညဥ္းေငြ႕မႈက လူေတြရ႕ဲ စိတ္ကုိ သူ႔ကုိယ္ထဲဆြဲထည့္
ေတာက္ေလာက္မႈက ေဒါသကုိ သူ႔ကုိယ္ထဲဆြဲထည့္
အမႈိက္ပံုက ျဖဴစင္တဲ့ ႏွလံုးသားကုိ သူ႔ကုိယ္ထဲဆြဲထည့္
ညစ္ညမ္းမႈက ေလထုကုိ သူ႔ကုိယ္ထဲဆြဲထည့္
မေကာင္းသတင္းက ငါ့ကုိ သူ႔ကုိယ္ထဲဆြဲထည့္
အစာမေၾက ရင္ျပည့္ရင္ကယ္မႈေတြက
အသိဉာဏ္မဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကုိ သူ႔ကုိယ္ထဲဆြဲထည့္
ဒီလုိနဲ႔ ေသမင္းဟာ ငါ့ၿခံစည္း႐ုိးကုိ ေက်ာ္၀င္လာခဲ့
ပ်က္အစဥ္ ျပင္ခဏထဲမွာ
နာမည္ပ်က္တာ မပါေလာက္ဘူး
မ်က္စိထဲ စူးေနတဲ့ ပါးေမြးကုိ
ဘာနဲ႔မွလည္း ႏႈတ္လုိ႔မရဘူး
နားလည္မႈအျပည့္နဲ႔ အၿမဲခြင့္လြတ္ေနမယ့္ ငါ့ကုိ
ခ်စ္သူက နားလည္ခြင့္လြတ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး
အၿမဲ႐ႈံးေနတဲ့ ငါ့အတြက္ အ႐ႈံးထဲက ထပ္႐ႈံးရာမွာ
အခု႐ႈံးတာေလာက္ ထပ္႐ႈံးစရာလည္း မရွိေတာ့ဘူး

Read More

က်ားသားမုိးႀကိဳးကိစၥ

က်ားသားမုိးႀကိဳး ဒီေခါင္းစီးနဲ႔ကဗ်ာကုိ
ဘယ္သူေရးတာပါလိမ့္ ပုိင္စုိးေ၀၊ စုိင္း၀င္းျမင့္
ဟင့္အင္းက်ားသားမုိးႀကိဳးပဲ မမွတ္မိဘူး
မျပတ္သားဘူး၊ မဆံုးျဖတ္ဘူး၊ မသံုးသပ္ဘူး
ဒါေပမယ့္ ဒါက က်ားသားမုိးႀကိဳးကိစၥ
တခ်ိဳ႕နယ္ကေတာ့ ကိစၥဆုိရင္ လူေသတာပဲ
ေသလုိ႔ ေသတဲ့လူက ေျမႀကီးျဖစ္တာေပါ့
ရွင္က်န္တဲ့သူ ေရႊထီးမေဆာင္းတာေတာ့
ေဆာင္းတြင္း မဟုတ္လုိ႔ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့
ဒါက က်ားသားမုိးႀကိဳးကိစၥပဲ
က်ားသားမုိးႀကိဳးက ဒါမ်ိဳးသိခ်င္မွ သိမယ္
မသိမႈနယ္မွာ သိမႈသိပ္မႂကြယ္ေတာ့
ငါ့အရိပ္မွာ မေနရင္ ငါ့အဆိပ္နဲ႔ ေသေစခ်င္တယ္
ဒိတ္ေအာက္ရင္ အေမာေဖာက္တ့ဲစကားန႔ဲ
လက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ထုိးခ်င္တယ္
၂၀၁၂ မွာ တကယ္ ကမာၻပ်က္မွာလား
ငါ ေစာ္ကားေမာ္ကားလုပ္ထားတာ ငါးခု ရွိတယ္
ႏွစ္ခုပဲ ခုထိ ငါ့ဆီျပန္ေရာက္ေသးတယ္
က်န္တဲ့သံုးခုေတာ့ တံုးခုသင့္ရင္ ခုရမယ္
ျဖစ္သူအေဟာင္း ငါ့အတြက္ ငါ၀မ္းသာေပမယ့္
ျပဳသူအသစ္ျဖစ္တဲ့ ဓားစာခံတခ်ိဳ႕အတြက္
ယဇ္ပူေဇာ္ပြဲထဲက ဘုရားေလာင္းဆိတ္လုိ ငုိမိတယ္
အဂၤလိပ္ေဗဒင္အရ ၃၇ ဂဏန္းက်ၿပီး
ျမန္မာေဗဒင္အရ ထြန္းႂကြယ္အဆုံးမွာက်တဲ့ႏွစ္
ဒီေလာက္ပဲျဖစ္တာ ကံေကာင္းတယ္
ဆုေတာင္းမိတာ တစ္ခုရွိတယ္
က်န္တဲ့သံုးခုလည္း ၀ဋ္အျဖစ္သာ လာခဲ့ပါလုိ႔
၂၀၁၁ ၾသဂုတ္ ၃၁ ရက္ေနာက္ဆံုးထားၿပီး
၀ဋ္အျဖစ္လာခဲ့ၾကပါ၊ ျမန္ျမန္သာလာပါ
ဒါဟာ တကယ့္က်ားသားမုိးႀကိဳး။

Read More

က်ပ္မျပည့္တဲ့ကမာၻ

သူတည္းတစ္ေယာက္၊ ေကာင္းမႈေရာက္ဖုိ႔ဆုိတာ
သူတစ္ေယာက္က ဘယ္တစ္ေယာက္လဲ
ဘယ္ေလာက္ထိ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔တဲ့ ေကာင္းမႈလဲ
မယားတစ္ေယာက္ ေကာင္းစားဖုိ႔ ေကာင္းမႈလား
တစ္ေယာက္သူမွာ၊ ပ်က္လင့္ကာသာ၊ ဓမၼတာဆုိတာ
ဘယ္တစ္ေယာက္က ပ်က္ေပးရမလဲ
ကုသုိလ္ေကာင္းမႈလုပ္မိတဲ့သူက ပ်က္ေပးရမလား
ဘယ္သူ တရားပ်က္ပ်က္ ကုိယ္မပ်က္နဲ႔တဲ့လား
သူမ်ားပ်က္တဲ့တရားက ကုိယ့္ကုိလာဖ်က္တဲ့အခါ
မဆီမဆုိင္ ကုိယ္ကပ်က္ရတာေတြကို တရားခ်တဲ့စကားလား
ကုိယ့္အမွားေပၚမွာစုိးတာနဲ႔ သူမ်ားကုိ လုိက္မွားခုိင္းတဲ့သူေတြ
မ်ားသထက္ မ်ားလာတဲ့ ေဟာဒီကမာၻဟာ
တကယ္ေတာ့ က်ပ္သိပ္မျပည့္ဘူး
က်ပ္မျပည့္တဲ့ ေဟာဒီကမာၻက က်ပ္မျပည့္႐ံုပဲလားဆုိေတာ့
မူးလုိ႔ ႐ႉစရာ မူးေစ့ ပဲေစ့ေတာင္ မရွိဘူး
လိမ္သူနဲ႔ အလိမ္ခံသူၾကား
အမွန္တရားကုိ ေျပာမိတဲ့အမွားဟာ
ငါ့ကုိ သတ္တဲ့ ျမႇားေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လုိ႔ မထင္မိတာလည္း
ငါ့ရ႕ဲ မဟာအမွားေတာ္ပံု ျဖစ္ခဲ့ရတယ္တဲ့
ကုိယ့္လိပ္ျပာကုိယ္လံုေန႐ံုနဲ႔ မၿပီးေတာ့ဘူးဆိုရင္လည္း
ရတယ္ေလ၊ သက္ေသေတြ ငါ့လက္ထဲမွာ ခုထိ ရွိတုန္းပဲ
ငါက လူ႔ဘ၀ေတြကုိ ၾကည့္ခဲ့တယ္
ေရွးဘ၀ ေနာက္ဘ၀ေတြ လူ႔သက္တမ္းေတြကုိ ၾကည့္ခဲ့တယ္
႐ုပ္နာမ္ ျဖစ္ပ်က္ဓာတ္ေတြကုိ ၾကည့္ခဲ့တယ္
ကံအရာကုိ ငါနားမလည္ဘူးလုိ႔ ႀကိတ္မွိတ္ခဲ့တယ္
“မင္းသိပ္အ,တာပဲ”ဆုိရင္လည္း ၿပံဳးျပခဲ့တယ္
ခုေတာ့ ညႀကီးမင္းႀကီး မီးအိမ္ကုိင္လာတဲ့
မ်က္မျမင္ဒုကၡိတကုိ သူတုိ႔ ၀င္၀င္တုိက္ၿပီး
သူတုိ႔ပဲ နာမည္ဖ်က္သြားတာ ၾကားရဖန္မ်ားလာေတာ့
“ဓားတရား” ကုိ ေဟာၾကားခ်င္လာတယ္
ပ်က္သြားတာ ႐ုပ္လား နာမ္လား စဥ္းစားေတာ့
ပရမတ္မဟုတ္တဲ့ ပညတ္တရားေတြေၾကာင့္
ေဒါသေတြ ပြားမိတဲ့ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း
အႀကိမ္ႀကိမ္ သနားေနမိျပန္ေတာ့တယ္။

Read More

ပစၥဳပၸန္ဟာ ထြက္ေျပးသြားတဲ့ခ်စ္သူ

ကုသုိလ္၊ ပညာ၊ ဥစၥာ

ဒါက တစ္ေန႔ တစ္ခုခုရေအာင္ယူရမယ့္ အရာသုံးခု

ဒါန=ကုိယ့္အတြက္ စားစရာေတာင္မရွိ

သီလ= ေလာေလာဆယ္ အရက္မူး

ဘာ၀နာ = ကုသုိလ္တစ္ခါမွ မျပဳဖူး

ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုသုိလ္မရႏုိင္ ပယ္။

ပညာ = သင္တန္းေၾကးမရွိ

ဥစၥာ = အရင္းအႏွီးမရွိ

ထုိ႔ေၾကာင့္ ပညာႏွင့္ ဥစၥာကုိလည္းပယ္

ပယ္ရလြန္းလုိ႔ ကုိယ္က အပါယ္ဘံုသား

လူလား ႏြားလား အိပ္စားကာမတူ

တူေပမယ့္ ေပမရွိ သံမရွိ

မရွိတာလည္း ရွိမရွိ မေသခ်ာ

ေသခ်ာေအာင္ သံသယကုိ ဖယ္လုိက္ေတာ့

အဖယ္ခံလုိက္ရတဲ့ သံသယေတြက

သူ င့ါသတ္မလား၊ ငါ သူ႔သတ္မလား

ေဘးဘယေတြနီးလာၿပီလုိ႔ခံစား

ဘာမွ မျဖစ္သလုိ ဟန္ထား

ကမာၻ႕ဖလားေဘာလံုးပြဲၾကည့္

ၾကည့္ရင္း

ဒီတစ္သက္ ဒီတစ္ကုိယ္

ကုိယ့္အသင္းကုိယ္ ျပန္အားေပးရပါဦးမလား။

Read More

တေစ့တေစာင္း

ငါေရာက္ေနတဲ့ေနရာဆုိတာ မရွိဘူး

ငါသြားမယ့္ေနရာဆုိတာ မရွိဘူး

ေလာကဓံက ရွစ္ပါးဆုိရင္

ငါ့အတြက္ ရွစ္ပါးလံုး `ဒုကၡ´ ပဲ

အခ်ိန္ဟာအေရးႀကီးတယ္၊ အဖုိးတန္ပဲ၊ ေရႊပဲ

ဒီစကားကုိ ငါေျပာခြင့္ရရင္

ကမၻာႀကီးအခု မီးထေလာင္မယ္

ဘာျဖစ္ခ်င္လဲဆုိတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္

ငါ့မွာအေျဖရွိခဲ့ရင္

အခု တတိယကမၻာစစ္ထျဖစ္မယ္

ဒီတုိင္းသာဆုိရင္

အာ႐ံုေျခာက္ပါးမွာ စိတ္ေတြ အနာျဖစ္ၿပီး

အေတာမသတ္ငါ႐ူးေတာ့မယ္

ပူလြန္းလုိ႔ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔မထိေအာင္ေသာက္ရတဲ့

အရက္ေတြ အစာမရွိတဲ့အူကုိ ဘယ္ေလာက္ေလာင္ေစမလဲ

ေျပာေနက်စကားနဲ႔ အူကုိ ေျပာလုိက္တယ္

`ျမန္ျမန္ေသလည္း ေအးတာပဲ

`မင္းကုိ ထမင္းမွ ၀ေအာင္ မေကၽြးႏုိင္တာ´

မေသ႐ံုတမယ္ ငါ့ကို ထမင္းေကၽြးထားတဲ့ၿမိဳ႕

ေက်ာခ်စရာကုိ အၿမဲဖြက္ထားတယ္

ကုိယ့္ကုိကုိယ္ေလးစားစရာမရွိတဲ့ လူအႏၶအတြက္

တာ၀န္ေက်ပြန္တတ္တဲ့ ကံကေပးအပ္ခဲ့တာကုိ

ဘယ္မ်က္လံုးနဲ႔ ငုိၿပီးတုိင္တည္တုိင္တည္

တမာပင္ေအာက္က ၾကက္ဟင္းခါး

ဘယ္ေတာ့မွ ခ်ိဳမွာ မဟုတ္သလုိ။

Read More

တစ္စကၠန္႔

ဘာမွဖီးလိမ္းျပင္ဆင္မထားတဲ့

ရြက္ၾကမ္းေရႀကိဳအပ်ိဳစင္ညတစ္ခုမွာ

ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ တိုက္ခန္းတစ္ခုထဲက

ျပတင္းေပါက္ေလးမွာ ေမးေထာက္ၿပီး

ေငးေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ျမင္ကြင္းတည့္တည့္

မ်က္ခြံကို သာမန္ေလး ပင့္တင္လိုက္ခ်ိန္

မထင္မရွား ၾကယ္ေလးတစ္ပြင့္ ခိုးေႂကြတယ္

ခ်က္ခ်င္း

ခ်က္ခ်င္းထက္ျမန္တဲ့ ခ်က္ခ်င္း

အဲဒီထက္ပိုျမန္တဲ့ ခ်က္ခ်င္း

ၾကယ္တစ္ပြင့္ ေႂကြခ်ိန္အတြင္း

ရစရာေတြမရႏိုင္တဲ့ ဘ၀

ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ဘ၀

မသင္ယူလို႔ မတတ္ေျမာက္ခဲ့တာ မဟုတ္

အေျခခံသေဘာတရားကိုေတာင္နားမလည္ႏိုင္တဲ့ဘ၀

မေက်နပ္တာေတြကို ရယ္ျပေပးေနရတဲ့ ဘ၀

မရွိဖူးတဲ့ ခ်စ္သူ အထားခံခဲ့ရသလို ညရဲ႕

လြမ္းခ်င္တာကို မလြမ္းရတဲ့ ဘ၀ထဲက

ေဖာင္ဖ်က္ရေအာင္လည္း ကမ္းမကပ္ႏိုင္

တိုက္ပဲြဆိုျပန္ေတာ့လည္း ဘာအတြက္မွန္း

ဘယ္သူ႔အတြက္မွန္း ဘာေၾကာင့္မွန္း

လမ္းေတြရွိေပမယ့္ သြားလို႔မရ

အခ်ိန္က လံု႔လစိုက္ လံုံ႔လစိုက္

အခ်ိန္က အေရးႀကီး အေရးႀကီး

အျမင့္က တြန္းခ်မယ္ တြန္းခ်မယ္

အနိမ့္က ဆဲြခ်မယ္ ဆဲြခ်မယ္နဲ႔

ရပ္ထားတဲ့ ေျခတစ္ဖ၀ါးစာမွာ

ဟန္ခ်က္က ဘ၀ကို ညိႇမေပးႏိုင္ဘူး

ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ေန႔ေတြညေတြက

ေရမရတဲ့ ေတာင္စဥ္

ေရခမ္းေျခာက္တဲ့ အင္းအိုင္

အခ်စ္၊ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ

ၾကားဖူးနား၀ ပံုတိုပတ္စ

မတိုက္ခိုက္ပဲ သိမ္းပိုက္ခြင့္ ရတာကလည္း

၀မ္းနည္းမႈ၊ အားငယ္မႈ၊ အထီးက်န္ဆန္မႈ

ရသင့္တာေလးကို ရွာခဲ့လည္း မရ

ျဖစ္သင့္တာေလးကို လုပ္ခဲ့လည္း မျဖစ္

ဒါကပဲ အနိစၥလား

ဒါကပဲ ဒုကၡလား

ဒါကပဲ အနတၱလား

ဘ၀ေပးကုသိုလ္ အျဖစ္ ယူလိုက္မယ္

တရားေဒသနာအျဖစ္မွတ္လိုက္တယ္

ခ်က္ခ်င္း

ေကာင္မေလး ျပတင္းေပါက္က ခြါခဲ့တယ္။

ခ်စ္စြာေသာ ညီမေလးငယ္နန္႔စႏၵာထြန္းသို႔ အမွတ္တရ ေရးေပးပါတယ္

Read More

စေနေန႔ညေန ေျခာက္နာရီ

ဘယ္ကမွန္း မသိတဲ့လူေတြနဲ႔
ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့လမ္းဆီကေန
အၿပံဳးေတြ ကုိယ္စီယူလာၿပီး
ၾကည္ႏူးမႈေတြ စီရရီကုိ
စေနေန႔ညေန ေျခာက္နာရီမွာ ဖ်န္းပက္လုိက္တယ္
ဘယ္ေတာ့မွ ညိဳးႏြမ္းမသြားဘူး။

ဘယ္ေတာ့မွ မကုန္ဆံုးႏုိင္တ့ဲ ကုသုိလ္ကုိ
ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္ႏုိင္တဲ့ ညီၫြတ္မႈေတြနဲ႔
ေမာင္ရင္း ႏွမရင္းလုိ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု
ခင္မင္မႈကုိ သံမဏိလုိခ်ိတ္ဆက္ ဆက္ရင္း
တံမ်က္စည္းကုိ တစ္ခ်က္ခ်င္းခတ္တယ္။

ရင္ျပင္ေတာ္တစ္ခုလံုး သန္႔ရွင္းသြားသလုိ
သူငယ္ခ်င္းေတြရ႕ဲ ရင္ေတြ သန္႔ရွင္း
ညေနခင္းတစ္ခုလံုး ပီတိေတြ လင္းျဖာတယ္
အကုသုိလ္ေတြလည္း ကင္းကြာတယ္။

`စေနေန႔ ညေနကုိ ေမွ်ာ္ရတာ အေမာပဲ´
သူငယ္ခ်င္းေတြ ဒီလုိ ေျပာျဖစ္တယ္
ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မရတဲ့ညေနေတြ
ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာလုိ႔ၿပီးမွာမဟုတ္တဲ့ ညေနေတြ
လူ နတ္ခ်စ္တဲ့ ညေနေတြ
သံသရာကုိ တုိေတာင္းေစခဲ့တယ္။

ဓာတ္ပံုမ်ားကုိ ဤေနရာ တြင္တင္ထားပါသည္

Read More

ငါ တစ္ေကာင္ကုိ မွ်ားၾကည့္ျခင္း

ငါးမွ်ားခ်ိတ္ တလႈပ္လႈပ္ တခါခါ ျဖစ္လာေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ မေကာင္းေၾကာင္းကုိ အားနဲ႔ အင္နဲ႔
အေပၚကုိ မရမက ဆြဲတင္လုိက္တယ္
ဒီေနရာက ကုိယ္ရည္ေသြး တီးလံုးေတြ တီးတဲ့ ေနရာလား
ဒီစာမ်က္ႏွာက ကုိယ့္ဂုဏ္ကုိယ္ေဖာ္ မသူေတာ္လား
အမဲ႐ုိးကုိ ကုိက္ၿပီးေအာ္တဲ့ အသံက
အေ၀းကုိ ေရာက္ႏုိင္မယ္လုိ႔ ထင္လား
တိရစၧာန္ေတာင္မွ ကုိယ့္စည္းနဲ႔ ကုိယ္ေနတာ သိလား
သင္တုိ႔က လူႀကီးလူေကာင္းဆန္တဲ့ လူယုတ္မာလား
ဘ၀ဆုိတာ ေရပြက္ပမာ ဆုိတဲ့ စကားထဲက
ခင္ဗ်ားတုိ႔ လုိခ်င္တာ ေငြေၾကးလား ဂုဏ္လား
ပင္လယ္ႀကီးေလာက္ ႀကီးက်ယ္ခ်င္သလား
ေကာင္ကင္ႀကီးေလာက္ ခမ္းနားၾကည့္ခ်င္သလား
ဘဂၢဒက္မွာ အခုထကြဲမယ့္ ဗံုးဟာ ခင္ဗ်ားတုိ႔လား
ကုိယ့္မ်က္လံုးနဲ႔ ငုိတာ အားမရေသးဘူးလား
အႏုိင္ရလုိမႈမွာ ဂုဏ္မရွိဘူးဆုိတာေကာ သိလား
စိတ္ေကာင္းရွိဖုိ႔က ပထမဆုိတာ ၾကားဖူးလား
ဒီတစ္ခါ တံလွ်ပ္ထဲ
ငါးမွ်ားခ်ိတ္တံ ထပ္မပစ္ခ်မိဖုိ႔ေတာ့ လုိလိမ့္မယ္။

Read More

.......................................

အို .. အမိငဲ့
နင္ဟာ ငါ့ အာရံုအလင္းကို ညႇိထြန္းသူ
ငါ့ ကႏၱာရအပူကို မွ်ယူၿငႇိမ္းသတ္လို႔
ငါ့ အိပ္မက္ေတြကို ပင္လယ္ဆီေဆာင္က်ဥ္းတဲ့
တစ္စင္းတည္းေသာျမစ္...။

အို .. အမိငဲ့
ထာ၀ရသစ္လြင္ေသာ ျမတ္ႏိုးျခင္းတရားမွာ
အရာရာတိုင္းကို တို႔အတူ ပ်ိဳးစိုက္ခဲ့
မုိး မလိုက္ရင္လည္း ေနပါေစကြယ္
ဒီအခ်စ္ေတြနဲ႔ပဲ
ေတာလံုးညြတ္ေအာင္ စိမ္းလန္းၾကမယ္...။

အို .. အမိငဲ့
ဘုရားသခင္ ဆိုသူရယ္
တားျမစ္ထားေသာ သစ္သီးရယ္နဲ႔
ေျမြတစ္ေကာင္ရယ္.. နင္ ရယ္
ကမၻာဦးကတည္းက
မ်ဳိးနဲ႔ရိုးနဲ႔ မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္ ငါ ရယ္
အဲဒီဥယ်ာဥ္ေတာ္ထဲမွာေပါ့...။

ငါ့ နံရိုးေလးျဖစ္လို႔
ငါ့ အေရျပားျဖတ္ အသားျဖတ္
ငါ့ အေသြးနဲ႔ အေၾကာမႊာေတြကိုျဖတ္
အရိုးထိ ဆတ္ဆတ္တုန္ေအာင္ ႏွင္းအပ္ခဲ့ရၿပီးေသာေနာက္...
ငါ့အား ဖန္ဆင္းသူကို ဆန္႔က်င္လို႔
အဆိပ္သီးဆိုတာကို ၀ံ့၀့ံရဲရဲ ဆြတ္ယူစားသံုးလို႔
ရြံရွာဖြယ္ ေသြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္းျခင္းကို လက္ခံသိမ္းဆည္းလို႔
နင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလး အတိမ္းအဖြဲ႕ေလာက္မွာပဲ
ယိမ္းကာ ႏြဲ႕ကာ ကခုန္ရဲခဲ့ေသာေနာက္...

အုိ .. အမိငဲ့
နင့္ လိုအင္ေလးအတြက္နဲ႔
ထာ၀ရအသက္ကို ငါ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရ
မစင္ၾကယ္ျခင္းဆီ ငါ ခုန္ဆင္းခဲ့ရ
ေျမၾကီးသို႔ က်ိန္စာမွာ ငါ နာေပ်ာ္တတ္ခဲ့ရ
ငါ့သား ငါ့ေျမး ငါ့ေသြး ငါ့ အသက္
ငါ့ အဆက္ဆက္ကို ကၽြန္ဇာတ္သြင္းခဲ့ရ
ငါတို႔ရဲ႕ ဧဒင္က စခဲ့တယ္ အမိငယ္...။

အို .. အမိ္ငဲ့
ေကာင္းကင္ ေျမၾကီး ဟင္းလင္းပြင့္ေတာ့မွ
ကိုယ့္အႏူးညံ့ဆံုးဆီ ကိုယ္တိုင္ထုိးစိုက္ခဲ့မိေသာ
က်မ္းစာလာ သံငုတ္ဟာ ျပဳတ္မတဲ့
ငါ့သံငုတ္ကိုေတာ့ နင္ပဲ ျဖဳတ္ႏိုင္မယ္ အမိငယ္..
ငါ့ စီရင္ျခင္းေန႔မွာေတာ့
ငါ့ ေရွ႕က ေက်ာက္သားပလႅင္ေပၚမွာ နင့္ကိုပဲ ေတြ႕ခ်င္ရဲ႕အမိငယ္...။

အို .. အမိငဲ့
နင္သဲ့ယူၿပီးစီးေသာ ငါ့ဘ၀အလံုးမွာ
ငါ့ရႈံးနိမ့္ျခင္းေတြက တိမ္ပုခက္ေတြလို အေရာင္တလက္လက္စံုလင္ၿပီး
ေနာက္ဆံုးစားပြဲက စပ်စ္ရည္ထက္ကို ပိုမုိခ်ိဳၿမိန္လိမ့္မယ္
ဒီလိုပဲ ငါယံုၾကည္ရဲခဲ့ပါရဲ႕...။

အို .. အမိငဲ့
အဆံုးအစမဲ့ အထက္အဇဋာမွာ
ငါဟာ ခ်စ္ျခင္းတရားကို ၾကယ္ေတြလို ခ်ိတ္ဆြဲထားရဲ႕
နင့္ လိုဘျပည့္ေအာင္ ခူးဆြတ္လွည့္ပါကြဲ႕။
ဘ၀ ဟာ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းဆိုခဲ့ရင္လည္း
နင့္ၾကိဳးတစ္စကို ငါ့ ၾကိဳးတစ္စနဲ႔ ယွက္ငင္ေတာ့
သံုးလြန္းတင္တဲ့ သံေယာဇဥ္
သံသရာျပင္ထိေအာင္သာ ခ်ည္ေႏွာင္ပါေတာ့ အမိငယ္...။

အို .. အမိငဲ့
ငါ့အတြက္မေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ
ဘယ္သမုဒၵရာမွာမွ မနစ္ျမဳပ္ႏိုင္ေသာ
ႏ်ဴကလီးယားစြမ္းအင္သံုး အခုိင္ခံ့ဆံုးေလွသေဘၤာျဖစ္တယ္
ငါ ယံုၾကည္အပ္ေသာအရာတိုင္းကို ယံုၾကည္တတ္ဖို႔အတြက္
ငါ့ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို အသက္သြင္းေပးေသာ အရာျဖစ္တယ္
ငါ့ တည္ရွိျခင္းကို အသိအမွတ္ျပဳေပးတဲ့
ပန္းႏုေရာင္ ေမြးစာရင္းစာရြက္ေလးလည္း ျဖစ္တယ္
ငါ ေသာက္ခ်ိဳးလိုက္တိုင္း ပ်ဳိျမစ္ျခင္းကို ေပးတဲ့
ျပာလဲ့လဲ့ နတ္ေရကန္တစ္စင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္...။

အို .. အမိငဲ့
တည္ၿပီးခဲ့ေလေသာ ပႏၷက္
ေလာင္းခ်ၿပီးခဲ့ေလေသာ ေရစက္
ဘယ္လိုအေျခအေနဖ်က္ဖ်က္ ေသြမပ်က္ဘူး။
ေလလွဳိင္းထဲက
နင့္ အသံေလး ၾကားရံုနဲ႔ ရူးတတ္ဖို႔
ငါ့ရင္ဘတ္ကို ငါ တူးေဖာ္ယက္ဆြခဲ့
နင္သိရဲ႕လား..
အဲဒါက တအားနာတယ္...။

အုိ ..အမိငဲ့
နာက်င္ျခင္းေတြနဲ႔ ယမန္ေန႔ကို
လုိလုိခ်င္ခ်င္ လြမ္းတတ္ေနတုန္းမွာ
နာက်ည္းျခင္းမ်ားနဲ႔ ဒီကေန႔က ဆိုက္ဆိုၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္ရွိလာ
မနက္ျဖန္မွာေရာ ငါ့ အနာ ေတြက
အေဖးအသားတက္ က်က္ေလမလား..?
နင့္ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးနဲ႔ပဲ ငါ့အသက္ကိုခ်ိတ္ဆက္ထား
နင္ ထားမသြားခင္ ငါအရင္ေသႏိုင္တယ္ ဆိုတာ နင္ သိရဲ႕လား..?
အား!!!!!! နာလိုက္တာဟာ...။

အုိ .. အမိငဲ့
နင့္ ယဲ့ယဲ့ေလး အၿပဳံးမွာ
ငါ့ ရင္ဘတ္က ပန္းေတြ တအံုးအံုးေၾကြတတ္တာ
ဒါ ငါေတြ႕ရွိေသာ ဆြဲငင္ျခင္းနိယာမအသစ္ပဲ..
ငါ့ ပတ္လမ္းတိုင္းရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ဗဟိုခ်က္ဟာ နင္ပဲ..
ငါ့ကို စုပ္ယူမယ့္ တြင္းနက္ လွတပတေလးဟာလည္း
နင့္ မ်က္၀န္းနက္ကေလးပဲ...
ကဲ...
သိမ္းလွည့္ဆည္းလွည့္
ေဟာဒီကေလကေခ် ဘ၀အလံုးဟာ
နင့္ ေျခရင္းတည့္တည့္မွာ
သံသရာထိ ရံုးအားမဲ့ေနၿပီပဲ အမိငယ္ရယ္...။ ။

မုိးေကခမ္းကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကဗ်ာစပ္ေပးပါဆုိေတာ့ သူစပ္ေပးလုိက္တဲ့ ကဗ်ာပါ။

Read More

မုိးေျမမဆံုး လြမ္း

မွားယြင္းေနတဲ့ ေန႔နာရီဟာ
ေသာက္ေနက် ပံုမွန္ဆိမ့္ဆိမ့္တစ္ခြက္
ဘယ္ပညာနဲ႔ ထြင္းထု အဆံုးသတ္သတ္
ေဟာဒီ ပန္းပု႐ုပ္ဟာ တျဖည္းျဖည္းဘီလူး
ဘဏ္ကုိ ဓားျပတုိက္ရင္ ေထာင္ဒဏ္
ဘ၀ကုိ ဓားျပတုိက္ရင္ တံေတြးခြက္ဒဏ္
စူးခနဲ ပုိပုိေအာင့္လာတဲ့ ႏွလံုးကုိ
ဘယ္နတ္ေဒ၀ါလက္နဲ႔မွ ဖံုးအုပ္ကုသလုိ႔မရ
ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ မ်က္ေမွာင္မုိးသည္းၾကား
မ်က္မုန္းက်ိဳး မုိးမုန္တုိင္းတုိက္ခတ္မလား
နံရံကုိ ထုိးလုိ႔နာတဲ့ လက္သီးနဲ႔
ဘ၀ကုိ ေခ်ာက္ထဲ တြန္းခ်ေပးႏုိင္မလား
မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ ေန႔ရက္ကေန
တကယ္ခ်စ္ရဲ႕လား ေမးခြန္းမွာ ေခြေခါက္လဲက်
အားလံုးကုိ ငုိျပဖုိ႔ ရယ္ျပဖုိ႔ ေနျပဖုိ႔ဆုိ
ကုိယ္က အုိးမဲ့ အိမ္မဲ့ ေနထုိင္ဖုိ႔မဲ့ ဗလာ
ပင္လယ္ျပင္မွာ ကုိယ့္ခဏခဏ သေဘၤာေမွာက္တယ္
အရမ္းခ်စ္တယ္ ဆုိတဲ့ ေကာက္႐ုိးတစ္မွ်င္သာ မရွိရင္
ကုိယ္ဟာ တုိက္ပိတ္ခံထားရတဲ့ အက်ဥ္းသား။

Read More

ငါ့ရဲ႕ အေ၀းက အနီးဆုံးေကာင္းကင္

အေ၀းကုိ လွမ္းေငးၾကည့္လုိက္တယ္
ေျမႀကီးနဲ႔ေကာင္းကင္
တပူးတြဲတြဲစကားေျပာၾကရဲ႕
ပင္လယ္ဟာေကာင္းကင္ေၾကာင့္ျပာတယ္
ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးေကာင္မေလး
မင္းကုိခ်စ္လုိ႔ ဒီစကားကုိငါေျပာတယ္
အေ၀းကေန နီးစပ္ေနၾကတဲ့ရင္ဘတ္ႏွစ္ခု
အလြမ္းေငြ႕ေတြနဲ႔၀ုိင္းပတ္ကာရံထားတယ္
ေမ့ေမ့ေမာေမာနဲ႔ ေပ်ာ္ေနခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး
ရင္ဘတ္ကုိဆုတ္ၿဖဲၿပီးၿပံဳးရိပ္သန္းျပေနရတာ
ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား အမွန္တရားေတြျဖတ္ျဖတ္ေျပးတုိင္း
ငါ့ကုိယ္ငါ ေပ်ာက္ဆံုးပစ္လုိက္ခ်င္တယ္
မင္းရဲ႕ငုိသံေတြၾကားမွာ
ၿပိဳဆင္းက်ခဲ့ရတဲ့ငါ့ရဲ႕မ်က္ရည္ေငြ႕ေတြ
ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ပဲထုိင္ေငးေနလုိက္ရတယ္
ေလာဘတႀကီးပုိင္ဆုိင္ခ်င္ခဲ့ပါရဲ႕
လမင္းမသာတဲ့ညဥ့္နက္နက္မနက္ဖန္ေတြ
ေကာင္းကင္ေရာင္ေပ်ာက္သြားတဲ့ပင္လယ္လုိ
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိျပာလြင္ဖုိ႔မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အျဖစ္မွာ
ငါေလ....
``မင္း ကုိ သိပ္ ခ်စ္ တာ ပဲ´´
အေ၀းကပဲႀကိဳးညွိေနရတယ္။

ထြန္းလင္းသစ္ကုိ ကဗ်ာစပ္ေပးပါလုိ႔ေျပာေတာ့ သူက အမွန္အတုိင္း စပ္ေပးသြားတယ္။

Read More

အလြမ္းနင့္နင့္..နဲ႔... အဆင့္အဆင့္ အျမင့္အျမင့္ကေန.. တရင့္ရင့္.. ေႂကြ

(၁)

အလြမ္းေတြကို
အလြမ္းအတိုင္း ထားရွိရင္း
ဆူလြယ္နပ္လြယ္ ပန္႔ခ္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကိုပဲ ညဥ္းေနမိ

အိုကြယ္..
ခ်စ္သူ႕ မ်က္၀န္းကေလးကို သတိတရနဲ႔
ခ်စ္သူ႕ ရင္ညြန္႔ထက္က ေလာ့ကတ္သီးေလးရယ္
ခ်စ္သူ႔ လက္ေကာက္၀တ္က နတ္ဘုရားဆင္းတုရယ္ကိုပဲ
သဲႀကီးမဲႀကီး နာလိုခံခက္ျဖစ္ေနရ
အႏိႈင္းအဆ ဟာ ဒီေလာက္ေလးပါပဲ ခ်စ္သူ...



(၂)

ခ်စ္သူရယ္ေလ..
ပူတယ္...
ေဟာဒီ မႏၱေလးဟာ ပူတယ္..
ကိုယ့္ ရင္ထဲမွာလည္း ပူေနတယ္..
ကိုယ္တို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ ေရွ႕ခရီးဟာလည္း မီးလိုပဲ ပူေနမတဲ့လား..?
ကိုယ္ မထိကိုင္ဖူးေသးတဲ့ ခ်စ္သူလက္ဖ၀ါးေလးထဲမွာ
ကိုယ့္ ဘ၀ရဲ႕ အရာရာကို ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး
ေအးၿငိမ္းေသာခရီးဆီ နင္ ထြက္ခြာသြားသင့္ၿပီပဲ ခ်စ္သူေလးရယ္...

“ထားခဲ့ေတာ့ပါ
ရင္မွာ နာလည္း
ကိုယ့္ အသဲကို
ကြဲဖို႔ အသင့္
ခင္းဆင့္မယ္...” တဲ့
အလ်ားလိုက္ ျဖန္႔ခင္းေပးထားေသာ သံေယာဇဥ္မွာ
အသာအယာပဲ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားလိုက္ပါကြယ္
ခ်စ္သူ႔ ဖ၀ါးႏုႏုနယ္နယ္ အႏၲရာယ္ကင္းေစရၿခိမ့္မယ္...



(၃)

ခ်စ္သူရယ္ေလ..
တစ္ေယာက္ဆီတစ္ေယာက္က
ေရာက္ရွိခ်င္ရက္နဲ႔ ေ၀းေနရျခင္းဟာ
ကိုယ္လိုေကာင္အတြက္ ပိုၿပီး “နာ” ရတယ္
ကိုယ္လုိလူအတြက္ အိပ္မက္ထဲထိ “ေသ” ရတယ္
ကိုယ္လို ႏွလံုးသားအတြက္ ဗဟိုခ်က္ဆီ ကြက္တိ “ထိ” ပါတယ္..

“ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္ဆုိတာ ဆိုတာ
ဘ၀နဲ႔အခ်စ္မွာ ဥပေစၦဒကကံနဲ႔ နတ္ျဖစ္သြားတဲ့ သတၱ၀ါ” ... တဲ့
ဒါဟာ တကယ္ပဲ ခ်စ္သူေလး
အလြမ္းအေဆြးေတြ ရာႏႈန္းမ်ားမ်ားနဲ႔
ကိုယ့္ ဘ၀ေပၚ ၀ဲ၀ဲက်လာတဲ့ ဓားခ်က္တိုင္းမွာ
ကိုယ့္ ခံႏိုင္ရည္ဟာ ထိုင္းမႈိင္းလာခဲ့ရ...

ခ်စ္သူေပးအပ္သမွ် ခ်ိဳၿမိန္ျခင္းေတြနဲ႔တင္
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ရဲ႕ ကိုလက္စထေရာ အခ်ိဳးအစားကလည္း
မတန္တဆပဲ မ်ား မ်ား လာခဲ့ရ...

ခ်စ္သူေရ..
၀င္သက္ေလ ထြက္သက္ေလ အထိအခတ္တိုင္းမွာ
ခ်စ္သူ႔ ေခၚသံေလးဟာ ၿငိလာကပ္ပါ
အဲဒီလို အခါမ်ားမွာ အသက္ရွဴၾကပ္လာ
အလြမ္းဆိုတာ..
အယ္လ္ကိုေဟာ ဆခ်ိဳးမ်ားမ်ားနဲ႔ ဒရာဘယ္လ္ ဘီယာ
ကိုယ္ ယစ္မူးတတ္ခဲ့တာလည္း ၾကာၿပီပဲကြယ္...



(၄)

ခ်စ္သူရယ္ေလ..
ကိုယ္ေလ တိတ္တိတ္ေလး
အေတြးထဲမွာ ခိုးခိုးၿပီး စိတ္ကူးယဥ္

“ ခ်စ္သူ သတိမထားမိလိုက္ပဲ
ခ်စ္သူ႔ ဆံႏြယ္ဖ်ားကေန ေျခဖ၀ါးေလးဆီအေရာက္
ေတာက္ေလွ်ာက္စီးဆင္းခြင့္ရေသာ ေရစက္မႈန္ကေလး ျဖစ္ခ်င္..”

“ခ်စ္သူ႔ လြတ္လပ္ျခင္းေတြအတြက္ ခ်စ္သူ အႏွံ႔အျပားဆီ ထိကပ္ခြင့္ရတဲ့
ညဥ့္လႊာရံု အ၀တ္အထည္ပါးပါးေလး ကိုယ္ ျဖစ္ခ်င္..”

ဒါမွ မဟုတ္ရင္လည္း..
“ခ်စ္သူ နံနက္တိုင္းလိုလို စားျဖစ္တဲ့ ၾကာဇံေၾကာ္ထဲက
ဆတ္ေတာက္ ဆတ္ေတာက္ နင္ ၀ါးမိတဲ့ မုန္လာဥနီဖတ္ေလး ျဖစ္ခ်င္..”

“ခ်စ္သူ ေခ်ာ့သိပ္လိုက္ရင္ ခ်က္ခ်င္းပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားမယ့္
ငိုသံက်ယ္က်ယ္ ကေလးေလး ကိုယ္ ျဖစ္ခ်င္..”

ဒီလိုပဲ တိတ္တိတ္ေလး ခိုးခိုးၿပီး စိတ္ကူးယဥ္
ခ်စ္သူ... မသိဘူး...


(၅)

ခ်စ္သူရယ္ေလ..
ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕
ဥပေဒမဲ့ အျပာႏုေရာင္ခ်စ္ျခင္းတရားခြင္မွာ
ကိုယ္ဟာ ခ်စ္သူကို စီရင္ပိုင္ခြင့္ေပးထားသလို
ခ်စ္သူကေလးကလညး္ ကိုယ့္ကိုပဲ စီရင္ခ်က္ခ်ေစခ်င္တယ္ ဆိုတာ
ကိုယ္နားမလည္ေသာ ဘာသာစကားကို နားေထာင္ရင္း ကိုယ္ နားလည္လာ..

ကိုယ္တို႔ တစ္ဦးစီအတြက္ တစ္ဦးက
၀င္ရလြယ္ၿပီး ထြက္ရခက္တဲ့ ၀ကၤပါ တဲ့လား..?
ကိုယ္တို႔ လွလွပပေလး မွားခဲ့ၾကၿပီ ထင္ပါရဲ႕ကြယ္...



(၆)

“လူျဖစ္လာတာက ပထမအမွား
လူလိုခံစားတတ္တာက ဒုတိယအမွား..” တဲ့
ဒီလိုဆို...
တတိယအမွားဟာ ကိုယ့္ မွန္ကန္ျခင္းတရားပဲေပါ့
နင့္ ႏွလံုးသားမွာ ျဖစ္တည္တယ္ေလ...

ခ်စ္သူေရ..
ေျခခင္းလက္ခင္း သာ သာ ၊ မသာ သာ
အလြမ္းတစ္ခုက အလြမ္းတစ္ခုကို ဆာေလာင္လို႔
ကုန္းေျမတစ္ျပင္က ဟိုဘက္ကုန္းေျမတစ္ျပင္ကို ဆာေလာင္လို႔
ဆာေလာင္ျခင္းအထပ္ထပ္က ကိုယ့္ ရင္ဘတ္တည့္တည့္ကို ဆာေလာင္လို႔
ည ည မ်ားဆို ေယာင္ ေယာင္ၿပီး စမ္းၾကည့္မိ
ခ်စ္သူကေလး ရွိမွ မေနပဲကို...

အေ၀းမွာ..
ေလျပည္လာရာအရပ္ဆီ ဆန္႔ထုတ္ထားတဲ့ ကိုယ့္ လက္ဖ၀ါး
ခ်စ္သူ ခံစားတတ္ရင္ နာက်င္ရပေစ ကိုယ္ေက်နပ္ႏိုင္ရဲ႕
ဘာကို ေပးဆပ္ရမလဲ..?
ဘယ္ေလာက္အထိ ေပးအပ္ရမလဲ..?
ဘယ္အေျခအေနေရာက္ေအာင္ ကိုယ့္ကို သယ္ေဆာင္သြားမွာလဲ..?
ဒီလိုေႏြေတြပဲ ကိုယ့္ဆီတဖြဲဖြဲရြာသြန္းလို႔
ကုိယ့္အရိပ္မွာ ခ်စ္သူ စိတ္ေတြပဲ အခါခါ ထြန္းကားတယ္...



(၇)

ခ်စ္သူရယ္ေလ..
ခ်စ္ျခင္းတရားမွာ
အရာရာဟာ ျမင့္ျမတ္သြားစတမ္း ဆိုရင္လည္း
ကိုယ့္ဘ၀ထဲက ၾကက္ေျခခက္မ်ားစြားကို
သူရဲေကာင္းတံဆိပ္လိုပဲ ၀ံ့၀ံ့ၾကြားၾကြား ကိုယ္ ခံယူလိုက္ခ်င္ရဲ႕..
တစ္ေန႔ ထိမွန္လာမယ့္ ကံတရား က်ည္ဆန္မွာပဲ
သံသရာတစ္ျပင္လံုး အုံးအံုးျမည္ေအာင္ ကြဲပ်က္လိုက္ခ်င္ရဲ႕..
ျမတ္ႏိုးျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ တြန္းဖြင့္ခဲ့မိေသာ ပန္းႏုေရာင္တံခါးခ်ပ္ကို
ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ပဲ ဂ်က္ခ်ထားလိုက္ခ်င္ရဲ႕ကြယ္...

ေကာင္မေလးေရ..
Love you... , Need you...
လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ကိုယ္ေျပာခဲ့တာ မဟုတ္သလို
Forget me... , Leave me...
ဒီလိုေျပာဖို႔လည္း ကိုယ့္မွာ မလြယ္ကူျပန္တဲ့ေနာက္
အလိုလိုကြယ္ေပ်ာက္လြင့္ပါးသြားရွာမယ့္
တိမ္ေတြသြားရာ ညဥ့္လမ္းမမွာ
အလြမ္းအစအနေတြ ဖြဖြေျခြရင္းပဲ ဆက္ေလွ်ာက္
ဘယ္ဆီကိုပဲ ေရာက္ေရာက္ေပါ့ကြယ္...



(၈)

ခ်စ္သူရယ္ေလ..
အေျခအေနဆိုတာကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္ဖို႔
ဘယ္ပေရာဖတ္ရဲ႕ ေဟာညႊန္ခ်က္ကို ကိုယ္ ယံုစားရပါ့..
အိုလံပီယာေတာင္ကုန္းထက္က
ဘယ္နတ္ဘုရားရ႕ဲယဇ္ပလႅင္မွာ ကိုယ့္ရွင္သန္ျခင္းကို ပသတင္ေျမႇာက္ရပါ့..

ရယူလိုျခင္း တစ္ဆယ့္ငါး ရာခိုင္ႏႈန္း
ေပးဆပ္လိုျခင္း သံုးဆယ့္ငါး ရာခိုင္ႏႈန္း
ကိုယ့္ မသိႏိုင္ျခင္းက ေလးဆယ့္ကိုး ရာခိုင္ႏႈန္း
ကိုယ္တို႔ ဆံုဆည္းခြင့္က မစို႔မပို႔ တစ္ရာခိုင္ႏႈန္း
ဒါကိုမွ ကိုယ္ ၿပံဳးၿပံဳးေလး ေနထုိင္ႏိုင္တယ္ ဆိုရင္လည္း
ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ရဲ႕ ပထမအၿပံဳးပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္...



(၉)

“လာမယ့္ေဘး ေျပးေတြ႕လိုက္စမ္းပါ ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္ရာ..” တဲ့
အစ္ကုိေရ.. အဲဒီေကာင္မေလးဟာ ေဘး မဟုတ္ဘူး အစ္ကိုရ႕ဲ
ျမတ္ႏုိးျခင္းတရားေတြနဲ႔ သြန္းခတ္ထားေသာ ပြင့္လႊာဓားတစ္လက္
လက္ကိုင္ရိုးမွာ သူမ ေခၚသံေလးကို စြပ္တပ္ထားေလရဲ႕..

အဲဒီဓားတစ္လက္ရဲ႕ေအးစက္စက္ဂုဏ္သတၱိမွာ
ထိေတြ႕မိလိုက္တိုင္း အသိနဲ႔ ေစာင့္စည္းျခင္းဟာ အရွင္လတ္လတ္ ေက်ာက္သားျဖစ္ရတယ္
အဲဒီေက်ာက္သားေတြကပဲ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လွဳပ္ခါအိက်တတ္လာၿပီး
သူမ ရွိရာအရပ္ဆီ ဦးညႊတ္စီးဆင္းရျပန္တယ္...

တခါတရံ မ်ားစြာမွာလည္း
ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေထာင္ၾကာ သိမ္းဆည္းထားတဲ့ ၀ိုင္တစ္ခြက္လိုပဲ
ရွိန္းခနဲ ဖိန္းခနဲ အႏွဳိးအဆြ .. ဘ၀နဲ႔မာနကို ရုန္းႂကြေအာင္ အားခြန္ေပးတယ္
အဲဒီဓားတစ္လက္ရဲ႕ ေစညႊန္ရာ အရပ္မ်က္ႏွာမွာ
သစၥာတရားနဲ႔ အျခားအျခားေသာ စိတၱဇလိုအပ္ခ်က္ေတြ ျပည့္စံုေနမလား လို႔လည္း
ရင္ကြဲပက္လက္အိပ္မက္ေတြနဲ႔ အိပ္စက္တတ္လာပါတယ္ အစ္ကိုေရ...



(၁၀)

ခ်စ္သူရယ္ေလ..
လာမယ့္ ေႏြေႏွာင္းမွာ ကိုယ္ဟာျပကၡဒိန္ကုိ လွန္ေလွာရေပဦးမယ္
လူလူသူသူခံစားတတ္ျခင္းလမ္းမထက္က
ကိုယ့္ ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ၾကိမ္ေျမာက္ ညစာစားပြဲမွာ
ဘ၀ဟာလည္း အၾကမ္း အႏု အယုအယ အစအေနာက္အေၾကာက္အကန္
ဟန္မ်ိဳးစံု ပဥၥလက္တရားမွာ ထုသားေနသား က်နလာရေပဦးမယ္
SS.တပ္ဖြဲ႕မွဴး “ဂ်င္နရယ္ ဟင္းမလား” ကေျပာတယ္
“ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ေလွ်ာက္တဲ့လူဟာ အေလာင္းေကာင္ေတြေပၚ ခြေက်ာ္သြားရဲရမယ္..” တဲ့
ကိုယ့္မွာေတာ့ ယံုၾကည္တာေတြ ရွိေပမယ့္
ဘယ္အေလာင္းေကာင္ကိုမွ ခြေက်ာ္မသြားခ်င္သလို
လဲေနတဲ့အေလာင္းေကာင္ေတြထဲမွာလည္း ကိုယ္ မပါ၀င္ခ်င္ဘူး...

အေ၀းက မ်က္ခြံမို႔မို႔ေလးေရ...
တိမ္ေတြ ဘယ္ဆီ ေရြ႕တယ္... ခ်စ္သူရွိရာ ေရြ႕တယ္
မုိးေတြ ဘယ္ကို ညိႇဳ႕တယ္... ဟုိ႔.. အေရွ႕ယြန္းယြန္းကို ညႇိဳ႕တယ္
နကၡတ္ တာရာ ဘယ္မွာ စံုတယ္... ကိုယ့္ ရင္ဘတ္မွာ စံုတယ္
ေလေျပ ဘယ္နား ပြတ္သပ္သြားတယ္... ဆံႏြယ္မွ်င္ၾကား ပြတ္သပ္သြားတယ္
သစ္ရြက္ ဘယ္လို ေၾကြမယ္... ခ်စ္သူဆိုတဲ့ ေတးသြားရိပ္ခို အလုိလိုေၾကြတယ္
တံခါးေတြ ဘယ္အခ်ိန္ပိတ္မယ္... ခ်စ္သူျပန္လာေတာ့မွ ပိတ္မယ္
ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္ ဘယ္ေတာ့ အိပ္မယ္
ခ်စ္သူေလး .. သိပ္..မွ... အိပ္...ေတာ့....မယ္.....ေလ.......။

ေကခမ္းရဲ႕ကဗ်ာပါ။
နည္းနည္းေလးေတာ့ ကုိယ့္နာမည္ယူလုိက္ပါတယ္

Read More

ဇယား

တရားက်ဖုိ႔ေကာင္းလုိက္တာ
“တရားေတြက်ေတာ့
မတရားေတြ တက္လာတာေပါ့ကြ”
နေ၀တိမ္ေတာင္ ထေအာ္တယ္
တရားက်ေနတာကုိ ကၽြန္ေတာ္
ဖြတ္ထြက္လာတဲ့အထိ ၾကည္ညိဳခဲ့မိတယ္
တရားေအးရိပ္ဆုိၿပီးေတာ့
အဆိပ္ေဆးတုိက္ေကၽြးတာ
စားခဲ့ဖူးတယ္
ဒါကုိ
အ႐ူးေတြက သေဘာတူ
အေပါေတြက ေလးခုေျမာက္
အျပစ္ေပၚ ပစ္တင္ေပး
ၿပီးေတာ့
သေႏၶကန္းအတြက္
အလင္းကုိ လက္နဲ႔ ျပသလုိ
ပါးစပ္နဲ႔ေျပာတဲ့ အမွန္တရားကုိ
လက္နဲ႔လုိက္စမ္း
ေနာက္ဆံုး
“ရွင္တုိ႔ ပ်င္းေနမယ္ထင္လုိ႔
ကၽြန္မ ေမ်ာက္က ကျပတာပါ” တဲ့
ေဆးတစ္ခြက္နဲ႔ ေပ်ာက္တဲ့ေရာဂါ
သိပ္ရွားတယ္။

Read More

ငိုမိတယ္

“အြန္လိုင္း” လုိ႔ၾကားလုိက္တာနဲ႔
ကုိယ့္စိတ္ေတြ ဖမ္းလုိ႔ မရေတာ့ဘူး
ေတာ္ေတာ္ေ၀းတဲ့အထိ
ေတာ္ေတာ္ျမင့္တဲ့အထိ
စိတ္ကုိ “သတိ” လုိ႔ဆြဲၿပီး
ၿငိမ္ၿငိမ္ေနခုိင္းလုိ႔ မရဘူး
“ရ” ကုိမရမကဆြဲထည့္ၿပီး
သတိရ
အခ်ိန္ရွိတုိင္းသတိရ
သတိရတုိင္း
အလြမ္းေတြက အပုိင္းပုိင္းက်ိဳးက်တာ
အသံုးမက်တဲ့ေကာင္
အလကားေကာင္ဆုိတဲ့
ကုိယ့္ရင္ဘတ္ထဲအထိ

Read More

ေပ်ာ္ေနတာေကာင္းတယ္

ေပ်ာ္ေနတာ ေကာင္းတယ္
ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ သရက္သီး၊ င႐ုတ္သီး
သခြားသီး၊ ဖရဲသီး၊ ငွက္ေပ်ာသီး
ေပ်ာ္ေနတာ ေကာင္းတယ္
ငါ ဒါမလုပ္ရင္ သူတုိ႔ငါ့ကုိ ကဲ့ရဲ႕မွာ
ျဖစ္သြားဖုိ႔ အဓိကပဲ ငါလုပ္ျပမယ္
ေပ်ာ္ေနတာ ေကာင္းတယ္
ဒီေနရာမွာ ငါ့ကုိအျပစ္တင္လာၾကၿပီ
သူတုိ႔ပါးစပ္ပိတ္ေအာင္ ဟုိေနရာေနျပမယ္
ေပ်ာ္ေနတာ ေကာင္းတယ္
ရာဂံ ဥပနိႆယ နဲ႔
ကုိယ္ခ်စ္တဲ့ ေယာက္်ား ကုိယ္ခ်စ္တဲ့မိန္းမေၾကာင့္
ကုိယ့္ဘ၀ကုိယ္ေတာင္ သနားဖုိ႔ေမ့ေလာက္ေအာင္
ေလွကားခ်ၿပီး အဆင္းရဲၾကတယ္
ေပ်ာ္ေနတာ ေကာင္းတယ္
ကၽြန္မက ေစတနာအရင္းခံနဲ႔ ပရဟိတလုပ္ေနတာရွင့္
ကၽြန္ေတာ္က သိေစေတာ့ရယ္လုိ႔ ဘာသာေရးေတြ ေရးေနတာ
က်ဳပ္တုိ႔တစ္ဖြဲ႕လံုး လုပ္သမွ် ကုိယ္က်ိဳးလံုး၀ မပါခဲ့ဘူး
ေပ်ာ္ေနတာ ေကာင္းတယ္
လူမရွိတဲ့ လမ္းမွာ
ေပ်ာ္ျပရတာျဖစ္ျဖစ္
ေပ်ာ္ဟန္ေဆာင္ရတာျဖစ္ျဖစ္
ေပ်ာ္ေနတာ ေကာင္းတယ္။

Read More

ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီးေနာက္ပုိင္း

ခ်စ္ေရ ျပန္ေျပာပါဦး
“မင္းနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ရတာ” လုိ႔ေလ
အဲဒါေလးပဲ ခဏခဏၾကားခ်င္တယ္
ဘာတဲ့ ပင္လယ္ျပင္မွာလႈိင္းလံုးစီးရသလုိပဲတဲ့လား
ခ်စ္ျခင္းရ႕ဲ ျဖစ္႐ုိးျဖစ္စဥ္ထက္
ကံစမ္းမဲ ႏုိက္ရသလုိ
၀ုိင္ကုိ မစုိ႔မပုိ႔ေသာက္လုိက္ရသလုိ
ခုပဲ အသည္းကြဲသီခ်င္းထဆုိရမလုိ
ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ရတာ
လေရာင္ျဖာက်တဲ့ညလုိ မေအးခ်မ္းဘူးလား
ျခားထားတဲ့ အလႊာပါးပါးက
တဖက္ျမင္မွန္ပါးလုိ ျဖစ္ေနသလား
ပုိးသားတစ္ဖက္ သံမဏိတစ္ဖက္နဲ႔
အနမ္းကို ထက္ျခမ္း ျခမ္းၿပီး
ခြဲစိပ္ၾကည့္ရသလုိ ျဖစ္ေနလား
စိတ္ကုိ ယံုၾကည္မႈအေပၚ ခ်ထားလုိက္ပါ
ခ်စ္သူ တစ္ေယာက္တည္းအေပၚကုိသာ
တန္ဖုိးေတြ ကာလေတြ ဘယ္လုိေျပာင္းေျပာင္း
ေရႊဟာ ေရႊအျဖစ္က မေျပာင္းသလုိ
ေမာင္
မေျပာင္းလဲတဲ့ အခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ေနတယ္။

Read More

ကံၾကမၼာနဲ႔ ကိုယ္တုိ႔နဲ႔

မေန႔က အလြမ္းအားျပင္းျပင္းနဲ႔
ျမႇားတစ္စင္း ကုိယ့္ႏွလံုးသားကုိ စုိက္တယ္
ျမႇားကုိ ျပန္ႏႈတ္ဖုိ႔ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ျပန္ရွာတာလည္း မေတြ႕ဘူး
ခ်စ္သူကုိ ခရီးမွာ လုိက္ပုိ႔ဖုိ႔
တစ္ေန႔လံုး မအားမလပ္ျခင္းေတြက
စိတ္ကုိ စပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ေစတယ္
ခ်စ္သူကုိ အားနာတဲ့စိတ္က
ကုိယ့္အျပစ္ကုိ ပုိအကာအကြယ္ မဲ့ေစတယ္
အခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္တတ္တဲ့ ခ်စ္သူကုိ
ကုိယ္က အခ်စ္ေတြ ျပန္မေပးႏုိင္မွာ စုိးေနရတဲ့အထဲ
အတိအက်လြဲေခ်ာ္တတ္တဲ့ကုိယ့္ကုိ
အတိအက် မုန္းပစ္ခ်င္စိတ္ျပန္ေပၚတယ္
ကံၾကမၼာက ဒီခ်စ္သူႏွစ္ဦးအေပၚ
နည္းနည္းေလာက္ က်ီစယ္ၾကည့္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္
မရပါဘူးေလ
ဒီခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ႕ ႏွလံုးသားရပ္၀န္းက
အခ်စ္နဲ႔ သံုးရာသီလံုး ၾကည္လင္ေနတာ။
ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္ရ႕ဲ ရင္ခုန္သံက မဆုမြန္ျဖစ္သလုိ
မဆုမြန္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံက ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္ျဖစ္ေနတာ
ကံၾကမၼာက မသိလုိက္ဘူးေနမွာ။

Read More

ေရမေဆးေက်ာက္မ်ား

စစ္ျဖစ္ခါနီး မဟုတ္ဘူး
စစ္ျဖစ္ေနတာ
ကုိလုိနီေတြ ၀င္လာတာ မဟုတ္ဘူး
ဘ၀ကုိ ကိုလုိနီလက္ထဲ ထုိးအပ္ထားတာ
လြတ္လပ္ေရးဆုိတာ
ပုိက္ဆံအိပ္ကုိင္ၿပီး ၀င္လာႏုိင္သူကုိေခၚတာ
ျမန္မာဆန္ဆန္ေလး
အေနာက္တုိင္းဆန္ဆန္ေလး
ေရေဆးငါးေလး
ဒီခႏၶာကုိယ္ဟာ မဟာစီးပြားေရး
ဘ၀ရဲ႕ ေျခတစ္ခ်စာေတြ
ဘ၀ရဲ႕ ေက်ာတခ်စာေတြ
မ်က္ေတာင္တဆံုးမွာ အဆံုးစီရင္တယ္
မႈန္၀ါး၀ါးအလင္းကုိ
မီး၀င္းေနတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔
ခႏၶာကုိယ္အစိတ္အပုိင္းကုိ ငါးစာခ်တယ္
အခန္းတံခါးပိတ္လုိက္ရင္
မီးလွ်ံေတြက ပုိေတာက္တယ္
မသန္မစြမ္းညပါတီေတြက
ရတနာသုိက္ေျမပံုအၫႊန္းေအာက္
မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္
၁၈ ႏွစ္ေအာက္ ပြင့္တဲ့ပန္းမ်ား
အေသအေပ်ာက္မ်ားတဲ့ အသိဉာဏ္မ်ား
႐ႈံးၿပီးသား အသင္းထဲ
ပင္နယ္တီမ်ားစြာကုိ ေစာင့္ေနတယ္
တစ္ပတ္တစ္ခါ UNDP မွာ ေဆးစစ္လုိ႔
Positive ျဖစ္ေၾကာင္း မျဖစ္ဖုိ႔
ဗံုးခုိက်င္းေဟာင္းထဲ ၀င္ပုန္းရတဲ့
ဒုကၡကလည္း စစ္ပြဲပဲ
ထြန္းထားတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္မီးကုန္ေတာ့
ေခြေတြအူတာ နာနာက်င္က်င္
ထမင္း၀ုိင္းဆုိတာ လမ္းမွား
အ၀တ္အစားဆုိတာ လမ္းမွား
ေနဖုိ႔ထုိင္ဖုိ႔ဆုိတာ လမ္းမွား
အမွားအတြက္ေနာင္တဆုိတာ လမ္းမွား။

Read More

အရင္ကထက္ပုိ

အရင္လုိ ခ်စ္ေသးရဲ႕လား
အဲလုိ ေမးတတ္တဲ့ႏႈတ္ခမ္း
အနမ္းတစ္ရာနဲ႔ ဒဏ္ခတ္ခ်င္တယ္
အရင္လုိ မခ်စ္ေတာ့ဘူး မထင္လုိက္နဲ႔
ေကာင္းကင္ႀကီး မေျပာဘဲေနလိမ့္မယ္
ခ်စ္တယ္ အ႐ုိးခံခ်စ္တယ္
ခ်စ္သူအေၾကာင္းေတြးေနတဲ့အခါ
အနာဂတ္ကုိ အလင္းနဲ႔ျမင္ရတယ္
ေကာက္သင္းရနံ႔ေတြလည္းေမႊးလုိ႔
ေလေျပညႇင္းလည္းသာလုိ႔
တေလာကလံုးပန္းခင္းလုိ လွလုိ႔ေပါ့ခ်စ္ရယ္
အဲခ်ိန္မွာ
အရင္လုိ မခ်စ္ေတာ့ဘူးလာဟင္ဆုိေတာ့
ရင္ထဲကပူေလာင္
အားလံုးေမွာင္က်သြားတယ္
ခ်စ္တယ္ အရင္ကထက္ ပုိပုိခ်စ္တယ္
ခ်စ္သူက မခ်စ္ေတာ့ဘူးဆုိလည္းခ်စ္တယ္
ခ်စ္သူက ခ်စ္ေနတယ္ဆုိလည္းခ်စ္တယ္
တစ္ရက္ကုိ ဆတုိးႏႈန္းတစ္ေထာင္နဲ႔
အရင္ကထက္ ပုိပိုခ်စ္တယ္

Read More

သစၥာ

တကယ္ခ်စ္တာေကာ ဟုတ္ရဲ႕လား
ေမးတတ္လုိက္တာ
တည့္တည့္ေရာက္လာတဲ့သူကုိ
ဘယ္သြားမလဲလုိ႔
အေမးခံလုိက္ရသလုိပဲ
အခ်စ္ေၾကာင့္
ဘာကုိမွ ဂ႐ုမထားဘဲ
ဒူးေထာက္ထားခ်ိန္မွာ
ဘာလုပ္ေနတာလဲလုိ႔
အေမးခံလုိက္ရသလုိပဲ
ေမာင့္အခ်စ္က
ကန္ေရျပင္ထဲ ခဲပစ္ခ်လုိက္သလုိ
“ပလံု” လုိ႔ ျမည္႐ံုေလးမဟုတ္ဘူး
ေဟာဒီ စၾကၤာ၀ဠာထဲ
ကမာၻႀကီးတည္ေနသလုိ ခ်စ္တာ
မငုိနဲ႔ ၀မ္းလည္းမနည္းနဲ႔
ဒီအခ်စ္ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲကေန
ေမာင္ ဘယ္ကုိမွ ထြက္မေျပးဘူး။

Read More

ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ၿမဲေစေသာ၀္

ျပႆနာပဲ
ငါ မသိတဲ့ငါ့ကုိ
မ်က္ႏွာဘယ္လုိရွိလဲ
ဆံပင္ပံုစံဘယ္လုိထားလဲ
ဘယ္လုိ၀တ္စားလဲ
ေျခသည္းလက္သည္းပံုမွန္ညႇပ္ရဲ႕လား
ငါစိတ္မ၀င္စားဖူးတဲ့ငါ့ကုိ
လာလာေမးၾကတယ္
ငါနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ဘာသိၾကလဲ
နည္းနည္းေလာက္ လက္တုိ႔ၾကည့္တယ္
သိ မသိကုိ မသိက မသိ
သိ မသိကုိ သိက သိ
စတဲ့ ဂါထာေတြမန္းမႈတ္ၾကတယ္
ဒီလုိနဲ႔ ကုိယ့္အတၱကုိ ထိပါးမွာစုိး
ကုိယ့္မာနကုိ တုိက္စားမွာစုိး
တိမ္အသင့္အတင့္ျဖစ္ထြန္း႐ံုနဲ႔
မလုိအပ္တဲ့မုိးေတြ မလုိအပ္ပဲရြာတယ္
ဘာျမဴဒါအေၾကာင္း သိရင္ ...“ေၾသာ္”...
အေမဇံုေတာလွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္သိရင္ ...“ေၾသာ္”...
လူမေရာက္တဲ့ပင္လယ္ေအာက္အေၾကာင္းသိရင္ ...“ေၾသာ္”...
အေမရိကန္က စစ္ေၾကျငာရင္ ...“ေၾသာ္”...
ဘင္လာဒင္ကုိ ဖမ္းမိရင္ ...“ေၾသာ္”...
...“ေၾသာ္”... ဘာမ်ားလဲလုိ႔
အဲဒီအထူးအဆန္းကုိ
ငါက အထူးအဆန္းမွတ္ေနတာဆုိၿပီး
...“ေၾသာ္”... ဘာမွလည္းဟုတ္ဘူး တဲ့
ကုိယ့္ကုိမ်ား
အပ္ဖ်ားတစ္ေထာက္စာ လာေစာ္ကားရင္
ႏွမ္းတစ္ေစ့စာ အေပၚေရာက္သြားရင္
“ဘာကြ”
ဘယ္မလဲ ဓား ဘယ္မလဲစကား
သဲကုိးျဖာလား မန္က်ည္းကုိးပင္လား
ကုန္းေခ်ာရမလား ေသြးထုိးရမလား
ဒီလုိ
ငါ့ရဲ႕ ေ၀သာလီပုဏၰားေလးေတြ
ႏွစ္ႏွစ္လီေလး ေလးႏွစ္လီရွစ္
ရွစ္ႏွစ္လီဆယ့္ေျခာက္နဲ႔
အဆိပ္မ်ားမ်ားေသာက္ထားၾက
သူတုိ႔ကုိ
ဒီအရပ္က ေတာင္၊ ဒီအရပ္ကေျမာက္လုိ႔
အိမ္ေျမႇာင္ေထာက္ျပလုိ႔ေတာ့
ေအာ္ ဒီအ႐ူးႏွယ္
မုိးႀကိဳးကုိ ထန္းလက္နဲ႔ကာတယ္လုိ႔ ေျပာမယ္
ကဲ ငါ့ကုိယ္ငါ စိတ္၀င္စားစား မစားစား
ခုခ်ိန္ကစၿပီး
ဇာတိေခတ္ၿပိဳင္ကြင္းမွာ
စကားေတြ ဓားေတြအစား
ေယာနိေသာ မနသိကာရကုိ စိတ္၀င္စားမယ္
လက္ရွိအေနအထားကုိေျပာရရင္
ေလာေလာဆယ္ပုိ႔ေနတဲ့ ေမတၱာေတာ့ခါးတယ္
အမွန္တရားေတြ ပါ၀င္လုိ႔။

15.3.2010 10:10 AM

Read More

အလြမ္းမိတဲ့ရင္

ကုိယ့္ခံစားခ်က္ကုိယ္ ျဖန္႔ခင္းၾကည့္တာပါ
ဘယ္ေနရာ,ဘယ္အရပ္မွာ ငါေရာက္ေနေန
အလြမ္းေတြတစ္ထပ္ၿပီးတစ္ထပ္နဲ႔
ရင္ဘတ္ဟာ အားႏြဲ႔လြန္းတယ္။

ျပန္ျပန္ေတြးစရာမလုိေလာက္ေအာင္
အစဥ္အၿမဲ႐ွိေနတဲ့အရိပ္ေယာင္ေပါင္းမ်ားစြာ
ငါ့ရင္မွာ ေ၀့၀ဲလြန္္းတယ္။

ဘယ္လုိဘယ္ပံုစံနဲ႔ သူပြင့္ခဲ့တဲ့ပန္းေတြျဖစ္ပါေစ
ယံုၾကည္ျမတ္္ႏုိးစြာနမ္း႐ႈိက္မိတဲ့ငါမုိ႔
တစိမ့္စိမ့္ေတြးေန,ေဆြးေနရမွာပါပဲ။

မ်က္ရည္ျမစ္က်ဳိးမွာစုိးလုိ႔
ရယ္ေမာစရာတစ္ခ်ဳိ႕တစ္၀က္နဲ႔ကာရန္ခဲ့ေပမယ့္
တစ္သြင္သြင္လွ်ံတက္စီးေမ်ာရေပါင္းမ်ားၿပီ။

ဘယ္လုိမွမနီးႏုိင္မယ့္အေ၀းကေကာင္းကင္
တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚေငးၾကည့္ေပ်ာ္ေမာေန႐ံုကလြဲလုိ႔
ေလမေ၀ွ႔ေအာင္ပဲဆုေတာင္းေနရတယ္။

အခ်စ္ဆုိတာ...
တစ္ခ်ဳိ႕အတြက္ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ
တစ္ခ်ဳိ႕အတြက္ ရင္ကြဲနာ
အေသအခ်ာအဓိပၸါယ္ကြဲတယ္။

အားလံုးကုိနားလည္ထားပါတယ္
ဒီေနရာမွာနက္႐ႈိင္းလြန္းတဲ့ျမစ္ဟာ
ဟုိေနရာမွာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးစီးတယ္။

ထြန္းလင္းသစ္(ကန္႔ဘလူ)
သူငယ္ခ်င္းရ႕ဲကဗ်ာပါ။ ႀကိဳက္လုိ႔ပါ။

Read More

အြန္လုိင္းအခ်စ္

ကီးဘုတ္ေလးေတြဟာ
မရပ္မနား သြားလာေနၾကတယ္
မမွီမကမ္းျဖစ္ၾကတာ ရွိတယ္
အနမ္းအေၾကာင္း ေျပာၾကတဲ့အခါ ရွိတယ္
မ်က္ေမွာင္ကုတ္တဲ့အခါရွိတယ္
ၿပံဳးေနတဲ့အခါ ရွိတယ္
ေပ်ာ္မဆံုးေမာ္မဆံုးတဲ့အခါ ရွိတယ္
ေငးရီသြားရတဲ့ အခါရွိတယ္
ကဏၬေကာစ လုပ္မိတာ ရွိတယ္
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထုိင္ၾကည့္ ေနမိတဲ့အခါ ရွိတယ္
စိတ္ရွိလက္ရွိ ခ်က္ေနမိတဲ့အခါ ရွိတယ္
သက္ျပင္းေမာ ခ်ရတဲ့အခါရွိတယ္
ေအးစက္သြားတဲ့အခါ ရွိတယ္
အားပါးတရ ၿပံဳးတဲ့အခါ ရွိတယ္
ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ ေျဖရတာ ရွိတယ္
ရင္ထဲ ထိသြားတဲ့ စကားေတြ ရွိတယ္
ေမာ္နီတာထဲ ေခါင္းစုိက္လုလုအခါ ရွိတယ္
“ျဖစ္ရမယ္ ျဖစ္ရမယ္” လုိ႔ စကားကုိ
အတူတူ ေျပာမိတဲ့အခါ ရွိတယ္
ကတိေတြ ေပးၾကတဲ့အခါ ရွိတယ္
သစၥာေတြ ဆုိမိတဲ့အခါ ရွိတယ္
အဲဒီလုိ အသြယ္သြယ္ေသာ
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူမရ႕ဲ သိမႈနယ္ပယ္ထဲမွာ
အခ်စ္ဟာ အၿမဲ စင္ၾကယ္ေနတယ္။

Read More

ကုရာမဲ့ေ၀ဒနာ

(၁)
အခ်စ္ဟာ
သမားေတာ္လည္းျဖစ္တယ္
(၂)
အခ်စ္ဟာ
ေဆးတစ္ပါးလည္းျဖစ္တယ္
(၃)
အခ်စ္ဟာ
ေဝဒနာလည္းျဖစ္တယ္
(၄)
ဒါေပမယ့္
အခ်စ္သမားေတာ္ဟာ
အခ်စ္ေဆးရဲ႕
အခ်စ္ေဝဒနာသည္ကို
ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာက္ေအာင္
ကုသမေပႏိုင္ရွာဘူး။


ေဒါင္းႏြယ္ေဆြရဲ႕ ကဗ်ာကုိ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။

Read More

အခ်စ္ကားေလး

ႏွလံုးသားေပၚ အနမ္းေတြ အျပည့္အသိပ္
က်ဴးပစ္နတ္နန္းကုိ ဦးသံုးႀကိမ္တုိက္ၿပီး
အၾကင္နာေတြနဲ႔ ေမာင္းခဲ့တယ္
အလြမ္းကင္းေသာ မုန္းျခင္းမရွိေသာ
ေတြ႕ဆုံႀကံဳကြဲ ျဖစ္ၿမဲဓမၼတာ
ကင္းရာ လြတ္ရာ ခ်စ္သူ ရင္ခြင္ဆီသုိ႔။

Read More

ေကာင္းကင္ေနလနကၡတ္ စံုတဲ့ေန႔

တိမ္ေတြ လြတ္ရာ ကင္းရာ စီးေမ်ာသြား
အဆံုးမွာ အစမွာ အလယ္အလတ္မွာ
ၾကယ္တစ္ခ်ိဳ႕ကုိ မာယာနဲ႔လာမွ်ားၿပီး
လကုိ သမၼာက်မ္းစာေတြနဲ႔ လာစားတယ္
ခဏေတာ့
ေလာကဟာ အိုင္စတုိင္းဆံပင္ပံုစံနဲ႔
ေလေျပေတြမွာ ၀င္ေရာက္ျဖားေယာင္းတယ္
ေမွ်ာ္ျမင္သိပညာရွင္ေတြ ဆင္ျခင္သိပညာရွင္ေတြ
လမ္းမေပၚ သူတုိ႔ပညာကုိ ခ်ျပတယ္
အက်ႌသစ္ကုိ၀တ္ၿပီး ဖုန္ခါတယ္
အ၀တ္အစုတ္ေတြနဲ႔ ဘ၀ကုိ ဖုန္လာသုတ္ေပးတယ္
ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈေတြက မ်ားလြန္းေလေတာ့
ေကာင္းကင္ဟာ သူ႔ကုိသူ ျပာဖုိ႔ေမ့သြားတယ္
အခုိက္အတန္႔ေလးပါပဲ
တစ္၀က္တိတိမွာ ရပ္ေနရာကေန
ပန္းေတြ ဆက္လက္ပြင့္တယ္
ဆက္လက္ဆက္လက္ပြင့္တယ္
ေလေျပဟာ လန္းဆန္းလာတယ္
ပန္းရနံ႔ေတြဟာ လန္းဆန္းလာတယ္
သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ႏူးႏူးည့ံညံ့လန္းဆန္းလာတယ္
ၾကည္လင္မႈေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းေတာက္ပလာတယ္
လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးေသြးထဲ
ပြင့္ေနေသာ ပန္းမ်ား
ေမႊးပ်ံ႕ေနေသာ ရနံ႔မ်ား
ၾကည္လင္ေနေသာ အလင္းမ်ား
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီ
ေက်းဇူးေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ
လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီး ၀င္လာၾကတယ္
အဖုိးအန ဂၣထုိက္တဲ့
ရယ္သံေလးေတြ ၾကည္ႏူးသံေလးေတြ
ေကာင္းကင္ရဲ႕ေက်ာကုန္းမွာ မ်က္ႏွာေလးအပ္ၿပီးခုိစီး
ကမာၻႀကီးတစ္ခုလံုး အနမ္းနဲ႔လင္းျဖာသြားတယ္။

Read More

(၁၃) ႀကိမ္ေျမာက္သုိ႔ ဂုဏ္ျပဳျခင္း

မင္းအရင္သြားႏွင့္လုိ႔ မေျပာဘူး
ငါ အရင္သြားႏွင့္မယ္လုိ႔ မတြတ္တုိးဘူး
မင္း နင္ ငါ ခင္ဗ်ား တူတူညီညီသြားခဲ့တာ
စကၠန္႔ေတြ စကၠန္႔ေတြ
လက္နက္လုိ ၿခိမ္းေျခာက္စရာဆုိလုိ႔
သူ႔မွာ “ဒက္” ခနဲ “ဒက္” ခနဲ ခပ္တုိးတုိးျမည္သံပဲရွိ
ၾကည့္စမ္း ေသဆံုးသြားတဲ့ သကၠရာဇ္ေတြ
တြက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ (၁၃) ႏွစ္ေတာင္မွ
သူ႔တတတ္ ငါတအားနဲ႔
ႀကိဳးစားထိန္းသိမ္းႏုိင္ခဲ့ၾက
ငါတုိ႔ “ပအုိ၀္းအမ်ိဳးသားပြဲေတာ္”
အရွင္ရာဇိႏၵဆုိတဲ့ ရဟန္းေတာ္က စခဲ့တယ္
သူလည္း သူ႕ရ႕ဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္က
လူသံ သူသံၾကားထဲ က်က်န္ေနတဲ့
ပြဲေတာ္ေန႔ကုိ အသက္ဆက္ခဲ့တာ
ခုဆုိ
ျမန္ျပည္တစ္၀ွမ္းက ပအုိ၀္းအခ်င္းခ်င္းေသြးနီး
တစည္းတလံုးတည္းဆုိတဲ့အေၾကာင္း
ေမာင္းခတ္ႏုိင္ၿပီ


(၁၃) ႀကိမ္ေျမာက္ မႏၲေလးပအုိ၀္းအမ်ိဳးသားပြဲေတာ္သို႔ ဂုဏ္ျပဳကဗ်ာ

Read More

အ၀ိဇၨာၾကယ္တစ္ပြင့္

ဆြဲထားတဲ့ အစီအစဥ္မွာ
မနက္ျဖန္ပါတယ္ သဘက္ခါပါတယ္
မေရာက္တဲ့လမ္းကုိ ေလွ်ာက္ၾကေပမယ့္
ျမင္ရာျမင္ရာ ေကာက္႐ုိးမွ်င္လုိ႔ ထင္ၾကတယ္
ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္သမွ်ေတြကုိ ႐ုပ္သိမ္းၿပီးေနာက္
ျပန္႔က်ဲသြားတဲ့စိတ္ကုိ ေကာက္လုိ႔မရေတာ့ဘူး
ေလွ်ာ္ခ်ည္လုိ ေနထုိင္ၾကတဲ့လူေတြကုိ
အလိမ္မခံၾကပါရေစနဲ႔လုိ႔ ဆုေတာင္းေပးလည္း အပုိပဲ
အလိမ္ခံရတဲ့အတြက္ ရင္နာေပးမိလည္း အပုိပဲ
သယံဇာတေတြ ေပါႂကြယ္၀တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ
သာသနာကုိလည္း သယံဇာတအျဖစ္
အသံုးျပဳၾကတာ ဆန္းေတာ့မဆန္းဘူးေပါ့ေလ
ဆန္းေနတာက ငါ
အ၀ိဇၨာၾကယ္တစ္ပြင့္လို႔ ေၾကျငာၿပီးခါမွ
ပုထုဇၨန ဥမၼတက ေတြၾကားထဲ
႐ူးနည္း ႐ူးဟန္ေတြမွားေနေၾကာင္း
ဖြင့္ေျပာမိရတယ္လုိ႔ေလ
စာတစ္ေၾကာင္းအတြက္ အသက္ထြက္မတတ္
ေၾကာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကုိလည္း
စိတ္တုိမိျပန္ေသးသတဲ့
ေသသပ္လွပေသာ အမွားမ်ား
ေရလုိေအးၿပီး ပန္းလုိေမႊးေသာ မာယာမ်ား
ဆုိးေဆးအထပ္ထပ္ ဆုိးထားေသာ သာေဌယ်မ်ား
ေျဖာင့္တန္းေနေသာ ၀ကၤပါလမ္းမ်ား
လူမုိက္တုိ႔သည္ အက်ိဳးမေပးေသးသမွ်
ဟူေသာ ဘုရားေဟာ အဆံုးအမမ်ား
လူသားတုိ႔အား အထပ္ထပ္ပိတ္ဖံုးတဲ့ ေမာဟမ်ား
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းက သစၥာ
ပုိ၍ ပုိ၍ ေ၀းရာသုိ႔သာ သြားခဲ့ေလေသာေၾကာင့္
အ၀ိဇၨာၾကယ္တစ္ပြင့္ဟု ေၾကျငာထားသလုိ
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ပုိမွန္ေအာင္ ေနထုိင္ပါေတာ့မည္
မသိသင့္ေသာအရာမ်ားကုိ မသိခ်င္ေတာ့
သိသင့္ေသာအရာမ်ားကိုလည္း မသိခ်င္ေတာ့။

ဒီကဗ်ာကုိ www.jjqqyy.com မွာတင္မလုိ႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ အဆင္မေျပလုိ႔ ဒီမွာပဲ တင္လုိက္ပါတယ္။

Read More

နတ္ဆုိးရဲ႕၀ုိင္

ေခါင္းစီးက ေခါင္းႀကီးသတင္းပဲ
ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္ဘာလဲဘယ္လဲ
ငယ္က်ိဳးငယ္နာေတြ ေဖာ္ျပရမလား
မစားရ၀ခမန္းေတြ ေရးျပရမလား
အဓိပၸါယ္မဟုတ္တာေတြကုိ
အဓိပၸါယ္လုပ္ေပးရမလား
ထင္ေယာင္ထင္မွားေတြကုိ
ျမင္ေယာင္ျမင္မွားျဖစ္ေအာင္ ျပင္ေပးရမလား
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း လ်ိဳ႕၀ွက္တာနဲ႔
လ်ိဳ႕လ်ိဳ႕၀ွက္၀ွက္ပြင့္လင္းမႈမွာ
တစ္ႏွင့္တစ္ေပါင္းသလုိ ႏွစ္ရမလား
စပ်စ္၀ုိင္အေၾကာင္း
မက္မန္း၀ုိင္အေၾကာင္း
ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္အေၾကာင္း
ခ်ိဳတယ္လုိ႔ဆုိၾကေပမယ့္
တကယ္ေတာ့ ခါးတယ္
ထံုးစံအတုိင္း ခင္ဗ်ားတုိ႔
နည္းနည္းေလးဆုိၿပီးေတာ့
အလကားရတာနဲ႔ ျမည္းၾကည့္တာကုိက
မွားတာပဲ။

Read More

ေသာ့ေပးထားေသာ ႏွင္းဆီ

လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ သစ္ပင္မ်ားဆီက
ညစ္ေထးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရန႔ံ
ကမာၻႀကီး ပ်ိဳ႕အန္ေလာက္ရဲ႕
လူသားေတြရဲ႕
ဆူညံတဲ့ အေရခြံပါးပါး
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားဆဲေပါ့

တစ္လဆုိတဲ့ အေလးခ်ိန္
အခ်စ္စိတ္ ျပဒါးတုိင္
မုသားရည္ခ်ိန္သီး
အလြမ္းသိပ္သည္းဆနဲ႔ ငါ
၀ါယာႀကိဳးမ်ား တြန္႔လိမ္လ်က္
ယူေရနီယံလုိ
နာမ္ဓာတ္မဲ့ကင္း
တင္းရင္းတဲ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာ
အနာဂတ္ဟာ ကုိယ္ေဖာ့ဆဲ

ဟုတ္ကဲ့
ႏွင္း မသဲမီ
မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းဆက္ဆြဲ
လက္ထဲက သန္႔ရွင္းမႈ
ခုခံမႈမ်ား ပူေႏြးလ်က္

ညေနခင္းေတးမ်ားနဲ႔
ေဆြးေျမ့ဖြယ္ နံရံေပၚ
အေတာင္ပံမဲ့ ပ်ံသန္းျခင္းမ်ား
ပ်ားရည္ျမစ္ကုိ တူးဆြဲဆဲ

မ်က္ရည္စက္ဆုိတာ
အသက္နဲ႔ လက္ထပ္ထားတဲ့
ဒုတိယ မယားတဲ့
တခါးေပါက္ကုိ တြန္း၀င္လာတယ္
ဒါသဘာ၀ပဲ
ေအးခဲတဲ့ ဓာတ္ျပားေပၚမွာ
အမွတ္အသားတစ္ခုထိ
မွားယြင္းမႈ ရွိခဲ့ၿပီဆုိတာ

ေရခ်ိဳးၿပီးရင္
၀ိညာဥ္ကလည္း ရွင္းစြာန႔ဲ
အက်ႌရဲရဲ ဆြဲဆန္႔ပါ
ေသြးသားမ်ား အသစ္လဲ
အထဲက ေခြးသြားစိတ္
ခလုတ္အသစ္ ျပန္ႏွိပ္ေပါ့

ကၾကမၼာရထားဟာ
ငါးမိနစ္ေနာက္က်ၿပီးမွ
တံတားကုိ ေက်ာ္လာတယ္
မဂၤလာပါ
နာရီမ်ားခင္ဗ်ာ
ခင္ဗ်ားတုိ႔အတြက္
၀ိုင္တစ္ခြက္
ေကာင္းကင္ရနံ႔ထြက္ဆဲပါ။


“ေျမခ်စ္သူ”ရဲ႕ ကဗ်ာပါ။ အစပုိင္း သကၠရာဇ္ေနရာမွာ အနည္းငယ္ ေျပာင္းလဲၿပီး တင္လုိက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ like poem ေလဘယ္နဲ႔ေပါ့။

Read More

လူတစ္ေယာက္ေပ်ာက္ဆံုးျခင္း

Click ဆုိတာေလးကို
အဘိဓာန္အဖြင့္က “ကလစ္” ဟူေသာျမည္သံ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အဖြင့္က ညည္းေငြ႕ဖြယ္ေဖ်ာက္တဲ့အသံ
အခု
Click ဆုိတဲ့အသံကုိ ႏွလံုးသားအဖြင့္က
“မဆုမြန္” တဲ့
ကလူကလူဆုိတဲ့ အမွတ္တရေလးကေန
စံပယ္ေတြလည္းေမႊးခဲ့တယ္
ခ်ယ္ရီေတြလည္း ေစြးခဲ့တယ္
ႏွလံုးသားရဲ႕အနီးစပ္ဆံုးေနရာကေန
အ႐ုိးသားဆံုး ယံုၾကည္မႈစီးဆင္းရာအထိ
ေက်းဇူးတရား ဥယ်ာဥ္ေတာ္ေလးေဆာက္ၿပီး
အခ်ိဳၿမိန္ဆံုး ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္
ပတ္၀န္းက်င္က ခ်ျပခဲ့တဲ့ ကဲ့ရ႕ဲစရာရယ္
လူေတြ တမင္ရွာေဖြခဲ့ၾကတဲ့ ေ၀ဖန္မႈရယ္ၾကား
ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူေလးဟာ
က်ားမေလးအလား အခ်စ္ကို စစ္လုိေၾကျငာခ်စ္ခဲ့တယ္
အဲတုန္းကမ်ားေလ
ႏွလံုးသားရဲ႕ အသိနဲ႔ ခ်စ္တတ္တဲ့ေကာင္မေလးဆုိၿပီးေတာ့
မုိးကုတ္စက္၀ုိင္းႀကီးတုန္ၿပီးဖ်ားသြားသလားထင္ရတယ္
ခ်စ္သူရယ္ ေမာင္ေလ
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္လုိ႔ေမ့သြားၿပီး
မဆုမြန္အပုိင္သိမ္းထားတဲ့လူအျဖစ္ ေနထုိင္ေတာ့တယ္။

Read More